«Να αφήσουμε την Ευρώπη και να πάμε πού… σε έναν άλλο γαλαξία;» λέει τώρα ο Αλέξης Τσίπρας.

Και προφανώς, για έναν άνθρωπο με τέτοιο ταλέντο στις κωλοτούμπες και στις πιρουέτες είναι παιχνιδάκι να εκστομίσει την αδιιανόητη φράση: «Όταν ήρθα σε αυτό το γραφείο, δεν είχα καμία εμπειρία ή αίσθηση πόσο μεγάλες θα ήταν οι καθημερινές δυσκολίες». Λες και η διακυβέρνηση μιας χώρας θα μπορούσε να είναι κάτι αντίστοιχο με το να σηκώνεις μια μπάρα στα διόδια ή να μοιράζεις υποσχέσεις στους αγρότες ότι θα γίνει αύξηση τιμής των προϊόντων και στους απόμαχους της εργασίας ότι θα αυξηθούν οι συντάξεις των γερόντων, έτσι απλά, χωρίς να υπάρχει πλούτος, σε ένα νόμο με ένα άρθρο, επειδή ο μεγάλος ηγέτης το επιθυμεί. Λες και οι υπόλοιποι θέλουμε μια κοινωνία των δύο τρίτων…

Το εξοργιστικό είναι ότι τώρα, που όλα τα άλλα επιχειρήματά τους έχουν αποδειχθεί κίβδηλα, βρήκαν νέο ιδεολόγημα που το μόστραρε πρώτος ο πρωθυπουργός Τσίπρας. «Μπορεί να μας πουν ψεύτες αλλά κανείς δεν θα πει ότι είμαστε διεφθαρμένοι ή ανήθικοι» βαυκαλίζεται τώρα ο πρωθυπουργός των μεγάλων επιτυχιών και επιτίθεται σε εκείνους που έκλεψαν τη χώρα…
Γιατί βλέπετε αυτό πιάνει στους Έλληνες που αρέσκονται στις συνωμοσιολογικές αναλύσεις: Τα λεφτά τα έκλεψαν κάποιοι άλλοι, όχι οι σημερινοί κυβερνώντες, άρα οι ΣΥΡΙΖΑίοι και οι ΑΝΕΛίτες έχουν κάτι σαν το αλάθητο του πάπα και μπορούν να καθυβρίζουν, να διχάζουν, να σπέρνουν το μίσος και να αυτοαγιοποιούνται, τώρα που έχουν γίνει τα δουλικά μαντάμ Μέρκελ.

Αυτοί που το μόνο τους όραμα είναι να διατηρήσουν την εξουσία για να κρατήσουν τους παχυλούς μισθούς, τα οφίκια και τους μετακλητούς, δεν έχουν ούτε μια συγγνώμη να ψελλίσουν για όσα έκαναν και όλα εκείνα που συνεχίζουν να κάνουν…

Ούτε μια συγγνώμη για το παραμύθιασμα του ελληνικού λαού ότι η κρίση μπορεί να τελειώσει χωρίς κόπους και θυσίες.
Όταν έλεγαν ότι το νόμισμα δεν είναι φετίχ και το ευρώ δεν πρέπει να γίνει φενάκη, οδηγώντας μεγάλες μάζες του λαού να πιστέψουν ότι οι κακοί Ευρωπαίοι δεν μας επιτρέπουν να γυρίσουμε στη δραχμή γιατί τότε θα… μεγαλουργήσουμε -αλήθεια, πότε είχαμε διαπρέψει με τη δραχμή και δεν το θυμάμαι;- ήξεραν ότι λένε ψέματα αλλά το συνέχιζαν σκοπίμως.

Πείτε μου μία αλλαγή, μία μεταρρύθμιση βρε αδελφέ, που έχουν κάνει και είναι σωστή και δίκαια. Πείτε μου αν έχουν αλλάξει κάτι στο συνταξιοδοτικό που να τείνει προς την κοινωνική δικαιοσύνη. Πείτε μου αν έχουν μειώσει τη βουλευτική αποζημίωση και τα άλλα προνόμιά τους, έτσι, για να δείξουν ότι αντιλαμβάνονται τι περνάει ο λαός.

Δώστε μου ένα παράδειγμα που να δείχνει ότι έχουν καταλάβει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει όπως πορευόταν μέχρι τώρα.

Για το ότι δεν έβαλαν το χέρι στο μέλι υπάρχει χρόνος να συζητήσουμε. Μια καλή αρχή είναι η καταγγελία των δανειστών ότι η σκληρή και δήθεν περήφανη διαπραγμάτευση Τσίπρα-Καμμένου-Βαρουφάκη μας κόστισε 100 δισ, τα οποία θα πληρώσουμε εμείς οι φορολογούμενοι, και οι απόγονοί μας, τις δεκαετίες που έρχονται.

Τα όσα αποκαλυπτικά γράφει τώρα ο Βαρουφάκης θα είναι χρήσιμα σε μια επόμενη χρονική φάση. Όταν θα διερευνηθούν τα «λάθη», οι αστοχίες και οι τακτικές με τις οποίες προσπάθησαν (μήπως προσπαθούν ακόμη) να μετατρέψουν την Ελλάδα σε ένα υβρίδιο Σοβιετίας, Κούβας και Βενεζουέλας, που οι κυβερνώντες θα ζουν με ρώσικη βότκα, πούρα
Αβάνας και πετρέλαιο απ’ το Καράκας ενώ το πόπολο θα ζει με τα επιδόματα φτώχειας τρώγοντας απ’ τα συσσίτια της Εκκλησίας.

Όχι κύριε… Γιάνη. Ο σημερινός πρωθυπουργός με τις αυταπάτες και τα λάθη του δεν έχει να ζητήσει συγγνώμη από τον Σαμαρά που τον έριξε ενώ η οικονομία είχε αρχίσει να σταθεροποιείται, ούτε από τον Στουρνάρα που προσπάθησε να διασύρει με χίλιους δυο τρόπους.

Συγγνώμη από τους Έλληνες πρέπει να ζητήσει. Αλλά αν ο Αλέξης Τσίπρας είχε καταλάβει τα λάθη του, θα είχε συνειδητοποιήσει ότι πολιτικά έχει τελειώσει και θα έδινε στον ελληνικό λαό την ευκαιρία να αλλάξει κυβέρνηση, αφού πρώτα είχε προετοιμάσει την απολογία του. Βλέπετε εσείς κάτι τέτοιο;