«Ο Μάιος μας έφθασε·
εμπρός! βήμα ταχύ!
να τον προϋπαντήσωμεν
παιδιά στην εξοχή».
Από τότε που ο Άγγελος Βλάχος -έζησε από το 1838 μέχρι το 1920- Έλληνας πολιτικός και ποιητής, έγραφε το all time classic ποίημά του, έχουν περάσει πολλά χρόνια.
Βασικά, έχουν παρέλθει εκείνα της απροσμέτρητης αθωότητας -οι χίπις δεν υπάρχουν, πια, τους πάτησαν οι γιάπις- τα οποία πρόσταζαν ότι λίγες ώρες στην εξοχή, υπό το κόνσεπτ «επιστροφή στη φύση», θα θύμιζαν στους ανθρώπους πως υπάρχουν και ανέμελες στιγμές.
Φέτος, εν έτει 2022 αναμένουμε και πάλι στην Ελλάδα την Πρωτομαγιά, για να προϋπαντήσουμε-–πάντα με βήμα ταχύ- μια νέα εποχή – και όχι απαραίτητα στην εξοχή.
Η φετινή 1η Μαΐου, λοιπόν, δεν σηματοδοτεί μόνο τον τελευταίο μήνα της Άνοιξης, μέσα σε ένα όργιο ανθισμένων λουλουδιών, αν και -σύμφωνα με τον πάντα σοφό ελληνικό λαό- «ο Μάης έχει τ’ όνομα κι ο Απρίλης τα λουλούδια». Με λίγα λόγια, ο Απρίλης ψεύτης έχασε στα μπαράζ από τον επόμενο μήνα λόγω κακών δημοσίων σχέσεων – συμβαίνουν αυτά στη χώρα μας. «Στον καταραμένο τόπο, τον Μάη μήνα βρέχει», συνεχίζει ένα άλλο μέρος του πάντα σοφού ελληνικού λαού και άντε βρες άκρη και, ταυτόχρονα, βρες το λάθος.
Αυτή τη φορά, τα λάθη και τα σωστά αναλύθηκαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σχετικά με το εάν είναι ορθή ή όχι η απόφαση της κυβέρνησης να γίνει άρση των μέτρων για τον κορωνοϊό, από την 1η Μαΐου μέχρι και την 31η Αυγούστου. Μέχρι αυτή την ώρα δεν υπάρχει αποτέλεσμα και το μόνο βέβαιο είναι πως όλο αυτό, από την αρχή του επόμενου μήνα, θα το ζήσουμε και θα το δούμε πώς θα πάει.
Ταυτόχρονα, την ίδια ημέρα, θα ισχύσει αύξηση στον κατώτατο μισθό. Και εδώ τα ποσταρίσματα στα social media διχάστηκαν, με τους «υπέρ» και τους «κατά», κάποιοι από αυτούς έχουν άποψη και για τον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά και για τη στάση που έχει η Ρούλα Πισπιρίγκου. Και για να μην παρεξηγηθούμε, φυσικά και είναι σωστό να λέει ο καθένας την άποψή του και να έχει διαφορετική γνώμη από εμάς. Αρκεί να υπάρχει ορθή τεκμηρίωση – στοιχειώδες, σωστά;
Ο Μάιος, σε κάθε περίπτωση, θα φέρει και τουρίστες στην Ελλάδα, μπας και κινηθεί «η βαριά βιομηχανία του τόπου», ενώ το ρεπορτάζ λέει πως «την ίδια στιγμή η κυβέρνηση αναζητεί μέτρα για να πολεμήσει τον εισαγόμενο πληθωρισμό», ο οποίος έχει αποκτήσει μόνιμη κάρτα διαμονής στη χώρα μας.
Πάλι σε κάποια ποστ, θα δεις πως, τελικά, όλα αυτά γίνονται επειδή στο βάθος υπάρχει ένα εκλογικό παραβάν, ενώ την ίδια στιγμή κάποιοι άλλοι χαίρονται που έρχεται το «Πάσχα 2022» για να αποφασίσουμε -μέσα από την πασίγνωστη τηλεοπτική, μίνι σειρά- «Ιησούν ή Βαραββάν».
Το βέβαιο είναι πως οι Λατίνοι συγγραφείς εκφέρουν τον Μάιο πάντα με τη λέξη «mensis» (μήνας) ή Kalendae και όλοι μαζί ελπίζουμε -να η ομοψυχία, τελικά- τα καλά που περιμένουμε ως χώρα να μη μεταφερθούν στις καλένδες.
Κάποιοι άλλοι εκείνη την ημέρα θα τη δουν, απλώς, ως ένα υπέροχο τριήμερο απόδρασης από το «κλεινόν άστυ» και μαζί με όλους τους υπόλοιπους, μπαίνουν στον μακρύ κατάλογο όλων εκείνων που περιμένουν, για τους δικούς τους λόγους, τη φετινή Πρωτομαγιά.
Σε μια μέρα που φέτος μπερδεύεται με μάσκες, πιστοποιητικά εμβολιασμού, αυξήσεις σε μισθούς και αγωνιστικές διεκδικήσεις, αφού «δεν είναι αργία, είν’ απεργία». Και επειδή φέτος πέφτει Κυριακή, μεταφέρεται ο εορτασμός της τη Δευτέρα, ενώ πάντα θα θυμόμαστε τον «Επιτάφιο» του Γιάννη Ρίτσου: «Μέρα Μαγιού μου μίσεψες / μέρα Μαγιού σε χάνω…».
Και μένει να δούμε αν φέτος ο Μάιος, τελικά, μας έφτασε ή μας «περίσσεψε», σαν κυβερνητικό μέτρο που θυμίζει χειμερινό σινεμά και επιστρέφει τον Σεπτέμβριο ή σαν κατώτατος μισθός μέσα σε βενζινάδικο ή σε σούπερ μάρκετ. Κι όλα αυτά ενώ βρισκόμαστε, προς το παρόν, στα μισά του Απρίλη!
Είναι προφανές πως -νάτη, πάλι η ομοψυχία- όλοι, για τους δικούς μας λόγους, βιαζόμαστε να αλλάξουμε εποχή, θέλοντας να αφήσουμε πίσω μας τον, για διάφορους λόγους, «μεσαιωνικό» χειμώνα που πέρασε. Στην κυριολεξία από πάνω μας – αλλά και πάλι, πέρασε…