Βρέθηκα στο Αμβούργο μεσοβδόμαδα στο πλαίσιο της παγκοσμίου εμβέλειας ναυτιλιακής έκθεσης “SMM HAMBURG”.
Εκεί που η ελληνική παρουσία χρόνο με τον χρόνο γίνεται πιο δυνατή Γιατί μπορεί η ελληνόκτητος ναυτιλία να είναι κορυφαία αλλά στους άλλους κλάδους, όπως στους Κατασκευαστές Ναυτιλιακού Εξοπλισμού, μόλις τα τελευταία 2-3 χρόνια άρχισε η εξωστρέφεια και η συνεργασία μεταξύ ελληνικών επιχειρήσεων ώστε να διεκδικήσουν κομμάτι από τη παγκόσμια πίτα. Αναλαμβάνει η νέα γενιά σιγά-σιγά, και αλλάζει όλη η οπτική θεώρηση της επιχειρηματικότητας.
Χωρίς να έχω πρόθεση να σας κάνω τον τουριστικό οδηγό, το Αμβούργο είναι μια πολύ όμορφη πόλη, που θέλεις χρόνο να την περπατήσεις, με πάρκα, σωστή δόμηση και…ησυχία!!! Το δε λιμάνι της είναι η αιχμή του δόρατος της οικονομικής ανάπτυξης. Ακόμη και την όπερα στο λιμάνι την κατασκεύασαν. Οι Γερμανοί μάλιστα το επεκτείνουν αφού δεν χωράνε ενώ έχουν στραφεί με ζέση και στην κρουαζιέρα.
Όμως στο σύντομο πέρασμα από την όμορφη αυτή πόλη κατέγραψα διάφορα πράγματα και καταστάσεις. Όπως το κτήριο της Όπερας. Εντυπωσιακό. Καθυστέρησε όμως η κατασκευή του.
«Το κάναμε με ελληνικό χρονοδιάγραμμα» μας είπαν οι Γερμανοί γελώντας. «Μαθαίνετε… γρήγορα» ήταν η απάντηση από την ελληνική πλευρά. Οι Γερμανοί μπορεί να καυτηριάζουν τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα όμως και αυτοί δεν πάνε πίσω. Απλώς άλλος έχει το όνομα και άλλος τη…χάρη. Είχε συνέχεια το θέμα της Όπερας. Ο αρχικός προϋπολογισμός ήταν 18 εκατομμύρια ευρώ. Όμως εκτοξεύθηκε στα 850 εκατομμύρια.
«Για ξαναρώτα μήπως εννοούν 85 εκατομμύρια» είπαν οι Έλληνες μεταξύ τους. «Όχι 850 είναι τα εκατομμύρια» είπαν χαμογελώντας, κάπως αμήχανα πλέον, οι Γερμανοί.
«Μαθαίνετε γρήγορα» ήταν και πάλι η απάντηση των Ελλήνων για να συμπληρώσουν: «Έχετε ξεφύγει πολύ μπροστά!!!»
Όσο αφορά στην καθημερινότητα πήγαμε σε ένα εστιατόριο-φαστουντάδικο, στη λίμνη. Όταν ζητήσαμε τον λογαριασμό και αφού μας ρώτησαν αν τον θέλαμε ξεχωριστά, για καθένα από μας ή όλα μαζί, μας έδειξαν στο μηχανάκι που παίρνουν τις παραγγελίες, τις χρεώσεις και το τελικό ποσό. Πληρώσαμε και περιμέναμε την …απόδειξη. Αμ, δε.
Με το συμπάθιο αλλά ούτε στη Γερμανία κόβουν αποδείξεις!!!!! Ποια Ελλάδα και λοιπές ιστορίες για να μη γράψω κάτι πιο βαρύ.
Παγκοσμιοποίηση στη μη έκδοση αποδείξεων. Πήγαμε στον υπεύθυνο και ζητήσαμε την απόδειξη. Κάνανε την..παλαβή, σε γερμανική έκδοση. Είπαμε ότι θα έτυχε ρε παιδί μου. Τελικά μας την έδωσαν.
Στο κέντρο της πόλης κάποιος από την παρέα πήγε να αγοράσει καπνό, σε αυτά τα μεγάλα κιόσκια που πουλάνε εφημερίδες, αναμνηστικά αλλά και παιχνίδια στοιχήματος. Έξι ευρώ και κάτι ψηλά ο λογαριασμός και μόλις ζήτησε απόδειξη, η Γερμανίδα περιπτερούχος, ξαφνικά ξέχασε τα… αγγλικά της που τόσο καλά μιλούσε προηγουμένως! Τελικά υπέκυψε στην ελληνική «επιμονή-νομιμότητας».
Άλλη μέρα, σταματήσαμε σε ένα mini market να αγοράσουμε νερό και κάτι πρόχειρο να φάμε. Ηλικιωμένη και συμπαθέστατη η κυρία στο ταμείο, μας έκανε τον λογαριασμό, πληρώσαμε και μετά ακολούθησε το γνωστό μετέωρο βλέμμα… Ζητήσαμε απόδειξη και εκείνη μας έδωσε μία… σακούλα πλαστική μικρή, της πλάκας, για να βάλουμε μέσα τα …πράγματα που είχαμε αγοράσει, την οποία σακούλα μας τη χρέωσε 20 λεπτά! Ταλαιπωρηθήκαμε κανά δίλεπτο για να συνεννοηθούμε. Τελικά υπέκυψε και αυτή στην ελληνική «επιμονή-νομιμότητας».
Δεν θα σας γράψω τον επίλογο. Τον αφήνω σε καθένα από εσάς.