Είμαι σίγουρος πως σχεδόν όλοι αντιλαμβάνονται για ποιο λόγο η κυβέρνηση θέλει να βάλει «τάξη» στο τηλεοπτικό τοπίο. Όπου ακούς νόμος και τάξη υποψιάζεσαι τι τρέχει στην πραγματικότητα. Ιδίως αν την προσπάθεια για «τακτοποίηση» την επικαλείται μια κυβέρνηση που θέλει να πιστεύει ότι είναι αριστερή. Να ελέγξει τα Μέσα Ενημέρωσης θέλει.
Ο λόγος προφανής. Αν έχεις να κάνεις με τέσσερις και όχι με 14 καναλάρχες, ευκολότερο είναι να περνάς τα μηνύματά σου, να προσέχεις τι κάνει και πώς το κάνει ο ολιγάρχης ιδιοκτήτης του τηλεοπτικού σταθμού, πιο άνετα μπορείς να περνάς τα… μηνύματά σου όταν δεν συμμορφώνεται κι άλλα πολλά. Καταλαβαινόμαστε νομίζω.
Για να πείσεις την κοινή γνώμη ότι κάνεις το καλό και ότι λειτουργείς με γνώμονα την προστασία του δημοσίου συμφέροντος βγαίνεις και τονίζεις ότι επιτέλους το Δημόσιο θα εισπράξει αυτά που του οφείλονται εδώ και 27 χρόνια από τη χρήση των δημόσιων συχνοτήτων που οι καναλάρχες εκμεταλλεύονταν τζάμπα. Σε μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης οι καναλάρχες είναι πρόσωπα αντιπαθή, δεν λέω μισητά, και σήμερα θεωρούνται συνυπεύθυνοι για την οικονομική καταστροφή.
Θεωρητικά λοιπόν είναι εύκολο να βάλεις τάξη στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, αν αξιοποιήσεις τη συγκυρία, την άποψη της κοινής γνώμης για τους καναλάρχες, το μίσος μεταξύ των καναλαρχών στο πλαίσιο της τακτικής διαίρει και βασίλευε. Με την προϋπόθεση ότι αυτά που κάνεις προβλέπονται και από το Σύνταγμα.
Διότι αν απολύεις τα μέλη του ανεξάρτητου Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης επειδή δήθεν έχει τελειώσει η θητεία τους -ενώ όλοι σου λένε ότι η θητεία τους μπορεί να παραταθεί μεχρι να συμφωνηθούν τα πρόσωπα που θα απαρτίζουν το νέο Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο- έχεις πέσει στην πρώτη τρύπα.
Διότι το Σύνταγμα οφείλει η κυβέρνηση να το τηρεί. Είναι υποχρεωμένοι οι βουλευτές να το σέβονται. Και είναι καθήκον του Προέδρου της Δημοκρατίας να είναι ο θεματοφύλακας της ορθής εφαρμογής του.
Κι αν όλα αυτά δεν λειτουργήσουν, υπάρχει και η Δικαιοσύνη, ευτυχώς.
Αν όμως εσύ -ως κυβέρνηση- νομίζεις ότι θα πιέσεις τους δικαστές να επικυρώσουν το αντισυνταγματικό νομοθέτημά λέγοντας τη μία ότι δεν θα σου ρίξου το νόμο επειδή το δημόσιο θα χάσει 255 εκατ. ευρώ, υποστηρίζοντας την άλλη ότι πρέπει να δοθούν αυξήσεις στην κορυφή της δικαιοσύνης (κάνοντας ακόμη και τους τυφλούς να δουν ότι προσπαθείς να εκβιάσεις συναλλαγή) και αξιοποιώντας τη δήλωση του προέδρου του ανωτάτου δικαστηρίου ότι οι δικαστές αποφασίζουν με βάση τον σφυγμό της κοινωνίας, τότε… συγχαρητήρια!
Μόλις έπεσες σε δεύτερη τρύπα!
Και τι κάνει ο Τσίπρας αντί να σταματήσει να σκάβει;
Μόλις η δικαιοσύνη αποφαίνεται ότι το νομοθέτημά του είναι αντισυνταγματικό, τελεία και παύλα, βάζει τη Γεροβασίλη να βρίσει τους δικαστές ότι είναι οι ίδιοι που βρήκαν τα μνημόνια συνταγματικά, ότι φταίνε διότι με την απόφασή τους δεν θα πάνε παιδικό σταθμό 15.000 παιδάκια και ότι εκείνοι ευθύνονται που 4.000 γιατροί και νοσηλευτές δεν θα προσληφθούν στα νοσοκομεία και μάλλον θα αναγκαστούν να μεταναστεύσουν για να καταφέρουν να ζήσουν.
Δηλαδή, αντί να συμβιβαστεί με το λάθος του και να προσπαθήσει να το διορθώσει συνέχισε να σκάβει.
Ο ευφυής Ντένις Χίλυ, Βρετανός πολιτικός των Εργατικών, που επινόησε το νόμο της τρύπας είχε προειδοποιήσει ότι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις όταν πέσεις μέσα σε μία τρύπα είναι να σταματήσεις το σκάψιμο. Διότι όσο συνεχίζεις να σκάβεις ευρισκόμενος μέσα στην τρύπα, κινδυνεύεις να καταπλακωθείς από τα χώματα που βγάζεις και τελικώς να θαφτείς μέσα στην τρύπα.
Στον ΣΥΡΙΖΑ μάλλον δεν ήξεραν το νόμο της τρύπας. Και συνέχισαν το σκάψιμο.
Θεωρώντας λοιπόν ότι θα παγιδεύσουν τους αντιπάλους τους, πρότειναν για την προεδρία του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης ένα πρόσωπο από τη δεξιά. Τον Βύρωνα Πολύδωρα. Προφανώς πίστεψαν ότι θα πιέσουν τη ΝΔ. Εξαγρίωσαν όμως τους δικούς τους βουλευτές που σταμάτησαν να αποθεώνουν την κυβέρνηση, διαμαρτυρήθηκαν ότι ξεφτιλίζονται και απείλησαν το Μαξίμου…
Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ανεχθεί πολλά. Ψηφίζουν τα πάντα αδιαμαρτύρητα, υπερασπίζονται τα μνημόνια που κατήγγειλαν μέχρι να πάρουν την εξουσία, διαβάζουν και αναπαράγουν όλα τα non papers σαν… παπαγαλάκια αλλά προφανώς τους έρχεται πολύ όταν καλούνται να ξεπλύνουν έναν σχεδόν ακροδεξιό πολιτικό.
Αλλά αυτά είναι μάλλον ψιλά γράμματα για τα στελέχη του Μεγάρου Μαξίμου που έχουν το μυαλό τους στο σκάψιμο.