Το να εμφανίζεται αισιόδοξη η κυβέρνηση και η κάθε κυβέρνηση για την προοπτική της οικονομίας είναι απόλυτα αναμενόμενο και φυσιολογικό γιατί είναι κομμάτι της ίδιας της ύπαρξής της.

Όταν όμως όλοι ή σχεδόν όλοι οι μεγαλοεπειχειρηματίες της χώρας, τα funds εγχώρια και διεθνή, οι μεγάλοι διεθνείς οίκοι αλλά και οι αξιωματούχοι της Κομισιόν βγαίνουν και ομιλούν για μια επενδυτική Άνοιξη που έρχεται στη χώρα μας στα επόμενα 3-4 χρόνια, τότε μάλλον κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πως όλα αυτά αποτελούν μια συνωμοσία αισιοδοξίας. Κάτι καλό έρχεται μετά το ουράνιο τόξο που θα ακολουθήσει την καταιγίδα της πανδημίας.

Βρισκόμαστε κοντά στο τέλος. Θρηνήσαμε και θρηνούμε ακόμα πολλά θύματα σε αυτή την πολύμηνη τραγωδία.

Η οικονομία μας δοκιμάστηκε και δοκιμάζεται, πλην όμως όπως όλα δείχνουν, αποφύγαμε τα χειρότερα που θα ήταν μια νέα χρεοκοπία και νέα μνημόνια.

Οι οίκοι αξιολόγησης αναβαθμίζουν την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας και στις εκθέσεις τους παρουσιάζουν ένα θετικό outlook για τις προοπτικές. Εξ ου και ο φθηνός δανεισμός που επιτυγχάνει το ελληνικό κράτος εν μέσω βαθιάς υγειονομικής και οικονομικής κρίσης. Με άλλα λόγια βγαίνουμε όρθιοι από την κρίση κι είναι στο χέρι μας να μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία.

Επιπρόσθετα-ποιος να το περίμενε υπό αυτές τις συνθήκες- η κυβέρνηση προχώρησε και προχωρά σε σημαντικές μειώσεις φόρων και εισφορών τόσο για τους πολίτες όσο και για τις επιχειρήσεις, δημιουργώντας ένα ελκυστικότερο πλαίσιο τόσο για το επιχειρείν όσο και για την απασχόληση.

Στην επόμενη μέρα λοιπόν που προσβλέπουμε όλοι, τα δεδομένα δεν είναι μαύρα. Το αντίθετο θα έλεγε κανείς, καθώς αναμένονται τεράστια κεφάλια να πέσουν στην αγορά σε όλους τους κρίσιμους τομείς της ελληνικής οικονομίας και γι αυτό όλοι παίρνουν θέση από τώρα.

Το Ταμείο Ανάκαμψης και το ΕΣΠΑ είναι οι δυο μεγάλες δεξαμενές κεφαλαίων που θα εισρεύσουν προκειμένου να χρηματοδοτήσουν επενδυτικά πλάνα που μπορούν να αλλάξουν την εικόνα της χώρας στα επόμενα χρόνια.

Και σ’ αυτή τη μάχη της μετάβασης στη νέα εποχή, δεν περισσεύει κανείς και καμιά καινοτόμα ιδέα.

Τα λεφτά είναι πολλά. Κάποιοι τα συγκρίνουν με το μεταπολεμικό σχέδιο Μάρσαλ. Οι εποχές βέβαια όπως και οι προτεραιότητες είναι διαφορετικές αλλά το διακύβευμα ίδιο. Να ξανακτίσουμε την Ελλάδα σε νέες βάσεις και με γνώμονα τις νέες ανάγκες όπως αυτές διαμορφώνονται στη λεγόμενη 4η βιομηχανική επανάσταση.

Βασικό εργαλείο της νέας εποχής θα είναι η ψηφιοποίηση των υπηρεσιών και των λειτουργιών του κράτους και σ’ αυτό το τεράστιο πρόγραμμα θα κληθούν να συμμετάσχουν όλες οι εταιρείες πληροφορικής με άμεσο αντίκτυπο στις επενδύσεις τους και στην αύξηση της απασχόλησης εξειδικευμένου προσωπικού.

Η Ενέργεια όμως και κυρίως η πράσινη, θα είναι ο πρωταγωνιστής των επόμενων ετών καθώς η χώρα έχει κάνει την επιλογή να αφήσει πίσω της τη ρυπογόνα ενέργεια. Και στον τομέα αυτό όλες οι μεγάλες επιχειρήσεις και τα διεθνή funds προετοιμάζονται με μεγάλα επενδυτικά προγράμματα.

Οι επενδύσεις στις δημόσιες υποδομές θα είναι και πάλι στο προσκήνιο άμεσα και θα αποτελέσουν τον κινητήριο μοχλό για μια σειρά από άλλες επενδύσεις και θέσεις εργασίας σε συναφείς κλάδους.

Οι καινοτόμες λύσεις στον πρωτογενή τομέα παραγωγής θα ενισχυθούν από ευρωπαϊκά και εθνικά προγράμματα κι είναι στο χέρι των παραγωγών να τα διεκδικήσουν και να περάσουν κι αυτοί στη νέα εποχή.

Από τον όλο σχεδιασμό, τόσο του Ταμείου Ανάκαμψης όσο και του ΕΣΠΑ, δεν μένει εκτός κανένας τομέας αιχμής από τον τουρισμό μέχρι την υγεία και την εκπαίδευση.

Όλοι θα έχουν μερίδιο σε αυτό τον μεγάλο επενδυτικό σχεδιασμό. Αρκεί να το πιστέψουν και να προετοιμαστούν εγκαίρως. Και κυρίως να ληφθεί υπόψη πως αυτή τη φορά δεν θα επιδοτηθούν μαϊμού επενδύσεις κι ούτε θα πέσουν ανέλεγκτα και άκριτα ευρωπαϊκά λεφτά από το ελικόπτερο.

Αυτή τη φορά θα ενισχυθούν μόνο σοβαρές επενδύσεις, συμβατές με τη ρότα που παίρνει η χώρα και κυρίως θα ελεγχθεί μέχρι και το τελευταίο ευρώ που θα δοθεί ως ενίσχυση έτσι ώστε να αποκλειστούν οι αετονύχηδες.