Πριν ακόμα «καθαρογραφεί» η υπεραπόδοση της οικονομίας σε φορολογικά έσοδα για την τρέχουσα χρονιά και η δημιουργία πρόσθετου δημοσιονομικού χώρου, η κυβέρνηση δια στόματος πρωθυπουργού, έσπευσε να ανακοινώσει πως αυτά τα 352 εκατ. έσοδα πάνω από τις προβλέψεις του προϋπολογισμού, θα διατεθούν σε 2,3 εκατ. ευάλωτους συμπολίτες μας. Επιπρόσθετα ο υπουργός Οικονομίας έκανε γνωστό πως ο μειωμένος ΦΠΑ 13% στις μεταφορές που ήταν ένα μέτρο της περιόδου της πανδημίας όχι απλά παρατείνεται αλλά μονιμοποιείται ως έμπρακτη στήριξη στην τουριστική μας βιομηχανία εν τη ευρεία εννοία.
Κι αυτά από μια κυβέρνηση που λοιδορείται από την αριστερή αντιπολίτευση ως ανάλγητη και νεοφιλελεύθερη που νοιάζεται μόνο για τα συμφέροντα των ολίγων και ισχυρών, λησμονώντας τι έκαναν οι ίδιοι την εποχή που κρατούσαν τις τύχες μας στα χέρια τους, με την επιβολή της πιο άγριας φορολογικής λαίλαπας που επιχειρούσε εξίσωση όλων προς τα κάτω.
Δεν ξέρω αν έχει γίνει αντιληπτό στην κοινωνία και κυρίως στους θεωρητικούς αναλυτές της πολιτικής οικονομίας, αλλά από την περίοδο της πανδημίας και εντεύθεν, συμπεριλαμβανομένης της ενεργειακής κρίσης, οι ιδεολογικές διαχωριστικές γραμμές στην πολιτική πρακτική έχουν σπάσει. Οι ιδεοληψίες πως ο νεοφιλελευθερισμός στην οικονομία και στη δυναμική των αγορών, έχουν καταπέσει και η ενίσχυση του κράτους όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη της Δύση, είναι μια νέα αναγκαιότητα και πραγματικότητα. Οι κυβερνήσεις ανεξαρτήτου ιδεολογικής αφετηρίας, κρίνονται πλέον από τους πολίτες, για τις πολιτικές που ασκούν με επίκεντρο τον άνθρωπο, τη στήριξη των πιο αδύνατων οικονομικά, την ενίσχυση της Δημόσιας υγείας, της Δημόσιας παιδείας και των παρεμβάσεων στους κανόνες της αγοράς όταν διαπιστώνονται στρεβλώσεις εις βάρος των καταναλωτών. Κρίνονται και αυστηρά μάλιστα οι διαχωρισμοί των πολιτών σε οικονομικές τάξεις και πολίτες α και β κατηγορίας. Κρίνονται για την αλληλεγγύη που πρέπει να δείχνει έμπρακτα η πολιτεία προς όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες καλύπτοντας στο μέτρο των δημοσιονομικών δυνατοτήτων όχι μόνο τους ευάλωτους αλλά και τη μεσαία τάξη. Κρίνονται για τα φιλολαϊκά μέτρα που δεν αφορούν μόνο στα χαμηλά εισοδήματα αλλά σε όλους υπό το πρίσμα μιας δίκαιης διανομής των βαρών χωρίς ισοπεδωτικές οριζόντιες λύσεις αλλά με στόχο να ανέβει το βιοτικό επίπεδο όλων . Κι αυτό με τη λογική πως όλοι έχουμε μερίδιο στην πίτα της ανάπτυξης γιατί όλοι(πλην φοροφυγάδων), ο καθένας με τον τρόπο του, συμβάλλουμε στην εθνική προσπάθεια να αφήσουμε πίσω τα πέτρινα χρόνια που τόσο μας πλήγωσαν.
Είναι δε φθηνή και άνευ πολιτικού οφέλους, η κριτική της αντιπολίτευσης που απαξιώνει τις όποιες παροχές και την αναδιανομή στους ευάλωτους, λέγοντας πως αυτά είναι χριστουγεννιάτικο χαρτζιλίκι! Κι αυτό γιατί απλά, οι μνήμες είναι νωπές για τα έργα και τις ημέρες τους, όταν σακάτευαν τη μεσαία τάξη και δημιουργούσαν μια νέα τάξη νεόπτωχων από πρώην νοικοκύρηδες που βρέθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη χωρίς δουλειά, με πετσοκομμένη σύνταξη, αδυναμία κάλυψης των υποχρεώσεων και δανείων με αποτέλεσμα να βρεθούν εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας που έχασαν τα σπίτια τους και την αξιοπρέπεια τους.
Ουδείς σήμερα μπορεί στα σοβαρά να υποστηρίξει πως δεν έχει αλλάξει τίποτα σε αυτή τη χώρα. Όχι πως είναι όλα τέλεια και δεν υπάρχουν προβλήματα και πολλά που μένει ακόμα να γίνουν χωρίς καθυστερήσεις και παλινδρομήσεις, ώστε να προσεγγίσουμε το μέσο όρο της ΕΕ. Υπάρχουν ακόμα πολλές αγκυλώσεις και δεισιδαιμονίες στην ελληνική κοινωνία και τη Δημόσια Διοίκηση. Υπάρχουν ακόμα πολλές φορολογικές αδικίες και υστερήσεις στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Όμως όπως και να το κάνουμε δεν υπάρχει στασιμότητα, αυτόματος πιλότος και παραλυτική αδράνεια. Με συνεχή εγρήγορση και εποπτεία πρέπει να συνεχισθεί η πορεία στην κατεύθυνση της νέας εποχής που μας αφορά όλους, ανεξάρτητα από τις πολιτικές μας επιλογές και διαφοροποπιήσεις, ενόσω ο στόχος, μιας καλύτερης Ελλάδας, είναι κοινός.