Ο πρόεδρος του Εμπορικού και βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιά κ. Βασ. Κροκίδης, ένας βαθύς γνώστης της αγοράς, δήλωσε χθες πως ο εορταστικός τζίρος που περιλαμβάνει και τα ταξίδια – μετακινήσεις πέραν του τραπεζιού και των ειδών λιανικού εμπορίου, ξεπέρασε το 1,5 δισ. ευρώ. Τζίρος αρκετά πάνω από τις προηγούμενες χρονιές και δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της ακρίβειας αλλά και της διευρυμένης κατανάλωσης.

Όλο το προηγούμενο διάστημα, αν παίρναμε τοις μετρητοίς τον καταγγελτικό λόγο της αντιπολίτευσης που ούτε λίγο ούτε πολύ παρουσίαζαν μια εικόνα απόλυτης ανέχειας, ένα βήμα πριν τα λαϊκά συσσίτια, θα πέφταμε σήμερα από τα σύννεφα. Όμως όχι. Όσοι έχουν μια πιο καθαρή ματιά στα γεγονότα και δεν εντέλλονται από την αντιπολιτευτική αναγκαιότητα να τα βλέπουν όλα μαύρα αντιλαμβάνονται πως ναι μεν το Πασχαλινό τραπέζι ήταν ακριβότερο (γύρω στο 6%) αλλά όχι και φτωχότερο. Άλλωστε από την επεξεργασία των φορολογικών δηλώσεων προκύπτει πως τα δηλωθέντα εισοδήματα για αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας είναι αυξημένα σημαντικά. Ουδείς παραγνωρίζει φυσικά πως η επίμονη ακρίβεια ροκανίζει τα αυξημένα εισοδήματα και περιορίζει τις δυνατότητες ενίσχυσης των αποταμιεύσεων. Αλλά αυτό δεν σημαίνει αναγκαστικά και γενικευμένη φτωχοποίηση. Όχι πως γίναμε αίφνης όλοι πλούσιοι και ζούμε στο δικό μας Ελ Ντοράντο. Έχουμε πολύ και δύσκολο δρόμο μπροστά μας μέχρι να φτάσουμε στα μέσα εισοδηματικά επίπεδα της ΕΕ. Επειδή όμως δεν πέρασαν πολλά χρόνια από την περίοδο της χρεοκοπίας και της κατακρήμνισης όλων των αξιών και γενικευμένης φτωχοποίησης της πλειονότητας τν Ελλήνων, καλό είναι να μην ξεχνάμε και κυρίως αυτοί που μας κυβερνούν να κάνουν ό,τι μπορούν για να μην τα ξαναζήσουμε.

Και το λέω αυτό γιατί ενόψει των ευρωεκλογών, θεριεύει και πάλι ο άκρατος λαϊκισμός , η ανέξοδη και ακοστολόγητη παραχολογία, οι μαγικές λύσεις, οι 14 μισθοί στον δημόσιο τομέα, ο κατώτατος μισθός στα 1300 ευρώ, οι συντάξεις στις 3-4.000 ευρώ, ο διπλασιασμός των δαπανών υγείας, ο τριπλασιασμός των κονδυλίων για την παιδεία και πάει λέγοντας.

Κι όλα αυτά λόγω Ευρωεκλογών από τις οποίες δεν πρόκειται να προκύψει κάποια νέα εθνική κυβέρνηση που θα κληθεί να εφαρμόσει όλες αυτές τις μπαρουφολογίες. Εκλογές για να στείλουμε αντιπροσώπους μας στην Ευρωβουλή για να υπερασπιστούν τα δίκαια της χώρας και όχι για να τιμωρήσουμε την κυβέρνηση και να αποσταθεροποιήσουμε την εσωτερική πολιτική κατάσταση. Αλλά αυτό όπως φαίνεται λίγο νοιάζει τα μικροκομματικά συμφέροντα που λησμονούν πως μόλις πριν από 10 μήνες αποφασίσαμε ποια κυβέρνηση θέλουμε για τα επόμενα 4 χρόνια. Η ψήφος μας εκείνη δεν είχε διαλυτική αίρεση πως αν στις ευρωεκλογές δεν πετύχει τα ίδια ποσοστά με αυτά των προηγούμενων εθνικών εκλογών, τότε πρέπει να επανακριθεί σε νέες εκλογές. Στις δημοκρατίες οι κυβερνήσεις κρίνονται στο τέλος της θητείας τους για το συνολικό τους έργο. Και μη συγχέουμε την παραίτηση Τσίπρα μετά το οδυνηρό γι’ αυτόν αποτέλεσμα των προηγούμενων ευρωεκλογών. Αν θυμάστε, το 2019 τον Σεπτέμβριο έληγε η θητεία της κυβέρνησης του και θα είχαμε ούτως ή άλλως εκλογές. Απλώς με την παραίτηση του, τις έφερε δυο μήνες πριν!

Και όλοι αυτοί οι αυτόκλητοι διερμηνείς της κοινής γνώμης που βλέπουν δυσαρμονία και λαϊκή απαίτηση να φύγει τώρα η κυβέρνηση καλό είναι να αναθεωρήσουν και επιτέλους έστω για μια φορά να βάλλουν πάνω από το κομματικό συμφέρον, το συμφέρον των περισσοτέρων πολιτών που προφανώς δεν επιθυμούν μια πρόωρη αποσταθεροποίηση αλλά μεγαλύτερο σεβασμό στις θεσμικές προβλέψεις του Συντάγματος. Και κυρίως γιατί ελάχιστη σημασία έχει ποιος θα είναι δεύτερος ή τρίτος όταν αμφότεροι βρίσκονται πολύ χαμηλότερο από τον πρώτο.