search icon

Γνώμες

Πόσο πάει το λόμπινγκ στην Ευρώπη;

Ισως θα ήταν μια καλή αφορμή η υπόθεση αυτή να ανοίξει μια ευρύτερη συζήτηση για το πώς λαμβάνονται οι αποφάσεις και πώς διαχειρίζεται η «γραφειοκρατία των Βρυξελλών» τα δισ. των χωρών-μελών

Δυσάρεστο έως και θλιβερό γεγονός μια νέα Ελληνίδα πολιτικός-ευρωβουλευτής να συλλαμβάνεται επ’ αυτοφώρω για χρηματισμό -και μάλιστα με ανάμειξη της οικογένειάς της- στην πρωτεύουσα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Πολύ κακό «θέαμα» για την Ελλάδα, για την πολιτική και φυσικά για το ΠΑΣΟΚ, αν και δεν ευθύνεται καθόλου γι’ αυτό το κόμμα της – δεν χρειαζόταν καν η ανοησία να τη χρεώσουν… από την πίσω πόρτα στη Ν.Δ.

Αν πάμε όμως στην ουσία της υπόθεσης, ασφαλώς και πρόκειται κυριολεκτικά για κορυφή σε ένα «τεράστιο παγόβουνο διαφθοράς» που κρύβεται στην πυκνή και… ολόχρυση νέφωση της αγαπημένης μας Ευρωπαϊκής Οικογένειας. Σύμφωνα με αρκετά ενημερωμένες πηγές, λοιπόν, ο ΟΗΕ εκτιμά ότι περίπου 1,5 δισ. ευρώ ετησίως ξοδεύεται στις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο για λόμπινγκ-προώθηση συμφερόντων, εκ των οποίων το 1 δισ. ευρώ πηγαίνει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στις τσέπες Ευρωπαίων αξιωματούχων, φυσικών ή νομικών προσώπων που επηρεάζουν το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.

Οι δε λομπίστες φτάνουν, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, τους 20.000 και οι καταγεγραμμένες εταιρείες που κάνουν επισήμως αυτή τη δουλειά περί τις 12.000. Σκοπός τους είναι να επηρεάζουν την ευρωπαϊκή νομοθεσία και φυσικά το μοίρασμα κονδυλίων εκατοντάδων δισ. ευρώ κάθε χρόνο.

Για φανταστείτε ότι η Ε.Ε. πρόκειται να μοιράσει από φέτος μέχρι και το 2026 περί τα 750 δισ. ευρώ με το Ταμείο Ανάκαμψης για την πανδημία σε όλη την Ευρώπη, ενώ το αντίστοιχο ποσό πανευρωπαϊκά για τα ΕΣΠΑ είναι περί το 1,8 τρισ. ευρώ.

Θα πείτε, σύμφωνοι, μάλιστα, έτσι ή κάπως έτσι είναι, αλλά απ’ όλα αυτά… την Εύα, τον πατέρα της και δύο ακόμα έπιασαν, τον άνδρα της και έναν Ιταλό πρώην ευρωβουλευτή, με τα μετρητά. Αυτό είναι αληθές, αλλά δεν παύει να αποτελεί μια σταγόνα σ’ έναν ωκεανό διαφθοράς στην Ε.Ε. που όλοι μαζί κάνουν ότι δεν βλέπουν. Απτό παράδειγμα είναι αυτό καθαυτό το Κατάρ (το οποίο βέβαια έκανε ένα καταπληκτικό Μουντιάλ, που κόστισε δεκάδες φορές περισσότερο απ’ ό,τι οποιοδήποτε άλλο Μουντιάλ στην ιστορία). Αρκετά υψηλόβαθμα στελέχη της FIFA, 11 για την ακρίβεια, με πρώτο και καλύτερο τον πρόεδρό της Μπλάτερ, καταδικάστηκαν για δωροδοκία από το 2015, αλλά το Παγκόσμιο Κύπελλο παρέμεινε στην Ντόχα και τελειώνει κατά τρόπο εντυπωσιακό και φαντασμαγορικό, παρουσία του Μακρόν που υποστηρίζει τη φιναλίστ εθνική του ομάδα.

Στην Αμερική υπάρχει το πασίγνωστο γνωμικό «money talks, bullshit walks», το οποίο ισχύει απολύτως στην περίπτωση αυτή, αφού… τα λεφτά μετράνε πάνω απ’ όλα και το Κατάρ έχει επενδύσει παγκοσμίως περί τα 400 δισ. ευρώ. Στον σημερινό τελικό και ο Μέσι και ο Εμπαπέ αποτελούν «περιουσιακά στοιχεία» της Παρί Σεν Ζερμέν, που ανήκει στη βασιλική οικογένεια του Κατάρ, όπως και εκατοντάδες άλλες επενδύσεις σ’ όλο τον κόσμο.

Ακόμα και αυτό το «μικροσκοπικό» σκανδαλάκι που αφορά τις αμοιβές των βοηθών των ευρωβουλευτών που δίνονται από ευρωπαϊκά κονδύλια ενώ εκείνοι εργάζονται στις χώρες τους, όπως αυτό της Σπυράκη, ή δεκάδες άλλες περιπτώσεις που οι βοηθοί επιστρέφουν μέρος των κοινοτικών αμοιβών τους στα ίδια τα αφεντικά τους, είναι ενδεικτικά τού τι συμβαίνει στις Βρυξέλλες.

Ισως θα ήταν μια καλή αφορμή η υπόθεση αυτή να ανοίξει μια ευρύτερη συζήτηση για το πώς λαμβάνονται οι αποφάσεις και πώς διαχειρίζεται η «γραφειοκρατία των Βρυξελλών» τα δισ. των χωρών-μελών, γιατί προφανώς 12.000 νομικά πρόσωπα και 20.000 στελέχη που κάνουν λόμπινγκ εκεί… κάπως ζουν και κερδίζουν.

Exit mobile version