Άλλη μια θετική εκτίμηση για την οικονομία της χώρας την τρέχουσα χρονιά, μέσω της έκθεσης της Κομισιόν. Η ανάπτυξη, για το 2024, εκτιμάται στο 2,3%, ποσοστό από τα υψηλότερα ανάμεσα στις χώρες της Ευρωζώνης κι έρχεται να συμπέσει και με τις προβλέψεις της κυβέρνησης στον προϋπολογισμό.
Αυτά τα καλά νέα όμως, έρχονται σε μια περίοδο που στο εσωτερικό της χώρας περνάνε στα ψιλά, καθώς στην καθημερινή ειδησεογραφία δεσπόζουν τα μπλόκα των αγροτών, οι καταλήψεις στα πανεπιστήμια και τα επεισόδια στις διαδηλώσεις.
Είναι βλέπετε όλα αυτά μέσα στο παιγνίδι της Δημοκρατίας και των αναφαίρετων δικαιωμάτων και των διεκδικήσεων που μπορούν να έχουν κοινωνικές ομάδες.
Όμως, γιατί πάντα υπάρχει ένα «όμως», χρειάζεται και μια ματιά στην άλλη πλευρά, μήπως δεν έχουν πάντα δίκιο αυτοί που έχουν ισχυρή φωνή και μέσα εκβιασμού της κυβέρνησης. Πρέπει να βλέπουμε και όλους τους άλλους -που είναι οι περισσότεροι- και συναπαρτίζουν τη σιωπηλή πλειοψηφία, έχουν κι αυτοί δικαιώματα και απαιτήσεις. Και η κυβέρνηση οφείλει και πρέπει να συνυπολογίζει τις ανάγκες όλων των Ελλήνων πολιτών, όλων των κοινωνικών και επαγγελματικών ομάδων χωρίς διαχωρισμούς.
Οι αγρότες λοιπόν, που εδώ και δυο εβδομάδες βρίσκονται σε κινητοποιήσεις, έχουν κάποια δικαιολογημένα αιτήματα προκειμένου να καταφέρουν να επιβιώσουν και να παραμείνουν στη γη τους, παράγοντας. Ποια είναι τα βασικά αιτήματά τους; Η αύξηση του κόστους παραγωγής λόγω της αυξημένης τιμής ρεύματος και πετρελαίου. Στο Θεσσαλικό κάμπο έχουν πρόσθετα προβλήματα που δημιούργησαν οι πλημμύρες αλλά αυτά εξετάζονται από την κυβέρνηση ξεχωριστά με ειδικές διαδικασίες.
Στη συνάντηση λοιπόν της αντιπροσωπείας των αγροτών με τον πρωθυπουργό, δεν έφυγαν με άδεια χέρια. Πήραν τη δέσμευση για φθηνό ρεύμα για 2 χρόνια (περίπου στα 9 λεπτά ανά κιλοβατώρα και ρυθμίσεις γι’ αυτούς που χρωστούν) και επιστροφή του 50% του Ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο που καταναλώνουν τα αγροτικά μηχανήματα. Δεν αδιαφόρησε δηλαδή αλλά, απεναντίας, έδειξε εμπράκτως κατανόηση στα αιτήματά τους.
Ευχής έργο θα ήταν αν άντεχε η οικονομία κι είχε μεγαλύτερα δημοσιονομικά περιθώρια, να έπαιρναν περισσότερα. Όταν όμως τα περιθώρια είναι δεδομένα, η υπέρβασή τους θα ήταν εις βάρος όλου του κοινωνικού συνόλου γιατί δεν είναι μόνο οι αγρότες που έχουν δυσκολίες. Δύσκολα τα φέρνουν βόλτα και οι γιατροί του ΕΣΥ, οι μισθωτοί που αμείβονται με τον κατώτερο μισθό, οι χαμηλόμισθοι στο Δημόσιο, στα σώματα ασφαλείας, στις ένοπλες δυνάμεις, οι εκπαιδευτικοί, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι μικροεπειχειρηματίες και ελεύθεροι επαγγελματίες κ.λπ.
Επομένως, οι περαιτέρω πιέσεις και η επιμονή στα μπλόκα αναρωτιέμαι αν έχουν πλέον νόημα, όταν στον διάλογο που έγινε και θέλω να πιστεύω πως ήταν ειλικρινής και δεν ήταν τούρκικο παζάρι, ειπώθηκε μετ’ επιτάσεως πως εξαντλήθηκαν όλα τα δημοσιονομικά περιθώρια. Έξυσαν τον πάτο του βαρελιού όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά. Αν στην κρίση της κυβέρνησης βαρύνει η κοινωνική ηρεμία και τους δώσει κι άλλα, αυτά, από κάπου πρέπει να κοπούν. Κάποιοι άλλοι θα πληρώσουν ενδεχομένως τις μαξιμαλιστικές τους απαιτήσεις. Αυτό θέλουν μήπως οι φίλοι μας οι αγρότες; Προφανώς όχι. Αν πάλι (λέω «αν» γιατί δεν το ξέρω) πίσω από την επιμονή στα μπλόκα κρύβονται κάποια μικροκομματικά συμφέροντα, φρονώ πως οι ίδιοι οι αγρότες πρέπει να τα απομονώσουν πριν μετακινηθεί όλη η κοινωνία απέναντί τους.
Όμοια πρέπει να απομονωθούν αυτοί οι λίγοι φοιτητές που κρατούν σε ομηρεία τη συντριπτική πλειονότητα των φοιτητών που επιθυμούν μια ήρεμη ακαδημαϊκή ζωή. Το γεγονός πως οι καταλήψεις είναι αποφάσεις γενικών συνελεύσεων των σχολών είναι ένα άλλοθι σαθρό, όταν όλοι γνωρίζουν πως δεν είναι δυνατόν για παράδειγμα στη Νομική της Αθήνας να αποφασίζουν 142 φοιτητές σε σύνολο 3.000 εγγεγραμμένων, την κατάληψη και τη ματαίωση της εξεταστικής περιόδου!
Το γεγονός πως τα τελευταία χρόνια που άρχισε να ορθοποδεί η οικονομία και όλοι, λίγο πολύ, έχουμε δει στην πράξη το μέρισμα της ανάπτυξης, δεν πρέπει να μας διαφεύγει. Χρέος πρωτίστως της κυβέρνησης αλλά και όλων ημών είναι να συνεχιστεί η θετική πορεία της οικονομίας και να βελτιώνεται το βιοτικό επίπεδο όλων και όχι μόνο αυτών που έχουν τη δύναμη να πιέζουν και να εκβιάζουν καταστάσεις.