Μετά την παραλαβή και εμπέδωση των μηνυμάτων που έστειλαν οι πολίτες στις ευρωεκλογές του Ιουνίου, η κυβέρνηση αποφάσισε -και ορθώς- να ρίξει όλο της το βάρος στην αντιμετώπιση των καθημερινών προβλημάτων που βαρύνουν τον πολίτη. Άλλωστε οι επισκέψεις του πρωθυπουργού στα υπουργεία εκείνα που έχουν την ευθύνη της λεγόμενης καθημερινότητας του πολίτη, αυτό ακριβώς ήθελαν να τονίσουν και να επικοινωνήσουν.
Πλην όμως, αυτή την προσπάθεια, ήρθαν να τορπιλίσουν δυο εντελώς αναπάντεχα γεγονότα. Το ένα ήταν βεβαίως η καταγγελλτική παρέμβαση επί παντός επιστητού, του Αντώνη Σαμαρά που όμοιά της δεν έχουμε δει ούτε καν από τους ακραίους της αντιπολίτευσης και η οποία συμπερασματικά ούτε λίγο ούτε πολύ άφηνε την επίγευση πως τίποτα καλό δεν έχει κάνει η κυβέρνηση τον τελευταίο χρόνο. Όλα λάθος κι ευτυχώς που υπάρχει η συνείδηση της παράταξης (ο ίδιος!) για να την επαναφέρει στις σωστές ράγες! Τα συμπεράσματα δικά σας.
Το άλλο απρόσμενο, που μονοπωλεί την ειδησεογραφία των τελευταίων ημερών ήταν η νταληλίδικη συμπεριφορά ενός ακόμα αψίκορου Κρητικού, του Αυγενάκη, ο οποίος όλα τα προηγούμενα χρόνια ήταν υπουργός αλλά δυστυχώς κανείς δεν πήρε χαμπάρι πόσο επικίνδυνος για την εικόνα της κυβέρνησης ήταν για να τον πετάξουν εκτός, μια ώρα αρχύτερα. Και το ερώτημα-απορία είναι πόσοι άλλοι τέτοιοι Αυγενάκηδες κρύβονται μέσα στην Κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ και ανά πάσα στιγμή μπορούν να εκδηλώσουν ανάλογες συμπεριφορές του τύπου «ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε;».
Όταν σύσσωμη η αντιπολίτευση καταγγέλλει εδώ και καιρό την κυβέρνηση ως αλαζονική. Όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός στην ομιλία του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα αλλά και σε πολλές άλλες περιπτώσεις τονίζει σε όλους τους τόνους πως δεν ανέχεται συμπεριφορές που αλλοιώνουν την εικόνα και το έργο της κυβέρνησης του, είναι να απορεί κανείς με όλους εκείνους που θεωρούν πως αυτές οι οδηγίες αφορούν κάποιους άλλους.
Κι είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αρκετές τέτοιες περιπτώσεις βουλευτών και ου μη μόνο αλλά και μελών της κυβέρνησης, που δεν έχουν καβαλήσει μόνο το καλάμι, αλλά προκαλούν με τη στάση και τη συμπεριφορά τους το κοινό αίσθημα. Προκαλούν με τον τρόπο ζωής τους, με την υπεροψία τους και την αχρείαστη επίδειξη της δήθεν εξουσίας που κατέχουν αλλά και την απαξιωτική συμπεριφορά στις δημόσιες κουβέντες τους, για συναδέλφους τους αλλά και μέλη της κυβέρνησης που επιλέχτηκαν κακώς από τον πρωθυπουργό, αντί για τους ίδιους! Κι όλοι αυτοί είναι κινούμενες βόμβες για την κυβέρνηση αν δεν φροντίσει εγκαίρως να τους απασφαλίσει.
Χώρια τις ομάδες και ομαδούλες διάφορων χαροκαμένων που δηλώνουν είτε Σαμαρικοί είτε Καραμανλικοί και ψέγουν τον πρωθυπουργό για το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών γιατί ανοίχτηκε στο Κέντρο κι εγκατέλειψε την πούρα Δεξιά. Ξεχνούν βεβαίως πως αυτό ακριβώς το άνοιγμα του Μητσοτάκη έφερε το 41% ενώ οι Σαμαρικές επιδόσεις ήταν από 18 έως 28%! Ποσοστά που τον ανάγκασαν να συνεργαστεί σε κυβερνητικό επίπεδο με το μισητό ΠΑΣΟΚ και την -έξω από ‘δω- ΔΗΜΑΡ!
Ο πρωθυπουργός, μετά τις ευρωεκλογές, δήλωσε πως έχει μπροστά του ανοικτή μια ολόκληρη τριετία μέχρι τις εθνικές εκλογές, χρόνος που είναι αρκετός για να υλοποιήσει το πρόγραμμα και τις δεσμεύσεις του προς το 41%.
Ο χρόνος είναι όντως αρκετός. Πλην όμως, όταν το καράβι έχει αρχίσει και μπάζει νερά. Όταν αναπτύσσεται μια Πέμπτη φάλαγγα μέσα στην ίδια την κυβερνητική πλειοψηφία, κι όταν οι κάθε λογής Αυγενάκηδες μπορούν ανά πάσα στιγμή να μαυρίζουν την εικόνα της κυβέρνησης με τις ανοησίες και τις θερμοκεφαλιές τους, τότε φοβούμαι, πως τα περιθώρια στενεύουν. Γι’ αυτό φρονώ πως πρέπει άμεσα να σταλεί ένα αυστηρό μήνυμα σε όλους αυτούς τους «παράφωνους» να σταματήσουν να πριονίζουν το κλαδί που κάθονται γιατί οι επόμενες εκλογές θα τους στείλουν στην οριστική αποστρατεία!