Όσοι άνθρωποι με κοινή λογική είδαν τις εικόνες από τα γεγονότα στην Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου, νομίζω θα αναρωτήθηκαν αν υπάρχει έστω και μία χώρα στον κόσμο όπου οι φοιτητές συμβιώνουν κάτω από την ίδια στέγη με κοινούς σκληρούς εγκληματίες και εμπόρους ναρκωτικών, με δαπάνη μάλιστα του κράτους.
Πού να κοιτάξει κανείς άραγε, στην Τιχουάνα της Κολομβίας, στη Σιναλόα του Μεξικού, στο Καράκας της Βενεζουέλας, πουθενά δεν θα βρει σε μια φοιτητική εστία να μένουν μαζί με νεαρά παιδιά οικογένειες εγκληματιών και ναρκέμπορων, όπως συνέβαινε μέχρι πρότινος στην καρδιά της Αθήνας, στου Ζωγράφου, και ενδεχομένως σε αρκετές άλλες κρατικές φοιτητικές εστίες, που ίσως τώρα να ερευνηθούν μετά τα πρόσφατα γεγονότα.
Το χειρότερο, όμως, δεν είναι τα τραγικά αυτά γεγονότα που εκτυλίχθηκαν την προηγούμενη εβδομάδα, αλλά δύο ακόμα διαπιστώσεις, οι οποίες σχετίζονται με το όλο ζήτημα της παρανομίας στους ακαδημαϊκούς χώρους.
Η πρώτη είναι ότι, δυστυχώς, η κατάσταση αυτή στις δημόσιες φοιτητικές εστίες, όπου όχι μόνο μπαίνει όποιος θέλει, αλλά καταλαμβάνονται από κακοποιούς είτε του κοινού ποινικού δικαίου, είτε από άτομα που δηλώνουν αριστεριστές, αναρχικοί κ.λπ., πάντως χωρίς να έχουν ουδεμία σχέση με τους φοιτητές, είναι πολύ παλιά ιστορία.
Είναι μια θλιβερή υπόθεση που τη γνωρίζουν οι πάντες στον χώρο, η Αστυνομία, οι πρυτανικές αρχές, οι υπουργοί Παιδείας, αλλά κανείς στ’ αλήθεια δεν ήθελε να κάνει κάτι. Αν ρωτήσεις ποιος είναι υπεύθυνος ως φορέας και σ’ αυτόν λογοδοτούν οι υπεύθυνοι των φοιτητικών εστιών… θα χαθείς κάπου στη γραφειοκρατία μεταξύ υπουργείου Παιδείας, Πρυτανείας, ή κάπου αλλού. Η διοίκηση των πανεπιστημίων φροντίζει μια χαρά να αναλαμβάνει τις ευθύνες της όταν πρόκειται για χρηματοδοτούμενα προγράμματα από την Ε.Ε. ή τον κρατικό προϋπολογισμό. Εδώ δεν ξέρει κανείς τίποτα για το συντελούμενο έγκλημα. Γιατί, λοιπόν, δεν τους φωνάζει ένας εισαγγελέας να τους «ρωτήσει» ποιος, επί πόσα χρόνια, άφηνε δεκάδες κακοποιούς να ζουν ανάμεσα σε νεαρά παιδιά;
Πολύ αμφιβάλλω, όμως, προσωπικά αν θα κάνουν και τώρα κάτι, ή σε μερικές ημέρες θα ξεχαστούν όλα και σιγά-σιγά οι φοιτητικές εστίες θα ξαναπαραδοθούν στους εγκληματίες, δίπλα-δίπλα με τα φτωχά παιδιά του κόσμου, που δεν έχουν τη δυνατότητα οι γονείς τους να τους παράσχουν άλλη στέγη.
Η δεύτερη έχει να κάνει με τη στάση των κομμάτων της Αριστεράς, την ενθάρρυνση και την υπόθαλψη τέτοιων καταστάσεων. Πρώτος και καλύτερος βγήκε στην τηλεόραση ο Τζανακόπουλος και μίλησε για επίδειξη αυταρχισμού και κατατρομοκράτησης της Αστυνομίας και όταν οι δημοσιογράφοι τού είπαν ότι συνελήφθησαν έμποροι ναρκωτικών και εγκληματίες, απάντησε απαθώς «θα το δούμε αυτό…».
Έτσι, λοιπόν, μπορεί να εξηγηθεί και ο λόγος γιατί τελειώνει η τετραετία της κυβέρνησης και όσο είδατε εσείς την πανεπιστημιακή αστυνομία, την τάξη και τον έλεγχο για την είσοδο στα πανεπιστήμια, άλλο τόσο τα είδαν και οι φοιτητές. Τη μια τους έφταιγε η πανδημία, την άλλη ο Χρυσοχοΐδης που ήταν αυταρχικός και την τρίτη η κυρία Κεραμέως που είχε άλλες ενασχολήσεις… τακτοποιούσε τους πρυτάνεις και τους καθηγητές πανεπιστημίων. Αλλωστε το Κολλέγιο και του Μωραΐτη έχουν φύλαξη και προστασία, όλοι οι άλλοι φοιτητές ας ζουν σε κέντρα ναρκέμπορων ή παραγωγής μολότοφ, όπως αρκετά δημόσια πανεπιστήμια.
Μετά θα ψαχνόμαστε πώς και γιατί ξεπετάχτηκε κανένα κόμμα Μελόνι και στην Ελλάδα…