Τα αποτελέσματα του χθεσινού δεύτερου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών έβαλαν εκ νέου στο τραπέζι τη συνεργασία των «προοδευτικών δυνάμεων», ουσιαστικά δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ
Πρώτος άνοιξε, νωρίς- νωρίς, τη συζήτηση ο Γιώργος Παπανδρέου με αφετηρία την εντυπωσιακή νίκη του Χάρη Δούκα στον Δήμο Αθηναίων. Ακολούθησαν το σύνολο των στελεχών των δυο κομμάτων της αντιπολίτευσης, στις δημόσιες τοποθετήσεις τους, για να ολοκληρωθεί το σκηνικό με τα τηλεφωνήματα του Στέφανου Κασελλάκη σε Δούκα, Αγγελούδη και Κουρέτα.
Εκτός από την … επιθυμία για προοδευτική συνεργασία απέναντι στην Νέα Δημοκρατία δεν ξέρουμε αν υπάρχει άλλο κοινό στοιχείο ανάμεσα στις δυο πλευρές. Φάνηκε όμως καθαρά ότι το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ θέλουν ο καθένας για τον εαυτό του τον ρόλο του πρωταγωνιστή. Τους επόμενους μήνες και μέχρι τις ευρωεκλογές θα δούμε πως διαμορφώνεται αυτή η σχέση. Το μορφή θα πάρει αυτή η συνεργασία και ποιος θα έχει το πάνω χέρι. Το ΠΑΣΟΚ που επέστρεψε με τα νέα στελέχη που διακρίθηκαν στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές, αλλά τον «παλιό» αρχηγό ή ο ΣΥΡΙΖΑ που έχει νέο αρχηγό, αλλά ελάχιστη παρουσία στον αυτοδιοικητικό χάρτη; Μπορεί η λάμψη του νέου Δημάρχου Αθηναίων να λειτουργήσει σε βάρος του απαίδευτου πολιτικά, αλλά επικοινωνιακά χαρισματικού Κασσελάκη; Μπορεί ο Χάρης Δούκας να αναδειχθεί σε νέο ηγέτη της κεντροαριστεράς και πώς θα διαμορφωθεί η σχέση με την Νίκο Ανδρουλάκη; ¨Όλα αυτά μπορεί να μοιάζουν πρόωρα αλλά ο πολιτικός χρόνος έχει αποδειχθεί ότι τρέχει πολύ γρήγορα. Επόμενος σταθμός είναι οι ευρωεκλογές την άνοιξη του 2024 και έχει σημασία ποιο από τα δύο κόμματα θα προηγείται του άλλου. Τότε ο καθένας θα μετρήσει τις δικές του δυνάμεις, αφού το άθροισμα των αντικυβερνητικού μετώπου θα έχει δευτερεύουσα σημασία. Η πολιτική δεν είναι αριθμητική και δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο Αλέξης Τσίπρας την άνοιξη που μας πέρασε, έπαιξε με λόγια και πράξεις ( δηλαδή τον εκλογικό νόμο) το χαρτί της «προοδευτικής συνεργασίας» αλλά απέτυχε με πάταγο. Μπορεί σήμερα τα πράγματα να έχουν αλλάξει, μπορεί και όχι. Ο χρόνος θα δείξει.
Όσο χρόνο η κεντροαριστερά θα ψάχνει να βρει τους κανόνες μιας «έντιμης και ισότιμης συνεργασίας» η κυβέρνηση πρέπει να πάρει σοβαρά υπόψη της τα μηνύματα που έστειλε η κοινωνία με την αποχή της από τις κάλπες. Κατ΄αρχήν τα πρόσωπα έχουν μεγάλη σημασία. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης άλλαξε στην Αττική τον Πατούλη με τον Χαρδαλιά και στην Πελοπόννησο τον Νίκα με τον Πτωχό και κέρδισε. Δεν τόλμησε να κάνει το ίδιο στα Ιόνιο, στην Ανατολική Μακεδονία- Θράκη και τον Δυτική Μακεδονία και έχασε από τους «αντάρτες». Στην Θεσσαλία ρίσκαρε ακραία προσφέροντας την στήριξη της σε ένα περιφερειάρχη που αντικειμενικά και πολιτικά έχει ευθύνες για την καταστροφή και ηττήθηκε. Η αποχή των ψηφοφόρων από τις χθεσινές κάλπες δεν είχε να κάνει μόνο με τα πρόσωπα, αλλά και με τις βασικές κυβερνητικές επιλογές. Οι πολίτες έχοντας δώσει, μόλις τον περασμένο Ιούνιο, μια εντυπωσιακή πλειοψηφία στην Νέα Δημοκρατία και χωρίς αντιπολίτευση, θέλησαν να μαζέψουν λίγο τα λουριά. Άλλωστε μέσα σ΄ αυτούς τους τέσσερεις μήνες έγιναν μεγάλα λάθη και αστοχίες στην διαχείριση κρίσιμων ζητημάτων όπως οι πυρκαγιές, η δημόσια ασφάλεια οι πλημμύρες και το κύμα της ακρίβειας.
Το χειρότερο εκδηλώθηκαν φαινόμενα αλαζονείας τα οποία η κοινωνία δεν συγχωρεί για μεγάλο χρονικό διάστημα . Όπως δεν συγχωρούνται και τα λάθη πολιτικής τακτικής και σ΄αυτό τον τομέα ο Κώστας Μπακογιάννης πέτυχε το απόλυτο σερί. Έκανε τόσα πολλά ώστε να χάσει πανηγυρικά τις εκλογές στον δεύτερο γύρο, ενώ στον πρώτο είχε πάρει το 41,35% και ο αντίπαλος του 14,19%. Αυτό που έχει τώρα να κάνει η κυβέρνηση είναι να αξιολογήσει με προσοχή τα μηνύματα των χθεσινών εκλογών και να χαράξει διορθωτική πορεία, εκεί όπου χρειάζεται. Τα αποτελέσματα δεν ισοδυναμούν με καταστροφή (7 + 1 «γαλάζιες» περιφέρειες, 4 σε «αντάρτες» και μόλις μια στα κόμματα της αντιπολίτευσης) αλλά είναι καμπανάκι κινδύνου.