«Έχω τρία παιδιά. Θέλω να μάθουν να μην φοβούνται, να λένε «όχι». Θέλω να ξέρουν πως κάθε σχέση, από την πιο εφήμερη έως στην πιο σοβαρή, χτίζεται πάνω στην συναίνεση. Οτιδήποτε άλλο είναι επιβολή, είναι έγκλημα. Τα έχω στο μυαλό μου κάθε φορά που συζητάμε τις προτάσεις του Κινήματος Αλλαγής για θεσμικές αλλαγές, που θα διευκολύνουν την αλλαγή νοοτροπίας και θα επιτρέπουν στα θύματα να μην φοβούνται να μιλήσουν. Αυτός ο βούρκος που αποκαλύπτεται πρέπει να μας οδηγήσει σε λύσεις –δεν γίνεται κανείς να κρύβει το κεφάλι του στην άμμο».
Αυτά έλεγε η Φώφη Γεννηματά στις 7 του περασμένου Μάρτη σε εκδήλωση για το Ελληνικό #metoo, με τίτλο «Οι γυναίκες μπροστά». Δεν ήταν η πρώτη φορά που η αείμνηστη Φώφη Γεννηματά επιχειρούσε να ανοίξει δρόμους αντιμετώπισης της βίας κατά των γυναικών- «μιας πραγματικότητας που πρέπει να αλλάξουμε».
Πέρσι τέτοιον καιρό- με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα στις 25 Νοεμβρίου, για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών και πριν τις μεγάλες αποκαλύψεις στον ελληνικό χώρο- η Φώφη Γεννηματά οργάνωνε τηλεδιάσκεψη με την συμμετοχή επιστημόνων και αρμόδιων στελεχών του κόμματός της, αναζητώντας προτάσεις που να παραπέμπουν σε ευθύβολες πρωτοβουλίες για την αναχαίτιση της «πανδημίας μέσα στην πανδημία». Η ίδια μαχητική όσο ποτέ κατέγραφε θλιβερά και τραγικά γεγονότα: «Κάθε μέρα σε όλο τον κόσμο δολοφονούνται κατά μέσο όρο 137 γυναίκες από συζύγους, συντρόφους ή από κάποιο άλλο μέλος της οικογένειάς τους. Στην Ελλάδα, από το 2011 μέχρι σήμερα έχουν καταγραφεί 62 γυναικοκτονίες. Το 2019 δολοφονήθηκαν 12 γυναίκες ενώ φέτος 8 γυναίκες έχασαν τη ζωή τους με αυτόν τον τρόπο, τρεις από αυτές κατά τη διάρκεια της πρώτης καραντίνας».
Τότε – το υποστηρίζουν σήμερα και στελέχη του Κινήματος Αλλαγής που επικαλούνται στις παρεμβάσεις τους την πολιτική της παρακαταθήκη- η Γεννηματά βγήκε μπροστά για τις «γυναίκες στη χώρα μας που είχαν να αντιμετωπίσουν στερεότυπα δεκαετιών και πατριαρχικές νοοτροπίες και στις οποίες έλεγαν πάντα να «προσέχουν», να μην «πηγαίνουν γυρεύοντας». Βγήκε μπροστά και όσο ακουγόταν η φωνή της προσπάθησε με προτάσεις να προσθέσει δυναμική στην κίνηση της Σοφίας Μπεκατώρου. Τι πρότεινε και τι έγινε;
Θέλοντας να ενθαρρύνει την υπόθεση του metoo ώστε να φέρει αποτέλεσμα, τάχθηκε απέναντι στο σκηνικό με τις αλληλοκατηγορίες μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων λέγοντας πως «η παρενόχληση και η κακοποίηση δεν έχουν χρώμα, πόσο μάλλον κόμμα» και ζητώντας «μηδέν ανοχή» για τους θύτες και όλοι να ενθαρρύνουν τις γυναίκες, αλλά και όλα τα θύματα, να μιλούν, να καταγγέλλουν. Με παρέμβασή της στη βουλή μάλιστα ζητούσε συγκεκριμένα:
• Να κυρωθεί άμεσα η Σύμβαση 190 της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας για την εξάλειψη της βίας και παρενόχλησης στους χώρους εργασίας.
• Να αλλάξει ο ποινικός κώδικας, όσον αφορά την περιγραφή, τις ποινές και την παραγραφή των αδικημάτων σεξουαλικής βίας, ιδιαίτερα κατά των ανηλίκων.
• Να υπάρχουν συγκεκριμένα μέτρα προστασίας των θυμάτων.
• Να φέρουμε την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία και ειδικά σεμινάρια και ενημέρωση για το θέμα της παρενόχλησης.
• Να επιταχύνουμε την χρονοβόρα διαδικασία της Δικαιοσύνης γι’ αυτές τις υποθέσεις, προφυλάσσοντας ταυτόχρονα τα θύματα και τους μάρτυρες.
• Να διαμορφώσουμε το πλαίσιο αντιμετώπισης των νέων μορφών βίας ,όπως για παράδειγμα στον κυβερνοχώρο, που φθάνει από τον κυβερνοεκφοβισμό, ως την σεξουαλική παρενόχληση και τις απειλές βιασμού.
Από τότε μέχρι σήμερα έχουν γίνει κάποιες αναγκαίες κινήσεις- όπως η κύρωση της Σύμβασης 190 της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας. Όμως, όπως τονίζουν σε κοινή τους επιστολή -με αφορμή την αυριανή παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών- 19 γυναικείες οργανώσεις δεν έχουν ακόμη διαμορφωθεί οι προϋποθέσεις για άμεση και εύκολη καταγγελία από τα θύματα και για να μην υπάρχει δευτερογενής θυματοποίηση. Με την κοινή επιστολή προς τους αρμόδιους ζητούν επίσης την διάθεση ενός ικανού οικονομικού κονδυλίου από το κράτος, που να εγγραφεί στον φετινό προϋπολογισμό και ιδιαίτερα από το πακέτο στήριξης και ανθεκτικότητας που δίδεται λόγω κόβιντ, για την αντιμετώπιση θεμάτων ενδοοικογενειακής βίας αλλά και την θεσμοθέτηση ειδικού επιδόματος για τη στήριξη γυναικών και παιδιών που δραπετεύουν από την ενδοοικογενειακή βία.
Το μείζον θέμα δεν είναι τώρα στις προθήκες της επικαιρότητας. Ωστόσο, ήταν και είναι πάντοτε η ώρα να γίνει πράξη μια σειρά δεσμεύσεων κατά της έμφυλης βίας και υπέρ της επίτευξης της ισότητας. Ίσως το μνημόσυνο της προσεχούς Κυριακής στην μνήμη μιας αξιοπρεπούς και δυναμικής γυναίκας-πολιτικού, της Φώφης Γεννηματά παρακινήσει όλους όσοι επικαλούνται την παρακαταθήκη της να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να συμβάλουν με τις διάφορες και τις διαφορετικές προτάσεις τους στην επίτευξη του κοινού στόχου: στην εξάλειψη της βίας κάθε μορφής κατά των γυναικών. Και οι αναγκαίες πρωτοβουλίες και δράσεις δεν αφορούν μόνο στο ΚΙΝΑΛ…