Κατ’ αρχήν χάθηκαν ανθρώπινες ζωές, χιλιάδες περιουσίες και καταστράφηκαν σημαντικές δημόσιες υποδομές, ορισμένες εκ των οποίων αν δεν αποκατασταθούν άμεσα δεν θα μπορούν να λειτουργήσουν πόλεις και χωριά.

Το ίδιο βέβαιο είναι ότι τώρα, πάνω στην κρίση, πολλά λέγονται και γράφονται, υπάρχει οργή και αγανάκτηση, υπάρχει απελπισία και εκτοξεύονται από τον κόσμο κατηγορίες για την κρατική μηχανή, πώς αντέδρασαν η κυβέρνηση, οι δήμοι, οι περιφέρειες κ.λπ.

Σε πολλά έχει δίκιο ο κόσμος, σε άλλα τόσα όχι, είναι υπερβολές ή λόγια του πόνου, όλα δικαιολογούνται και ας είναι υπερβολικά, αλλά όταν χάνεις ανθρώπους και περιουσίες έτσι είναι. Ας λάβουμε υπ’ όψιν ότι πρόκειται πάντως για τη μεγαλύτερη φυσική καταστροφή που θυμούνται ο κόσμος, οι ειδικοί, οι μετεωρολόγοι, όλοι.

Πριν από λίγες ημέρες η χώρα βίωνε μια τεράστια πυρκαγιά στον Εβρο, όπου κάηκε ένα από τα μεγαλύτερα και πιο κρίσιμα δάση για την περιβαλλοντική ισορροπία της χώρας, η Δαδιά. Ξεκίνησε επίσης και μια μεγάλη φωτιά στην Πάρνηθα, που έκαψε ένα ακόμη τμήμα της, ευτυχώς όχι τόσο μεγάλο όσο το καλοκαίρι του 2021. Κυριολεκτικά φύγαμε από τις πυρκαγιές και μέσα σε 15 ημέρες πήγαμε σε φονικές και καταστροφικές πλημμύρες. Αν λοιπόν αυτό δεν είναι βίαιη αλλαγή του κλιματικού περιβάλλοντος, τι άλλο μπορεί να είναι;

Κατά τη γνώμη μου, η κλιματική αλλαγή καθίσταται πλέον πρώτη προτεραιότητα για μια κυβέρνηση και πρέπει να αντιμετωπιστεί όπως η πανδημία ή κάπως έτσι. Δεν χωράνε δεύτερες κουβέντες. Τα κονδύλια που πρέπει να ξοδευτούν πια γι’ αυτό θα είναι κολοσσιαία, σε βαθμό που θα αλλάζουν τις προτεραιότητες του Προϋπολογισμού, όπως επίσης και ο σχεδιασμός, η άντληση γνώσης αλλά και φρέσκων κεφαλαίων από την Ευρωπαϊκή Ενωση είναι επιβεβλημένα.

Ο Μητσοτάκης, λένε πολλοί, είναι άτυχος, στην πρώτη θητεία του έπεσε πάνω σε μια σχεδόν πρωτοφανή ιστορικά πανδημία, την COVID-19, μετά σε πόλεμο και ενεργειακή κρίση που συμβαίνει μία στα 40 χρόνια. Επειτα ξεκίνησε τη δεύτερη θητεία του στραβά, με φωτιές, πλημμύρες, άτυχα περιστατικά, όπως φόνοι από ξένους χούλιγκαν στην Ελλάδα, κάτι ανεύθυνα κτήνη (και μια ανίκανη διοίκηση ακτοπλοϊκής εταιρείας) που έπνιξαν στον καταπέλτη πλοίου έναν άνθρωπο. Φυσικά για όλα αυτά δεν ευθύνεται ο πρωθυπουργός, ούτε για τις θεομηνίες, ούτε για τα ζώα που παριστάνουν τους ναυτικούς, αλλά να συμφωνήσουμε ότι τα περιστατικά αυτά γκριζάρουν και χαλάνε την εικόνα της κυβέρνησής του, της δεύτερης θητείας του.

Και εκτός του απρόοπτου ή της κλιματικής αλλαγής, εν πολλοίς εμφανίζεται και ο κρατικός μηχανισμός με τις αδυναμίες του, αμαρτίες δεκαετιών, όπως το μπάχαλο στα πολεοδομικά και ρυμοτομικά σχέδια των πόλεων, τα αυθαίρετα, τα μπαζωμένα ρέματα και πολλά άλλα μικρά και μεγάλα που συνθέτουν το περίφημο «αυτή είναι η Ελλάδα» που είχε πει κάποτε σε κρίση επάνω ο Κώστας Σημίτης.

Πάνω κάτω συμφωνώ, με κάποιες αρκετά σημαντικές βελτιώσεις που έγιναν τις τελευταίες δεκαετίες, πράγματι αυτή είναι η Ελλάδα. Αλλά θεωρώ ότι με βάση το υφιστάμενο πολιτικό προσωπικό και τα δεδομένα, αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να αλλάξει την Ελλάδα στο μέτρο του εφικτού και του δυνατού, να τη βελτιώσει και να αντιμετωπίσει τις νέες προκλήσεις, όπως, ας πούμε, η ραγδαία κλιματική επιδείνωση, αυτός είναι ο Μητσοτάκης. Ξέρετε ή σκέφτεστε κάποιον άλλον;

Με δεδομένο πάντα ότι ο πρωθυπουργός έχει… από κάτω του και αυτό τον πολιτικό σχηματισμό που είναι η Ν.Δ. Αν και η Ν.Δ. και τα στελέχη της, ειδικά μετά την αποψίλωση του ΠΑΣΟΚ από τον ίδιο τον Μητσοτάκη, μοιάζει… Premier League σε σχέση με τους υπόλοιπους.

Αυτό, λοιπόν, μένει να αποδειχθεί ό,τι και αν γίνει, ό,τι και αν χρειαστεί από τον ίδιο τον Μητσοτάκη: συγκρούσεις, πολιτικό ρίσκο, ανασχηματισμούς, απομακρύνσεις και φυσικά στρατηγική και μεθοδικότητα που διαθέτει. Χρόνος υπάρχει και ακόμα μεγάλο πολιτικό απόθεμα.