Τελικά, μπορεί η συνάντηση Μητσοτάκη-Ανδρουλάκη να άργησε τρία χρόνια, αλλά όπως φάνηκε διευκόλυνε και τις δύο πλευρές να πάνε παρακάτω και να προσεγγίσουν τους στόχους τους, ενώ έδειξε ότι η μεταπολιτευτική μονομαχία Νέας Δημοκρατίας-ΠΑΣΟΚ επιστρέφει στο πολιτικό σκηνικό με τη νέα εκδοχή της, με διαφωνίες αλλά και συναινέσεις, όπου χρειάζονται.
Είναι θετικό ότι ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης πλέον μπορούν και συζητούν εκ του σύνεγγυς, αφήνοντας πίσω ό,τι εμποδίζει τον ειλικρινή διάλογο για τα μείζονα και αναζητώντας …Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης για την επόμενη μέρα. Ο κ. Μητσοτάκης εμφανίστηκε να αμφιβάλει για τη χρησιμότητα της «γαλάζιας ρητορικής περί «πράσινου ΣΥΡΙΖΑ» και ο κ. Ανδρουλάκης έδειξε αποφασισμένος να «ξεκλειδώσει» συναινέσεις όχι ως «συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση» αλλά για ένα ταγκό που απαιτεί δύο στην πίστα.
Παρότι η συνάντηση σερβιρίστηκε με την υπερβολή των κουραμπιέδων που έστειλε για το πρώτο τετ-α-τετ των δύο η Ντόρα Μπακογιάννη, ο Νίκος Ανδρουλάκης ζήτησε χαριτολογώντας μια ακόμη παραδοσιακή μητσοτακική συνταγή –ντολμαδάκια- και ο Κυριάκος Μητσοτάκης του πρότεινε και τον κέρασε πράσινο τσάι. Το «πράσινο» μπήκε για πρώτη φορά, μετά από τρία χρόνια στο πρωθυπουργικό γραφείο, με εμφανή διάθεση να φύγει, όπως πήγε: με το δικό του «στίγμα», με «ναι» όπου συμφωνεί και με ζωηρά «όχι» όπου διαφωνεί και για όσα είναι εκτός της προγραμματικής του ατζέντας.
Το κλίμα που περιέγραφαν και οι δύο πλευρές μετά το ραντεβού έσβησε όλους τους «λόγους» για τους οποίους καθυστέρησε τόσο καιρό, αλλά σίγουρα δεν είναι αυτοί που απασχολούσαν ή που θα απασχολήσουν στη συνέχεια τους πολίτες. Το ζήτημα είναι αν οι όποιες συζητήσεις ακολουθήσουν σε κατ’ ιδίαν συναντήσεις ή σε κοινή θέα δρομολογήσουν θετικές εξελίξεις για τους πολίτες, για την ενίσχυση του βιοτικού τους επιπέδου και για την προοπτική των νέων γενιών.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι από σήμερα κιόλας θα αρχίσουν οι σφοδρές αντιπαραθέσεις μεταξύ των δύο πλευρών, διότι αυτός είναι και ο ρόλος τους. Και οι δύο ποντάρουν για την επίτευξη των εκλογικών τους στόχων στους ανοιχτούς διαύλους με τους ψηφοφόρους του Κέντρου. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πέτυχε δύο μεγάλες εκλογικές νίκες ρυμουλκώντας ψηφοφόρους του Κέντρου προς τη Νέα Δημοκρατία- μέρος των οποίων άρχισε να το ξανασκέφτεται ή να δραπετεύει στις πρόσφατες ευρωεκλογές, γράφοντας μια απώλεια 13 ποσοστιαίων μονάδων για την κυβερνητική παράταξη. Ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν μπορεί παρά να ενδιαφέρεται για τα θεσμικά ενσταντανέ (σ.σ. του πρωθυπουργού με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ανταλλάσσει απόψεις) καθώς τα «εγκρίνει» συνήθως ο κόσμος του Κέντρου και έχει κάθε λόγο να θέλει να διεισδύσει εκεί όπου κυριαρχούσε ο βασικός του αντίπαλος.
Το σχετικό «στοίχημα» και των δύο περνά μέσα και από την επιλογή του προσώπου για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Ίσως γι’ αυτό, όπως δεν βιάστηκαν να ανανεώσουν το ραντεβού, δεν «θυμήθηκαν» να συζητήσουν για το θέμα της προεδρικής εκλογής. Ο μεν πρωθυπουργός είχε διαμηνύσει ότι δεν θα ήταν έτοιμος να το κουβεντιάσει με τον κ. Ανδρουλάκη, ο δε αρχηγός του ΠΑΣΟΚ απέφυγε να το θίξει. Όμως είναι πολύ δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι σε μια συνάντηση που εξελίχθηκε σε καλό κλίμα και κράτησε μία ώρα και είκοσι λεπτά, δεν ακούστηκε η παραμικρή νύξη, έστω για το προφίλ, το κεντρώο ή μη, του υποψήφιου-υποψήφιας Προέδρου. Θα επιμείνει ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της ΝΔ στη «γραμμή» επιλογής ενός προσώπου με προφίλ που θα μπορούσε να ψηφίσει και ο Νίκος Ανδρουλάκης, κάνοντας πιο ενδιαφέρουσα τη μάχη στο Κέντρο; Είναι επίσης δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι η ηγεσία της ΝΔ που βλέπει το ΠΑΣΟΚ να επανέρχεται και να διεκδικεί ισχυρή πρόσβαση στο Κέντρο να αφήσει …ελεύθερο το πεδίο. Αλλά υπάρχουν κι άλλοι σημαντικοί λόγοι (που έχουν να κάνουν με την δεξιά πολυκατοικία) που θα συνυπολογίσει ο άμεσα ενδιαφερόμενος μέχρι το νέο έτος. Και τους δικούς του λόγους θα συνυπολογίσει και ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος έδειξε ότι θέλει επί του παρόντος να κρατήσει ασφαλείς αποστάσεις από προτάσεις και ονόματα, όπως αυτή του Αλέξη Χαρίτση για τον κ. Χρήστο Ράμμο.
Για δυόμισι χρόνια κυβέρνηση και ΠΑΣΟΚ θα κρίνονται από τους πολίτες στο πεδίο της καθημερινότητας: για το πως το Μέγαρο Μαξίμου θα αντιμετωπίζει και θα λύνει (ή δεν θα λύνει) προβλήματα και για το σχέδιο που θα προτείνει εναλλακτικά η Χαριλάου Τρικούπη. Σωστά ο κ. Ανδρουλάκης κατέθεσε προτάσεις για το δημογραφικό και την ενιαία Αρχή Καταναλωτή και δέχθηκε να τις προωθήσει προς υλοποίηση ο πρωθυπουργός. Αλλά δεν αρκούν. Σωστά συμφώνησαν να καθιερωθεί επιστολική ψήφος για τους ομογενείς και στις βουλευτικές εκλογές και πολύ ορθά άνοιξαν την συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση. Αλλά δεν αρκεί, αν δεν γίνει σοβαρή προετοιμασία. Χρειάζονται λιγότερες ταμπέλες υποτίμησης του αντιπάλου και περισσότερο έργο σα να δίνουν την κάθε μάχη για πρώτη φορά. Και το στοίχημα ως γνωστόν το κερδίζει, όποιος χτίζει, σέβεται και διατηρεί τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης με τους πολίτες. Πολύ απλά.