Μπορεί τα τελευταία χρόνια να έχουν έρθει τα πάνω κάτω σ’ αυτή τη χώρα και η οικονομία μαζί με τους πολίτες να έχουν συνθλιβεί στις συμπληγάδες των μνημονίων και της χρεοκοπίας, εν τούτοις κάποιες λογικές του περασμένου αιώνα έχουν μείνει αναλλοίωτες στο διάβα του χρόνου και των τεράστιων αλλαγών στις συνθήκες εργασίας και οικονομικής δραστηριότητας.
Μιλάμε για τις λογικές του παραλόγου που έχουν φωλιάσει βαθιά μέσα στα μυαλά των κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών.
Όχι δεν αναφέρομαι στις πρόσφατες κινητοποιήσεις της ΑΔΕΔΥ που ανέλαβε εργολαβικά με απεργίες να υπερασπιστεί τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα για τον οποίο καταρτίστηκε ο νέος εργασιακός νόμος.
Αναφέρομαι σε κάποιους άλλους συνδικαλιστές της ίδιας λογικής που διαφεντεύουν την Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ). Μια κρατική εταιρεία που ως έργο της έχει τη συντήρηση των αεροσκαφών της Πολεμικής Αεροπορίας και ελάχιστες άλλες συνεργασίες που θα μπορούσαν να αποφέρουν έσοδα στην εταιρεία γιατί προφανώς δεν την εμπιστεύονται πως θα τηρήσει τα συμβόλαια συντήρησης ή παραγωγής εξαρτημάτων στους δεσμευτικούς χρόνους.
Ένας τέτοιος εξωτερικός πελάτης ο οποίος προέκυψε μέσα από διπλωματικές και διακρατικές συμφωνίες είναι η αεροπορική βιομηχανία Lockheed Martin.
Όμως ο σημαντικός αυτός πελάτης, διαπίστωσε πως τα χρονοδιαγράμματα παραγωγής των παραγγελιών της έχουν μείνει πια πάρα πολύ πίσω. Διαμαρτυρήθηκε στη Διοίκηση της ΕΑΒ και την ενημέρωσε ότι δεν μπορεί να συνεχίζει να παίζει αυτό το παιχνίδι, να χάνει παραγγελίες στο εξωτερικό επειδή η ΕΑΒ δεν μπορεί να ρυθμίσει την παραγωγικότητά της.
Στο τέλος, έκανε μια τελευταία παραχώρηση πριν “σπάσει” το συμβόλαιο συνεργασίας εις βάρος της ΕΑΒ, να αναλάβει η ΕΑΒ να προσλάβει εργολαβικά 15 εξειδικευμένους τεχνίτες μεταξύ των οποίων και συνταξιούχοι της εταιρείας έτσι ώστε να οργανωθεί και να αυξηθεί η παραγωγικότητα στην υλοποίηση των παραγγελιών της Lockheed Martin.
Αμ δε! Οι συνδικαλιστές της ΕΑΒ αποφάσισαν να μην επιτρέψουν την είσοδο των εργολαβικά εργαζομένων και έφθασαν στο σημείο άκουσον- άκουσον, να κτίσουν και την είσοδο στις εγκαταστάσεις της κρατικής εταιρείας!
Αποφασίζομεν και διατάσσομεν!
Κι αν ήταν δικιά τους η εταιρεία γούστο τους και καπέλο τους ας της βάλουν και φωτιά να την κάψουν.
Πλην όμως αυτή η εταιρεία είναι κρατική και ζημιογόνα και συντηρείται με τα λεφτά όλων ημών των φορολογούμενων. Με απόλυτους όρους αγοράς δε, θα έπρεπε να είχε κλείσει εδώ και δεκαετίες και το έργο της να το αναλάμβανε μια ιδιωτική εταιρεία και θα μας στοίχιζε σαφώς πολύ λιγότερα. Για το γαμώτο όμως και για να λέμε πως έχουμε και αεροπορική βιομηχανία, την κρατάμε την πληρώνουμε και καλοπληρώνουμε τους δημοσίους υπαλλήλους που εργάζονται σ’ αυτήν.
Αυτούς που αντί να λένε ευχαριστώ που το κράτος και η κοινωνία ανέχονται τις συνεχείς ζημιογόνες χρήσεις της, τορπιλίζουν και κάθε προσπάθεια να λιγοστέψουν οι ζημιές και στέλνουν ένα κάκιστο μήνυμα σε όσους θέλουν να επενδύσουν στη χώρα ή να συνεργαστούν με ελληνικές επιχειρήσεις.
Το σκηνικό αυτό μου θύμισε μια άλλη περίπτωση “φιλόξενης υποδοχής” ξένων επενδυτών που συνέβη στη δεκαετία του ’80 όταν έγιναν βολιδοσκοπήσεις για συμμετοχή επενδυτών στα τότε κρατικά διυλιστήρια Ασπροπύργου. Ενδιαφέρθηκαν λοιπόν κάποιοι Κορεάτες επενδυτές οι οποίοι αφού πήραν και μελέτησαν το σχετικό φάκελο είχαν τη “φαεινή” ιδέα να πάνε να δουν από κοντά πριν κάνουν προσφορά, για να ξέρουν οι άνθρωποι που θα επενδύσουν τα λεφτά τους. Όταν λοιπόν το βανάκι που τους μετέφερε έφθασε στην πύλη του διυλιστηρίου, πριν καλά – καλά πατήσουν το πόδι τους στο χώμα, δέχτηκαν μια ομοβροντία από πέτρες, γιαούρτια, μπουκάλια νερών και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς από τους συγκεντρωμένους δημόσιους υπαλλήλους, με αποτέλεσμα οι επενδυτές να φύγουν τρέχοντας ως τη Σεούλ!
Επιπτώσεις σε προσωπικό επίπεδο δεν είχαν φυσικά ούτε εκείνοι οι συνδικαλιστές ούτε θα έχουν κι αυτοί της ΕΑΒ που καταδικάζουν το μέλλον της εταιρείας από την οποία τρώνε ψωμί.
Και να φανταστεί κανείς ότι είμαστε στο 2021 και στο μεταίχμιο της μετάβασης στην ψηφιακή εποχή και της προσαρμογής στα νέα δεδομένα που φέρνει σε παγκόσμιο επίπεδο η 4η βιομηχανική επανάσταση και πρέπει να πορευτούμε με αυτά τα κατάλοιπα του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού που γράφει στα παλιά της υποδήματα, αν αύριο η Lockheed φύγει γιατί ο μισθός, μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει!