Οι πληγές από την τραγωδία που έπληξε την Ανατολική Αττική ακόμα αιμορραγούν. Είμαστε όλοι συγκλονισμένοι από την εικόνα και μόνο που σχηματίσαμε στο μυαλό μας, με γονείς να κρύβουν στην αγκαλιά τους τα παιδιά τους για τα προστατέψουν από την πύρινη λαίλαπα και, τελικά έτσι αγκαλιασμένοι, να βρίσκουν τραγικό θάνατο. Και τώρα που το γράφω, που κάνω την εικόνα λέξεις, ανατριχιάζω.

Θα τα απλώσω στο χαρτί όπως έρχονται στο μυαλό μου για να καταλήξω στη θάλασσα.

Εκ του τραγικού αποτελέσματος προκύπτει ότι τις κρίσιμες ώρες δεν εφαρμόστηκε το σχέδιο «Ξενοκράτης» που είναι το γενικό σχέδιο πολιτικής προστασίας. Όταν βλέπεις να σπεύδουν εθελοντές για να βοηθήσουν, παρακινούμενοι από μία αξιοθαύμαστη αυταπάρνηση, οι οποίοι όμως, εθελοντές, δεν είναι εκπαιδευμένοι με αποτέλεσμα να θέτουν σε κίνδυνο και την ίδια τους τη ζωή, τότε αντιλαμβάνεσαι εύκολα ότι δεν λειτούργησε τίποτα.

Δεν υπήρξε κεντρικός συντονισμός. Συνάνθρωποί μας έχασαν τη ζωή τους, κάηκαν ζωντανοί προσπαθώντας να διαφύγουν με το αυτοκίνητό τους εγκλωβισμένοι σε…μποτιλιάρισμα, ή με τα πόδια τρέχοντας προς τη θάλασσα ή μέσα στο σπίτι τους.

Σύμφωνα με το σχέδιο Ξενοκράτης όλα τα υπουργεία καταρτίζουν ειδικά σχέδια τα οποία τα στέλνουν προς έγκριση στη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας. Το κάθε υπουργείο χαράζει τη δική του στρατηγική ανάλογα με τις αρμοδιότητές του. Είδατε να γίνεται συντονισμένη κινητοποίηση;

Και φθάνουμε στο Υπουργείο Ναυτιλίας. Οι γνώστες μας εκμυστηρεύτηκαν τι πήγε στραβά.

-Καταρχήν έπρεπε να κινητοποιηθούν τα πλωτά του Λιμενικού στη θαλάσσια περιοχή από όπου φόρτωναν νερό τα αεροπλάνα που συμμετείχαν στην πυρόσβεση για να απομακρύνουν, για λόγους ασφαλείας, όσα σκάφη βρισκόντουσαν εκεί.

-Από τη στιγμή που ο κόσμος άρχισε να συγκεντρώνεται στις παραλίες σύμφωνα με το σχεδιασμό θα έπρεπε να υπάρχει άμεση κινητοποίηση όλων των πλωτών και χερσαίων μέσων που έχει στη δικαιοδοσία του το Λιμενικό με σκοπό να συνδράμουν στην έρευνα-διάσωση και μεταφορά όσων βρίσκονταν στη θάλασσα.

– Αντί για αυτό, άφησαν συμπολίτες μας να κολυμπάνε επί τέσσερις ώρες στη θάλασσα, να παρασύρονται από τα ρεύματα και κάποιοι να πνίγονται μεταξύ των οποίων μικρά παιδιά. Να το χαρακτηρίσω; Όχι. Το αφήνω σε σας.

– Άφησαν να κυλήσει ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ ΧΡΟΝΟΣ. Και ο χρόνος σε τέτοιες κρίσιμες καταστάσεις αποτελεί κρίσιμο παράγοντα. Έπρεπε να κινηθούν πιο γρήγορα και όχι να αφήσουν να πέσει η νύχτα.

– Δεν πέταξαν ελικόπτερα να ρίξουν φωτιστικές φωτοβολίδες για να εντοπιστούν όσοι αγνοούνταν στη θάλασσα.

– Έπρεπε να σταλούν άνδρες των ειδικών δυνάμεων του Λιμενικού με φουσκωτά να περισυλλέξουν όσους βρίσκονταν στη θάλασσα.

– Υπήρχαν δεκάδες ιδιωτικά σκάφη χωρίς να τα συντονίζει κάποιος αρμόδιος, που προσπαθούσαν να βρουν ναυαγούς μέσα στο σκοτάδι και με κίνδυνο να τραυματίσουν ή και να σκοτώσουν άθελά τους εκείνους που πήγαν να σώσουν.

– Ηρωϊκή η προσπάθεια των πληρωμάτων τριών επιβατηγών/οχηματαγωγών πλοίων με επικεφαλής τους πλοιάρχους Γιώργο Δήμου του Speedrunner, Θανάση Χαλά του Superferry της Golden Star ferries και Γιάννη Βουτσελάκο του Τera Jet της Seajets.

Η ναυτοσύνη τόσο των ίδιων όσο και των πληρωμάτων τους, έσωσε δεκάδες ανθρώπους από τη θάλασσα. Οι περιγραφές σου κόβουν την ανάσα. Μέσα στο σκοτάδι ακινητοποίησαν τα πλοία για να μην σκοτώσουν κάποιον με την προπέλα ή με την ταχύτητα του σκάφους και προσπαθούσαν να εντοπίσουν «ναυαγούς» από τις φωνές-κραυγές τους. Τραγική στιγμή όταν ο καπετάν Γιάννης Βουτσελάκος με μέλη του πληρώματος ανέσυρε το άψυχο κορμί ενός 14χρονου κοριτσιού.

Αν δεν υπήρχαν οι έλληνες ναυτικοί, με την ψυχραιμία και την ικανότητά τους, ο αριθμός των θυμάτων στη θάλασσα θα ήταν δυστυχώς μεγαλύτερος.

Δικαιολογίες θα βρεθούν πολλές για το τι πήγε στραβά. Καμία όμως δεν μπορεί να φέρει πίσω τους νεκρούς.