Το τελευταίο διάστημα και με αφορμή την νέα έξαρση της πανδημίας, έχει αρχίσει να διατυπώνεται, από κάποιους γιατρούς, η άποψη πως δεν θα μπορέσουμε τελικά να αποφύγουμε ένα ακόμα γενικό lockdown. Από την πλευρά της η κυβέρνηση απορρίπτει κάθετα ένα τέτοιο ενδεχόμενο γιατί απλά κάτι τέτοιο θα ήταν η απόλυτη οικονομική καταστροφή και είναι διατεθειμένη να πάρει οιοδήποτε άλλο μέτρο που θα συμβάλλει στον περιορισμό της εξάπλωσης.
Κι όντως, αν δει κανείς τη ζημιά που ήδη έχει υποστεί η ελληνική οικονομία στα δύο τελευταία χρόνια από την πανδημία, θα κατανοήσει πως δεν υπάρχει κανένα περιθώρια για νέο κλείσιμο της οικονομίας.
Άλλωστε, το ίδιο πράττουν και όλες οι χώρες της ΕΕ παρ’ ότι και σ’ αυτές το νέο κύμα είναι σφοδρό.
Ισχυρότερη μεν η εξάπλωση, πλην όμως αφορά κατά κύριο λόγο τους ανεμβολίαστους όταν την ίδια στιγμή σε όλη την Ευρώπη προσφέρεται η επιλογή των εμβολίων σε όλους τους πολίτες που θέλουν να αποφύγουν τα χειρότερα.
Αυτές οι μειοψηφίες όμως, δεν μπορούν να ωθήσουν σε νέες περιπέτειες οικονομικού στραγγαλισμού όλο τον πληθυσμό της Ευρώπης.
Πολλώ δε μάλλον στη χώρα μας, όπου καλές οι αβρότητες και ο σεβασμός των δικαιωμάτων των αρνητών, αλλά η φαιδρότητα και οι γραφικότητες έχουν τα όριά τους.
Δεν μπορούν κάποιοι τύποι, σαν αυτούς τους γονείς στις Σέρρες, που δεν στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο γιατί τάχα μου είναι Συνταγματικό τους δικαίωμα να μη φορούν μάσκα και να μην κάνουν test τα παιδιά τους, ή κάποιοι μεσαιωνικοί παλαιοημερολογίτες ή αγράμματοι και απαίδευτοι παπάδες και καλόγεροι, να παρασύρουν αδαείς πολίτες να συμπορεύονται με τις παράλογες απόψεις τους.
Ούτε μπορούν με τη στάση τους να οδηγήσουν τη χώρα και το παραγωγικό δυναμικό της από το οποίο εξαρτάται όλη η χώρα μαζί και οι ανεμβολίαστοι, σε μια νέα χρεοκοπία.
Το κράτος έχει ήδη πληρώσει σχεδόν 35 δισ. με το κλείσιμο της οικονομίας. Λεφτά που δεν ήταν από το περίσσευμα αλλά που σε έναν μεγάλο βαθμό τα δανείστηκε η χώρα για να μπορέσουν να σταθούν όρθιοι οι πολίτες και οι επιχειρήσεις. Αυτά τα δανεικά δεν είναι αγύριστα αλλά θα τα πληρώσουμε όλοι εμείς και τα παιδιά μας.
Την ώρα λοιπόν που πήρε μπροστά η οικονομία και καταγράφει μια θεαματική ανάπτυξη και προσπαθεί να αναπληρώσει τις απώλειες από την απραξία ενός και πλέον χρόνου, δεν πρέπει να αφήσουμε κι αυτή την ευκαιρία για ανάκαμψη να μας προσπεράσει. Στις Δημοκρατίες άλλωστε οι πλειοψηφίες παίρνουν τις αποφάσεις στις οποίες είναι υποχρεωμένες να αποδεχθούν και οι μειοψηφίες.
Η δε αξιωματική αντιπολίτευση ψέγει την κυβέρνηση για αμεριμνησία και γιατί δεν παίρνει περισσότερα μέτρα. Όμως δεν κατάλαβα καλά τις ακριβώς εννοούν. Μήπως εννοούν να κλειστούμε πάλι στα σπίτια μας ή να επιβληθεί η υποχρεωτικότητα εμβολιασμού και σε άλλες επαγγελματικές ομάδες; Αν ναι, γιατί δεν βγαίνουν να το πουν ευθαρσώς και αφήνουν να αιωρείται μια ασάφεια και θολούρα μόνο και μόνο, για να μπορούν να λένε, όταν αυξηθούν κι άλλο τα κρούσματα και οι θάνατοι, πως «εμείς σας είχαμε προειδοποιήσει»!
Αυτές οι προειδοποιήσεις όμως είναι για γέλια. Κάτι ουσιαστικό στον δημόσιο διάλογο και πρακτικό στο να πεισθούν να εμβολιαστούν οι χαβαλέδες και οι ανόητοι, έχουν να καταθέσουν; Μάλλον όχι, αν κρίνουμε από το χάιδεμα των ανεμβολίαστων και τον τοξικό πολιτικό λόγο πως δήθεν η κυβέρνηση με τα περιοριστικά μέτρα διχάζει την κοινωνία.
Και δεν διχάζει το κλείσιμο του ματιού στους ανεμβολίαστους και την επίκληση των δικαιωμάτων και των ελεύθερων επιλογών που απορρέουν από το Σύνταγμα. Την ώρα μάλιστα που ένας, εκ των κορυφαίων Συνταγματολόγων, ο κ. Αλιβιζάτος απορρίπτει αυτούς τους ισχυρισμούς και προτείνει υποχρεωτικότητα σε όσους έρχονται σε επαφή με το κοινό και με πελάτες σε καταστήματα.
Θα συμφωνήσω πως τέτοιες αποφάσεις έχουν πολιτικό κόστος για όποιον τις παίρνει, αλλά φρονώ πως θα είναι μικρότερο από το όφελος στη δημόσια υγεία και το πολιτικό κέρδος από την πλειονότητα που δεν αντέχει άλλο να ετεροπροσδιορίζεται από τις μειοψηφίες, όποιες κι αν είναι αυτές και να του ορίζουν αυτές, τη ζωή και το μέλλον.