Στον βαθμό που και οι επόμενες δημοσκοπήσεις επιβεβαιώσουν προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ έναντι του ΠΑΣΟΚ, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι το πολιτικό τοπίο στον χώρο της αντιπολίτευσης παγιώνεται.
Αφού ο Νίκος Ανδρουλάκης απέτυχε να αξιοποιήσει δημοσκοπικά τα πλεονεκτήματα που του προσέφερε η πρόταση μομφής εναντίον της κυβέρνησης, η κατάσταση δείχνει μη αναστρέψιμη. Βέβαια μέχρι τις ευρωεκλογές μεσολαβούν δύο ακόμη μήνες, στην πολιτική είναι μεγάλος ο χρόνος, αλλά οι ευκαιρίες δεν παρουσιάζονται κάθε μέρα και η προεκλογική δυναμική ακολουθεί τους δικούς της κανόνες.
Τη στιγμή που η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με τον εαυτό της, τα λάθη της, τα προβλήματα και την εύλογη φθορά της εξουσίας, οι επίδοξοι αντίπαλοί της υιοθέτησαν διαφορετική τακτική. Πιο ενδιαφέρουσα η περίπτωση του Στέφανου Κασσελάκη που κινείται με όρους μεταπολιτικής επικοινωνίας. Ηρθε για διακοπές από τις ΗΠΑ, κέρδισε την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ με τη βοήθεια του Αλέξη Τσίπρα, ανάγκασε σε αποχώρηση την αριστερή πτέρυγα, απειλήθηκε στο συνέδριο, αλλά διασώθηκε.
Ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη δεν έχει καμία σχέση με εκείνον του Τσίπρα και αυτό σε συνδυασμό με το επικοινωνιακό του ταμπεραμέντο μπορεί να αποδειχθεί «μυστικό επιτυχίας». Τις τελευταίες ημέρες εκδηλώνεται μια ολοκληρωτική ιδεολογική και πολιτική μετάλλαξη του Κασσελάκη. Εγκατέλειψε πλήρως τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και κινείται σχεδόν στο ίδιο πλαίσιο με τους ΑΝ.ΕΛ. του Πάνου Καμμένου. «Κανένα πρόβλημα με τον φράκτη στον Εβρο, ναι στην παρουσία του ΝΑΤΟ, στη συμμετοχή της φρεγάτας στην αρμάδα της Ερυθράς θάλασσας και στην αμυντική συνεργασία με τις ΗΠΑ, στην αστυνόμευση των πανεπιστημίων, στην ελεύθερη αγορά, στις απολύσεις και στην επιστολική ψήφο», την οποία παρεμπιπτόντως απέρριψε στη Βουλή πριν από μερικές εβδομάδες.
Οσοι παρακολουθούν από κοντά τις συγκεντρώσεις του ΣΥΡΙΖΑ διαπιστώνουν ότι και οι υποστηρικτές του έχουν… μεταλλαχθεί. Δεν είναι πια εκείνοι που είχαμε συνηθίσει την περασμένη δεκαετία, αλλά ένα διαφορετικό κράμα ανθρώπων χωρίς ισχυρή ιδεολογική ή πολιτική ταυτότητα. Η «μηδενική του πολιτική εμπειρία», όπως είπε ο ίδιος, οι επικοινωνιακές εξαλλοσύνες, η άγνοια βασικών θεμάτων, τα ρηχά επιχειρήματα, η υπερβολική αλλά αυτοπεποίθηση του Κασσελάκη βρίσκουν ευήκοα ώτα σε ένα τμήμα της κοινής γνώμης. Αλλά και σε επίπεδο στελεχών η εικόνα είναι ανάλογη. Ποιοι έχουν απομείνει σήμερα στο πλευρό του προέδρου; Ο ναύαρχος Αποστολάκης, η Τζάκρη, ο Πέτρος Παππάς, ενίοτε ο Πολάκης και 3-4 ακόμη.
Παρ’ όλα αυτά, ο Κασσελάκης ανοίγει βηματισμό, το θέμα είναι μέχρι πού μπορεί να φτάσει. Μπορεί στις ευρωεκλογές να ξεπεράσει το 17% του Τσίπρα και να αφήσει σύξυλους τον Νίκο Παππά και τον Σωκράτη Φάμελλο που τον περιμένουν στη γωνία ή έχει τη δυναμική να ανέβει ακόμη πιο ψηλά και να γίνει πράγματι διεκδικητής εξουσίας; Είναι ο Κασσελάκης εκλογικού επιπέδου Καμμένου και περιορισμένων δυνατοτήτων ή μπορεί να εξελιχθεί σε νέο Τσίπρα; Αυτό θα φανεί στις 9 Ιουνίου. Πάντως, αν κρίνουμε από την αντοχή του στην «αντεπίθεση» Ανδρουλάκη και από την εντυπωσιακή στροφή του σε μια σειρά από θέματα υψηλής πολιτικής σημασίας, τότε μάλλον κινείται κοντά στην κανονικότητα και λιγότερο στο χάος που ήθελε ο ΣΥΡΙΖΑ. Με λίγα λόγια, στρατηγικά το πάει καλά, αλλά δεν ξέρουμε πόσο μπορεί να το υποστηρίξει. Και κυρίως τι θα κάνουν οι αντίπαλοί του.