Αν και όλοι οι οιωνοί αμέσως μετά τη διπλή εκλογική δοκιμασία ήταν θετικοί, εν τούτοις αυτό το καλοκαίρι μάζεψε αρκετά σύννεφα πάνω από την κυβέρνηση και το φθινόπωρο θα εμφανίσει αρκετές δυσκολίες, κυρίως για την κοινωνία.

Η οικολογική καταστροφή που επέφεραν οι ανεξέλεγκτες φωτιές, ανέδειξαν επίσης για άλλη μια φορά τις εγγενείς αδυναμίες του κρατικού μηχανισμού, παρ’ όλα τα ψηφιακά άλματα που έχουν σημειωθεί τα προηγούμενα χρόνια. Αδυναμίες που, όπως αποδείχθηκε, κακώς θεωρήσαμε πως ανήκουν στο παρελθόν αφού πολλά που έπρεπε να γίνουν, δεν έγιναν και τώρα πρέπει να αναθεωρηθούν σχέδια και πρακτικές πάνω στα αποκαΐδια. Δυστυχώς η Ελλάδα και το κράτος που θα θέλαμε όλοι απέχει πολύ από μια αποδεκτή σε μέσους όρους αποτελεσματικότητα.

Πέραν όμως από τις πρωτοφανείς καταστροφές στα εναπομείναντα δάση μας, που προκαλούν θλίψη και αγανάκτηση, η κατάσταση επιβαρύνεται αφόρητα και από τη διαρκώς επιδεινούμενη ακρίβεια που πλέον μοιάζει με μάστιγα. Μια ακατάπαυστη φωτιά που καίει ανεξέλεγκτα το διαθέσιμο εισόδημα των Ελλήνων. Και οι καταναλωτές απόμειναν απροστάτευτοι στις ορέξεις της αγοράς και των κερδοσκοπικών κυκλωμάτων.

Ένα μόνο παράδειγμα από το ράφι, αποδεικνύει πως οι καταναλωτές είναι έρμαια στη βουλιμία των κερδοσκόπων. Το ελαιόλαδο. Ένα βασικό διατροφικό αγαθό για το ελληνικό τραπέζι το οποίο μέσα σε λίγες μόνο μέρες αυξήθηκε άκουσον-άκουσον, πάνω από 100% και πλέον το λίτρο πωλείται από 10 έως 11,5 ευρώ ενώ έναν μήνα πριν το έβρισκε ο καταναλωτής γύρω στα 6-6,5 ευρώ. Και φυσικά δεν μιλάμε για τη νέα παραγωγή όπου μπορεί να υποστηρίξει ο παραγωγός την αύξηση του κόστους παραγωγής, τη μειωμένη παραγωγή, τα αυξημένα μισθολογικά κόστη κ.λπ. Μιλάμε για λάδι που βρίσκεται στις αποθήκες και τις δεξαμενές και απλά τυποποιείται και διατίθεται με συνεχώς αυξανόμενη τιμή. Αλήθεια, τους ελέγχει κανείς όλους αυτούς τους παραγωγούς; Υπάρχει και λειτουργεί ο ανταγωνισμός ή απλά υπάρχει κάποια υπόγεια σιωπηρή συμφωνία μεταξύ τους να πάνε τις τιμές στα ύψη για να κατοχυρώσουν μελλοντικές αυξήσεις από μειωμένη παραγωγή και προσφορά λόγω ξηρασίας σε όλη τη Μεσόγειο;

Δεν είναι όμως μόνο το λάδι. Το ίδιο δεν συμβαίνει στα τυροκομικά προϊόντα; Αλλεπάλληλες αυξήσεις στο εθνικό μας προϊόν -τη φέτα- και όσο για τα πιο εξεζητημένα, κίτρινα τυριά οι αυξήσεις είναι ένα εβδομαδιαίο φαινόμενο. Τι να σου κάνει και το market pass για όσους το δικαιούνται αφού στο μεσοδιάστημα της παροχής του, οι τιμές των περισσοτέρων προϊόντων του καλαθιού της νοικοκυράς το έχουν ήδη υπερκαλύψει. Γιατί μπορεί ο επίσημος πληθωρισμός τον Ιούλιο να επιβραδύνθηκε στο 2,5% αλλά στα τρόφιμα η ακρίβεια εκτινάχθηκε στο 12%. Κι ακόμα χειρότερα τον Αύγουστο όπως θα πληροφορηθούμε τις επόμενες μέρες όπου ναι μεν ο πληθωρισμός θα είναι γύρω στο 3% αλλά στα τρόφιμα πολλαπλάσιος.

Η νέα κυβέρνηση που την εμπιστεύτηκε το 41% του εκλογικού σώματος, μπορεί να μην υποσχέθηκε πως θα πατάξει την ακρίβεια με έναν νόμο κι ένα άρθρο, υποσχέθηκε όμως πως δεν θα αφήσει τον πολίτη ανυπεράσπιστο και χωρίς βοήθεια.

Κι όμως, αυτή η γκρίνια (επί του παρόντος, αργότερα δεν ξέρουμε) που εξαπλώνεται ακόμα και ανάμεσα στους υποστηρικτές της κυβέρνησης, δεν πρέπει να προσπεραστεί από το κυβερνητικό επιτελείο. Κάτι πρέπει να κάνει. Αφού δεν αποδίδουν οι έλεγχοι -που θεωρητικά κάνει- για την κερδοσκοπία σε όλη την αλυσίδα από την παραγωγή ως το ράφι, τότε πρέπει να δει πώς μπορεί να συντρέξει το σύνολο των καταναλωτών και όχι μόνο τους ευάλωτους, πριν αυγατίσουν κι άλλο οι… ευάλωτοι!

Πέραν όμως από το λεγόμενο ράφι που είναι η μόνιμη πληγή, παρατηρείται και μια ακατανόητη αύξηση στα καύσιμα καθώς η βενζίνη έφθασε να πωλείται μέσα στην Αττική πάνω από 2 ή και 2,20 ευρώ το λίτρο, όταν η διεθνής τιμή του αργού brend κινείται στη ζώνη των 80-83 δολ. το βαρέλι εδώ και δυο μήνες όταν ανακοινώθηκε η μείωση της παραγωγής από τον ΟΠΕΚ. Τι έγινε τώρα και ξαφνικά βλέπουμε στις αντλίες αυτές τις αυξήσεις και τιμές που έχουν τα νησιά και οι απομακρυσμένες περιοχές; Όμοια και στις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος παρότι η τιμή του φυσικού αερίου είναι στα 30 δολ. σχεδόν στα προ κρίσης επίπεδα.

Λέγαμε από την αρχή, πως ο μοναδικός αντίπαλος της νέας κυβέρνησης μετά τα αποτελέσματα των εκλογών, είναι ο ίδιος της εαυτός. Αυτός όμως ο κακός εαυτός της, αν δεν τον αποβάλλει επειγόντως, μπορεί να επιφέρει ανεπανόρθωτες ζημιές στην εικόνα και την αποτελεσματικότητά της. Και επί του παρόντος δυστυχώς δεν βλέπουμε ούτε υπουργούς ούτε σχέδια και φυσικά ουδείς μπορεί να δοξαστεί κρυπτόμενος!