Το χιούμορ είναι το κερασάκι στην τούρτα της ζωής!
Θυμάμαι μια αρχαία ρήση: «Βίος ανεόρταστος, μακρά οδός απανδόχευτος (χωρίς πανδοχείο)».
Την παραφράζω: «Ζωή χωρίς χιούμορ, δρόμος μακρύς και βαρετός».
Το χιούμορ όμως δεν είναι απλή υπόθεση. Προϋποθέτει οξύνοια, παιδεία αλλά και μια προϋπάρχουσα προσωπική θεώρηση των πραγμάτων με βάση τον αυτοσαρκασμό. Και πολύ λίγοι άνθρωποι τα διαθέτουν.
Το χιούμορ βρίσκεται στην κορυφή της πυραμίδας της προσωπικής εξέλιξης. Τα χαμηλότερα πιο υποβαθμισμένα σκαλιά είναι η πλάκα, ο χαβαλές και ίσως η γελοιότητα. Ιστορικά για το χιούμορ τους φημίζονται οι Βρετανοί, ενώ εμείς οι Έλληνες μάλλον υστερούμε, περιοριζόμενοι στον παραδοσιακό χαβαλέ ή στην πνιγηρή σοβαροφάνεια.
Αλλά εκεί όπου λείπει κάθε έννοια χιούμορ είναι η πολιτική ζωή του τόπου, η οποία διακατέχεται από μια βαρύγδουπη σοβαροφάνεια και προδιαγεγραμμένη στερεότυπη ρουτίνα. Αν οι πολιτικοί μας είχαν εκτός από τις τυποποιημένες- δίκην κονσέρβας- ιδεολογικές συνταγές τους και μια μικρή δόση χιούμορ η πολιτική ζωή θα ήταν σίγουρα γονιμότερη και πολύ πιο ενδιαφέρουσα.
Η Κυβέρνηση είναι στερεοτύπως πένθιμα σοβαρή. Η Αντιπολίτευση είναι απλοϊκά μονίμως φωνασκούσα καταγγελτική και διαμαρτυρόμενη, και εμείς βαριόμαστε αφόρητα να υφιστάμεθα τις θεατρικές πλην ανιαρές διαμάχες τους. Εξ ου και ο κόσμος αδιαφορεί για την πολιτική, και δώστου οι σχετικές έρευνες και δημοσκοπήσεις άνευ αποτελέσματος.
Και ξαφνικά μας προέκυψε ο ΓΑΠ.
Για μένα ο ΓΑΠ είναι ο λευκός ιππότης που θα ενσταλάξει στην πελιδνή πολιτική ζωή λίγη ιλαρότητα. Γι’ αυτό και είναι κατά τη γνώμη μου πολυτιμότατος και απαραίτητος.
Το θέμα δεν είναι ιδεολογικό. Ούτως ή άλλως η ιδεολογία του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ-κ.λπ. είναι αρκούντως προβληματική και περιπεπλεγμένη, πράγμα που καθιστά τον πιθανό ηγετικό ρόλο του ΓΑΠ έτι απολαυστικότερο.
Οιοσδήποτε άλλος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ θα είναι μια ακόμη ανιαρή ψηφίδα στο θλιβερά προβλέψιμο πολιτικό σκηνικό και στον βαρετό στερεοτυπικό πολιτικό λόγο.
Ο ΓΑΠ, φυσικά, δεν διαθέτει χιούμορ. Όμως η παρουσία του και κυρίως οι δηλώσεις του, σίγουρα θα προσδώσουν στην πολιτική ζωή κάτι που τόσο της λείπει. Είναι αυτό που ο λαός ονομάζει «πλάκα». Γι’ αυτό και μόνο, ο ΓΑΠ είναι πολύτιμος. Πολύτιμος όσο βέβαια βρίσκεται στην αντιπολίτευση απ’ όπου ανέξοδα και ακίνδυνα θα μπορούμε να τον απολαμβάνουμε. Διότι όταν βρέθηκε στην κυβέρνηση η πλάκα έγινε τραγωδία, την οποίαν φυσικά δεν θέλουμε να ξαναζήσουμε.
Βαρέθηκα να ακούω τις ατελείωτες βαρύγδουπες βαθυστόχαστες πολιτικές αναλύσεις περί αναδιατάξεων- συσχετισμών-ισορροπιών- που θα επιφέρει στο πολιτικό σκηνικό μια πιθανή αρχηγία του ΓΑΠ. Σιγά, ρε παιδιά ! Τα πράγματα είναι πολύ απλά.
Αυτό που θα επιφέρει ο ΓΑΠ ως αρχηγός, είναι η πλάκα. Και αυτήν κυρίως χρειαζόμαστε, διότι απ’ όλα τα άλλα μπουχτίσαμε.
Αμάν, πια. Δώστε λίγη πλάκα στον λαό. Και ο λαός θα το εκτιμήσει απεριόριστα.