Το ρεπορτάζ από το neakriti, περιγράφει με εμφατικό τρόπο άλλο ένα χαρακτηριστικό της κατάστασης που επικρατεί (ακόμα) στην Ελλάδα. Για να περάσει ο νέος Βόρειος Οδικός Άξονας Κρήτης (λέγε με ΒΟΑΚ) γκρεμίζουν βίλες και ξηλώνουν επιχειρήσεις. Και, μάλιστα, με fast track διαδικασίες. Εδώ, όμως, υπάρχει ένα (ακόμα) τόσο δα προβληματάκι: οι περιουσίες αυτές δεν αποζημιώνονται όπως πρέπει, αφού μια μεζονέτα 500 τ.μ που απαλλοτριώνεται, εκτιμήθηκε από το Δημόσιο για… 16.800 ευρώ, ενώ μία επιχείρηση για 16.000 ευρώ. Και αφού δεν υπάρχει κανένα κόλλημα για τις βίλες, θα είχαν πρόβλημα με ένα βενζινάδικo; Ξήλωμα – και αυτό.

Όλα αυτά συμβαίνουν στο τμήμα του δρόμου Νεάπολη – Άγιος Νικόλαος όπου ο κόσμος που ξεσπιτώνεται -με βάση το ειδικό νομικό πλαίσιο των υποχρεωτικών απαλλοτριώσεων- βρίσκεται στα κάγκελα.

Σε μία περίπτωση, υπάρχει μια επιχείρηση σε ένα βιομηχανικό συγκρότημα εμβαδού 700 τ.μ. -έχει αποσπάσει και παγκόσμια βραβεία- στο οποίο, σημειωτέον, προ τριετίας έγινε μάλιστα και εκτεταμένη ανακαίνιση με μια τεράστια δαπάνη. Όμως, αποτιμάται ως αξία σε μόλις 16.000 ευρώ. Στο άλλο θέμα, ένας άνθρωπος καλείται να εγκαταλείψει άρον-άρον το σπίτι του – μια μεγάλη μεζονέτα, εμβαδού 500 τ.μ. – με μια αρχική εκτίμηση αποζημίωσης ύψους 16.800 ευρώ. Επίσης, ένα πρατήριο υγρών καυσίμων απαλλοτριώνεται σε ένα τμήμα του, αποκόπτεται μάλιστα από τον νέο ΒΟΑΚ, κάτι το οποίο σημαίνει καταστροφή της κίνησης, του τζίρου και της λειτουργίας του. Όμως, ο ίδιος δεν έχει λαμβάνειν ούτε ένα ευρώ, επειδή θεωρήθηκε ότι εντάσσεται στο πλαίσιο της λεγόμενης αυτοαποζημίωσης. Με απλά λόγια, δεν χρήζει αποζημίωσης επειδή, σύμφωνα με το… σκεπτικό, με το έργο του νέου αυτοκινητοδρόμου θα ανέβει η αξία της περιουσίας του!

Οι συγκεκριμένοι, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, θα προσφύγουν δικαστικά και το τι μέλλει γενέσθαι ουδείς μπορεί να το γνωρίζει. Το θέμα, όμως, είναι πως ξεκινά μια νομική διαδικασία η οποία εδώ καταλήγει να γίνει ατέρμονη, αφού στην Ελλάδα δεν μπλέκεις με δημόσια επιχείρηση κοινής ωφέλειας. Τα παραπάνω προφανώς και δεν μειώνουν την αξία του εν λόγω έργου αφού αυτός ο αυτοκινητόδρομος, όταν παραδοθεί, θα είναι ο μοναδικός στην Κρήτη -και γενικότερα σε νησί της Ελλάδας- αντιπροσωπεύοντας έναν μεγάλο διάδρομο ανατολής-δύσης σε αυτό το νησί. Αλλά το μπλέξιμο με τις απαλλοτριώσεις αποτελεί άλλο ένα ζήτημα το οποίο απαιτεί λύση.

Την ίδια ώρα που συνέβαιναν όλα αυτά στην Κρήτη, η Google παρουσίαζε το μεγάλο σχέδιό της στη χώρα μας, στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, παρουσία του πρωθυπουργού. Αυτή η επένδυση του αμερικανικού τεχνολογικού κολοσσού θα συνεισφέρει, ως το 2030, συνολικά 2,2 δισ. δολ. στο ελληνικό ΑΕΠ και θα υποστηρίξει τη δημιουργία πάνω από 19.400 νέων θέσεων εργασίας, σε ένα -δίχως υπερβολές- μεγάλο ψηφιακό άλμα της Ελλάδας.

Παρακολουθώντας την εκδήλωση και έχοντας στο μυαλό μου όσα συμβαίνουν με το θέμα που έγραψα πιο πάνω στην Κρήτη, σκέφτηκα πως όσα data κι αν μπουν στις ζωές μας, όση τεχνολογία και να ενσωματώσουμε ως χώρα, το «άρπα-κόλλα» ίσως να μη φύγει ποτέ από το dna μας, όλα αυτά υπό τη γνωστή, σοφή, άγραφη εντολή, «ου μπλέξεις με το ελληνικό Δημόσιο».

Κλείνοντας την παρουσίασή της η Πρόεδρος της Google Cloud International, χρησιμοποίησε μια εξίσου σοφή ιρλανδική παροιμία ότι «οι δύο μειώνουν τον δρόμο» – εξηγώντας ότι αυτή αφορά τη συνεργασία του ενός με τον άλλο για να μικραίνει το ταξίδι. Είναι βέβαιο ότι, μιλώντας για δρόμο, η Αντέρ Φοξ Μάρτιν δεν έχει ακούσει ποτέ για τον ΒΟΑΚ…