Με το βλέμμα καρφωμένο στις δημοσκοπήσεις βρίσκονται τα κομματικά επιτελεία, καθώς διαθέτουν πλέον ελάχιστο χρόνο για να απομακρύνουν τα λάθος «συστατικά» της καμπάνιας τους, να δώσουν αποτελεσματικότερη μάχη με τον κίνδυνο μιας «ανεξέλεγκτης» αποχής, να διασπείρουν κίνητρα συμμετοχής, να μεταδώσουν καθαρότερα μηνύματα και να φτάσουν στις ευρωεκλογές με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες.
Για κάποια κόμματα ίσως είναι πολύ αργά, για άλλα η κλεψύδρα δεν έχει ακόμη αδειάσει. Είναι οι δημοσκόποι που λένε άλλωστε ότι, την τελευταία εβδομάδα πριν από τις κάλπες, σταθεροποιούνται οι τάσεις των αναποφάσιστων και εκείνοι ως εκ τούτου αποκτούν τη δυνατότητα να κάνουν ασφαλέστερες προβλέψεις. Η 9η Ιουνίου είναι μία ακόμη εκλογική αναμέτρηση μετά από ένα βαρύ εκλογικό έτος: το 2023 έγιναν διπλές εθνικές εκλογές και αυτοδιοικητικές δύο γύρων, ενώ οι επόμενες εθνικές κάλπες θα στηθούν σε τρία χρόνια από τώρα. Σε ελάχιστες όμως ημέρες από τώρα, το εκλογικό αποτέλεσμα θα έχει τη δική του ξεχωριστή σημασία, θα επηρεάσει σε σημαντικό βαθμό τις «τύχες» μας εκεί που λαμβάνονται κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον μας και θα προκαλέσει ενδεχομένως ενδιαφέρουσες «ζυμώσεις» στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό. Σε ελάχιστες μέρες από τώρα – το βράδυ της 9ης Ιουνίου συγκεκριμένα- τα προγνωστικά θα ανήκουν στο παρελθόν και τα κομματικά επιτελεία θα αναρωτιούνται αν με ένα μικρότερο ποσοστό αποχής στις κάλπες θα μπορούσαν να ξεκινήσουν με μεγαλύτερη άνεση το «παιχνίδι» της επόμενης μέρας.
Από τη μέχρι τώρα προεκλογική εικόνα των κομμάτων και τα ευρήματα των γκάλοπ φαίνεται ότι δεν πρόκειται να αλλάξει αισθητά το κάδρο των πολιτικών συσχετισμών που καταγράφηκε ένα χρόνο πριν με τις διπλές εθνικές εκλογές. Η Νέα Δημοκρατία θα επικρατήσει με άνεση κρατώντας σε απόσταση αρκετών μονάδων το δεύτερο κόμμα, το οποίο θα συνεχίσει την αντιπαράθεση με το τρίτο κόμμα για την πρωτοκαθεδρία της κεντροαριστεράς. Στην τελευταία και πιο πρόσφατη δημοσκόπηση της Metron Analysis για το MEGA η Νέα Δημοκρατία για παράδειγμα εμφανίζει κάποια μικρά σημάδια αποσυσπείρωσης, γράφει 31%, βρίσκεται δηλαδή πολύ κοντά στο στόχο του 33% που έχει θέσει η ηγεσία της, διασταυρώνεται με τη μεγάλη πλειονότητα (γύρω στο 69%) που πιστεύει ότι το όποιο αποτέλεσμα δεν θα προκαλέσει ζήτημα σταθερότητας και συναντά για άλλη μια φορά τα «καμπανάκια» των πολιτών για την ακρίβεια. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης – στην ίδια δημοσκόπηση- και στην κάρτα του καταλληλότερου πρωθυπουργού γράφει 36%, μάχεται με τον Κανέναν (35%) και εξακολουθεί να κρατά απόσταση … ασφαλείας από τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς (που εμφανίζονται με μονοψήφια ποσοστά). Στην εκτίμηση ψήφου επίσης ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει εμφάνιση με 15,7%, ακολουθεί το ΠΑΣΟΚ με 12,9% και έπονται: το ΚΚΕ με 7,9%, η Ελληνική Λύση με 7,3% και η Πλεύση Ελευθερίας με 4,2% ενώ τα υπόλοιπα κόμματα εξακολουθούν επί της ουσίας τη μάχη τους για να εξασφαλίσουν μία έδρα στο ευρωκοινοβούλιο.
Είναι γνωστό ακόμη ότι αρκετός κόσμος δείχνει περιορισμένο ενδιαφέρον για τις ευρωεκλογές. Κάποιοι μάλιστα δεν γνωρίζουν καλά-καλά πότε θα στηθούν οι κάλπες. Άλλοι, που γνωρίζουν, δεν είναι σίγουρο ότι θα κινητοποιηθούν- και ορισμένοι δηλώνουν ότι δεν έχουν αποφασίσει πως θα κινηθούν.
Σε κάθε περίπτωση, τα μηνύματα που απέστειλαν μέχρι τώρα τα κόμματα δεν πέτυχαν τον στόχο τους, δεν κινητοποίησαν κόσμο, δεν έπεισαν ότι υπάρχει σοβαρό διακύβευμα, δεν συνοδεύτηκαν με ισχυρά κίνητρα για την προσέγγιση ευρύτερων ακροατηρίων. Η αύξηση του ποσοστού της αποχής στις εκλογικές αναμετρήσεις είναι μια πραγματικότητα και δυστυχώς αρχίζει να προβληματίζει τα κομματικά επιτελεία μόνο όταν πλησιάζουν οι επόμενες κάλπες. Η δε «συνειδητή» αποχή του τύπου «δυσφορώ, διαμαρτύρομαι κι απέχω» φαίνεται ότι κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος, χωρίς τα κόμματα που την προκαλούν να κάνουν κάτι αξιοσημείωτο για να την αποτρέψουν. Η ζέστη, ο καύσωνας και η κλιματική αλλαγή είναι απλώς κάποια «άλλοθι» για να δικαιολογήσουν τα κόμματα και τα επιτελεία την αδυναμία τους να προσεγγίσουν και να ανοίξουν ειλικρινή διάλογο με τις νέες και τις μεγαλύτερες γενιές για τα προβλήματα και τις πιθανές λύσεις. Καλές οι περιοδείες αρχηγών, στελεχών και υποψηφίων στις προεκλογικές περιόδους, καλύτερες όμως όταν συμβαίνουν συχνά και τακτικά και όταν ταυτίζονται με την περιγραφή ενός αξιόπιστου και ταυτόχρονα ελκυστικού σχεδίου και μηνύματος. Η μαζική συμμετοχή των πολιτών ήταν και παραμένει εν πολλοίς υπόθεση των κομμάτων- ειδικά αυτών που διεκδικούν την εξουσία και έχουν την ευθύνη να διακρίνουν εγκαίρως τα πραγματικά μηνύματα ενός εκλογικού «θριάμβου» ή μιας ασφυκτικής ήττας και να πράξουν αναλόγως.