Αναρωτιέμαι αν αυτή η μηδενιστική αντίληψη της αντιπολίτευσης για ό,τι κάνει η κυβέρνηση θεωρούν πως τους αποδίδει εκλογικά οφέλη και γι’ αυτό επιμένουν με τέτοια σφοδρότητα. Πάντως ο μέσος όρος των δημοσκοπήσεων από όλες τις εταιρείες που έγιναν στο τελευταίο δίμηνο, άλλα δείχνουν. Προφανώς και δεν τις λαμβάνουν υπόψη γιατί είναι όλες «πιασμένες» και «πετσωμένες» και οι δικές τους σφυγμομετρήσεις με την άμεση επαφή με τον λαό, δείχνουν πως με τέτοιες ρητορικές θα αναδειχθούν νικητές στις επικείμενες εκλογές.
Όμως, θα ήταν χρήσιμο για όλους μας, να μαθαίναμε τι θα έκαναν επί του πεδίου, στην περίπτωση που ο λαός τους ξαναεμπιστευόταν τη διακυβέρνηση της χώρας. Για παράδειγμα θα καταργούσαν, το market pass στο οποίο εντάχθηκαν μέσα σε 24 ώρες 700 χιλιάδες συμπολίτες μας; Ή θα έκαναν το 50άρικο 200 ή 500 ευρώ. Εν τοιαύτη περιπτώσει όμως, να μας εξηγούσαν και από πού θα έβρισκαν αυτά τα λεφτά.
Θα καταργούσαν τις επιταγές ακρίβειας, θα τις αύξαναν ή θα τις αντικαθιστούσαν με κάτι άλλο και με ποιο δημοσιονομικό κόστος;
Θα καταργούσαν το καλάθι της νοικοκυράς το οποίο ειρήσθω εν παρόδω χρησιμοποιείται ευρέως από τους πολίτες σύμφωνα με τα στοιχεία των σούπερ μάρκετ και σε μια τέτοια περίπτωση πώς ακριβώς θα βοηθούσαν τους πολίτες να αντιμετωπίσουν τα διαδοχικά κύματα ακρίβειας; Και, κυρίως, τι θα έκαναν για τους ευάλωτους υπέρ των οποίων λένε ότι δίνουν τον αγώνα.
Μήπως η ακρίβεια και ο πληθωρισμός αντιμετωπίζονται με έναν νόμο κι ένα άρθρο και δεν το έχουμε αντιληφθεί;
Αλλά και για το πάντα επίκαιρο θέμα των πλειστηριασμών πάνω στο οποίο σπεκουλάρουν, παρότι αυτοί ψήφισαν τους νόμους και επέτρεψαν στα «κοράκια» τα funds όπως λένε, να αγοράσουν τα δάνεια από τις τράπεζες και να τα διαχειρίζονται, τι ακριβώς θα έκαναν αν έρχονταν και πάλι στην κυβέρνηση; Θα καταργούσαν τους δικούς τους νόμους και θα απαγόρευαν δια ροπάλου τους πλειστηριασμούς; Μήπως θα έκαναν και αναστροφή των 27.000 πλειστηριασμών και των αντίστοιχων σπιτιών που χάθηκαν επί των ημερών τους;
Να μας το πουν να το μάθουμε κι εμείς εγκαίρως κι αν είναι πειστικοί να τους επιβραβεύσουμε με την ψήφο μας. Γιατί καλά λέει μεν ο Πολλάκης πως αυτή τη φορά θα είναι αλλιώς, αλλά καλό είναι να ξέρουμε πώς ακριβώς εννοούν το «αλλιώς».
Και όλους αυτούς τους επενδυτές που ήρθαν και ετοιμάζονται να έρθουν με τα κεφάλαιά τους και τις θέσεις εργασίας επειδή έκριναν πως η χώρα σοβάρεψε και απέκτησε σταθερούς κανόνες στήριξης της επιχειρηματικότητας, τι θα τους πουν; «Αυτά που ξέρατε να τα ξεχάσετε και δεν θα μετατρέψετε τη χώρα σε “προτεκτοράτο” σας;». Όπως το 2015 που απειλούσαν τους ξένους να μην τολμήσουν να έρθουν στην Ελλάδα γιατί όταν θα έρχονταν στην εξουσία θα ακύρωναν τις επενδύσεις τους και θα έχαναν τα λεφτά τους; Αυτά συνέβησαν και δεν τα ξεχνάμε.
Ναι, σύμφωνοι, ο ρόλος της αντιπολίτευσης δεν είναι να χειροκροτεί και να συμφωνεί σώνει και καλά με αυτά που κάνει η κυβέρνηση. Καθήκον της είναι να κρίνει, να στηλιτεύει τα στραβά και τα λάθη, να καταγγείλει τις παραλείψεις και τις παραβάσεις αλλά και είναι σημαντικό να συμβάλλει εποικοδομητικά με προτάσεις ρεαλιστικές που θα βελτιώνουν το δημόσιο βίο και το κοινωνικό σύνολο.
Όχι μόνο ακτιβισμοί και ενθάρρυνση κοινωνικών ομάδων και επαγγελμάτων για ξεσηκωμό, απεργίες, διαδηλώσεις και κοινωνική αναταραχή, όπως καλή ώρα με τους καλλιτέχνες που αναγκάσθηκε ο πρωθυπουργός ενώ δεν είχαν δίκιο, να τους δικαιώσει υποχωρώντας στα αιτήματά τους. Και στη συνέχεια να χάσουν αυτά που κέρδισαν με τους εκβιασμούς, αφήνοντας την αίσθηση στην κοινωνία πως τελικά άλλοι ήταν οι λόγοι του ξεσηκωμού τους και όχι αν τα πτυχία των θεατρικών σπουδών πρέπει να αναγνωρίζονται μισθολογικά, ως ανώτατων σχολών από το Δημόσιο, στην περίπτωση που κάποιος ηθοποιός που τα παρατήσει και θελήσει να δουλέψει ως διοικητικός υπάλληλος σε δημόσια υπηρεσία ή δήμο.