Η προσπάθεια για «δεύτερη φορά Αριστερά» με τον Αλέξη Τσίπρα εξελίχθηκε σε φιάσκο και η ανασύνταξη του ΠΑΣΟΚ προχωράει μεν, αλλά χωρίς ελπίδες.
Υπό αυτές τις συνθήκες δεν πρέπει να μας προκαλεί την παραμικρή έκπληξη η εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Χρειαζόταν ένα νέο, άφθαρτο πρόσωπο και κάποιος (ή κάποιοι) καταχθόνιος νους αποφάσισε να ενθαρρύνει τις φιλοδοξίες ενός πρώην υπαλλήλου της Goldman Sachs να ηγηθεί ενός αριστερού κόμματος στην Ελλάδα. Δεν ξέρω αν ο στόχος ήταν η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ ή η επιστροφή του στην εξουσία, αλλά το πρώτο το πέτυχε, ενώ το δεύτερο θα φανεί τους επόμενους μήνες, όταν με το καλό επιστρέψει από τη στρατιωτική του θητεία ο Κασσελάκης.
Είναι ακόμη πολύ νωρίς να αντιληφθούμε πώς θα εξελιχθεί το «πείραμα Stefanos», αλλά και για να προβλέψουμε τις παρενέργειες που θα προκαλέσει. Προς το παρόν, παρακολουθούμε το δράμα του ΣΥΡΙΖΑ. Από τη μια, τη χαιρεκακία εκείνων που στήριξαν τον νικητή και μοιράζονται τις θέσεις στον κομματικό μηχανισμό, χωρίς να νοιάζονται για το ιστορικό μέγεθος της πολιτικής φάρσας στην οποία συμμετέχουν. Και από την άλλη, την τραγωδία όσων προσπαθούν να συνέλθουν από τον εξευτελισμό της Αριστεράς. Είναι βέβαιο ότι μόλις περάσει το πρώτο σοκ θα δρομολογηθούν εξελίξεις. Δεν γίνεται στελέχη με αριστερά «παράσημα», που έφαγαν τα χρόνια τους στα θρανία της «καθοδήγησης», που κυβέρνησαν και αντιπολιτεύτηκαν με αριστερές ιδεοληψίες, να δεχθούν τώρα για αρχηγό τους τον Κασσελάκη.
Αλλωστε η υποψία ότι ο Stefanos… εφευρέθηκε μόνο και μόνο για να τιμωρηθούν αυτοί ακριβώς που εμπόδισαν τον Τσίπρα να κάνει τις αλλαγές που ήθελε (και έπρεπε) διακατέχει όλο και περισσότερους μέσα κι έξω από την Κουμουνδούρου. Το μεγάλο ερώτημα όμως δεν είναι αν θα διασπαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ ή το πολιτικό μέλλον του Τσακαλώτου, του Φίλη και του Κούλογλου. Το θέμα είναι αν ο Κασσελάκης φέρνει πραγματικά κάτι νέο, αν έχει τις λύσεις που χρειάζεται η χώρα, αν μπορεί να τις υλοποιήσει και με ποιους, ή αν τελικά θα αποδειχθεί μια μεγάλη φούσκα που θα εξαερωθεί με την ίδια ταχύτητα που δημιουργήθηκε. Ο ίδιος ενοχλείται από την παρατήρηση ότι οφείλει την επιτυχία του στις επικοινωνιακές του ικανότητες και επιτίθεται σε δημοσιογράφους που τον… ακολουθούν στο γυμναστήριο.
Η αλήθεια είναι ότι ο ίδιος άρχισε την καριέρα του στην πολιτική με αναφορές σε προσωπικά, οικογενειακά και επαγγελματικά ζητήματα και ότι εκτός από τα γαλλικά έχει μια ευχέρεια στην επαφή του με τους πολίτες. Αλλά «επικοινωνία» δεν είναι μόνο αυτά. Είναι και η ικανότητα να καταλάβεις ότι δεν μπορείς να κάνεις επιδείξεις limbo μπροστά σε παιδιά με φυσικές αδυναμίες. Κι αυτό δεν είναι το μόνο επικοινωνιακό «φάουλ» στο οποίο υπέπεσε. Είναι πολλά και κάποια στιγμή πιθανόν να τον καταστήσουν και γραφικό, όπως πιστεύουν πολλοί λόγω των υπερβολών του.
Αν αφήσουμε την επικοινωνία και πάμε στην πολιτική ουσία, τα πρώτα δείγματα δεν δείχνουν το «νέο». Η πρόβλεψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μετεξελιχθεί σε κάτι άλλο που να ταιριάζει περισσότερο στον Κασσελάκη είναι σωστή. Προφανώς θα μετακινηθεί προς το ΠΑΣΟΚ και το Κέντρο, αλλά ακόμη δεν ξέρουμε την επιρροή που θα έχει στους ψηφοφόρους αυτού του χώρου. Πιθανώς μικρή, αλλά μπορεί και να «σαρώσει». Αυτό θα εξαρτηθεί όχι μόνο από τα επικοινωνιακά χαρίσματα του Κασσελάκη, αλλά και από την ουσία των πολιτικών θέσεων.
Από τα πρόσωπα που επέλεξε για στενούς του συνεργάτες και τις θέσεις που διατύπωσε για Δικαιοσύνη, δημοσιογράφους, πανεπιστήμια και στρατιωτική θητεία φαίνεται ότι θα κινηθεί στον δρόμο του παραδοσιακού ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό όμως δεν είναι το νέο που φαντάζονται ορισμένοι. Δεν είναι καν η πομφόλυγα του Κασσελάκη στο TikTok ότι «θα βάλει φωτιά στο σκηνικό και θα μας τρελάνει στην παραγωγή πολιτικής… με ψηφιακά μέσα». (Είναι ανάγκη να ξανασκεφτούμε με προσοχή αυτή την εξαγγελία για να καταλάβουμε τι εννοεί και πόσο σοβαρές προτάσεις έχει στο μυαλό του ο νέος ηγέτης.)
Μέχρι τις επόμενες εθνικές εκλογές έχουμε μπροστά μας σχεδόν τέσσερα χρόνια. Θα προηγηθούν δύο σημαντικά crash tests στις αυτοδιοικητικές εκλογές το προσεχές 15ήμερο (Α’ και Β’ γύρος) και οι ευρωεκλογές του Μαΐου το 2024. Αρα ο νέος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ θα δοκιμαστεί σε πραγματικές συνθήκες εφαρμοσμένης πολιτικής και θα έχει όλο τον χρόνο να πείσει την κοινωνία ότι κάτι νέο φέρνει, σε συνάρτηση βεβαίως και με το πώς θα τα πάει μέχρι τότε η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Σε μεγάλο βαθμό, η δική της επιτυχία ή αποτυχία θα κρίνει το «πείραμα Κασσελάκη».