Παρά το γεγονός ότι δεν έχει στρατό. Αν και η Ελβετία δεν έχει εχθρούς ούτε αντιμετωπίζει απειλές από τις γειτονικές της Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Αυστρία και Λιχτενστάιν. Την Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου, με δημοψήφισμα, οι πολίτες της Ελβετίας θα αποφασίσουν αν η χώρα τους θα μπει σε διαπραγματεύσεις για να αγοράσει μαχητικά αεροσκάφη Eurofighter, F-35, Rafale, F/A-18 Super Hornet για να αντικαταστήσουν τα μαχητικά αεροσκάφη που έχουν στο οπλοστάσιό τους και τα οποία προγραμματίζεται να αποσυρθούν το 2030. Προσέξτε: Δεν έχουν στρατό, δεν έχουν ορατές απειλές από εχθρικές χώρες και σχεδιάζουν 10 χρόνια νωρίτερα ποια μαχητικά αεροσκάφη θα αποκτήσουν, αν και ένα υπερηχητικό τζετ χρειάζεται μόλις 10 λεπτά για να διασχίσει την Ελβετία.
Το επιχείρημα των Ελβετών είναι απλό: Ουδείς μπορεί να γνωρίζει τι θα συμβεί τα επόμενα 50 χρόνια και δεν μπορούν να αφήσουν την χώρα τους δίχως Πολεμική Αεροπορία.
Εφ’ όσον έχετε αντιληφθεί τον συσχετισμό και την λογική ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους που λαμβάνει αποφάσεις όπως συνέβαινε στην αρχαία Αθήνα, από ενημερωμένους πολίτες που αξιολογούν τα δεδομένα και σταθμίζουν το συμφέρον της κοινότητας, της πόλης, του κράτους τους, άρα και το δικό τους, μπορείτε εύκολα να απαντήσετε σε μια σειρά από ερωτήματα: Εχουν ευθύνες όσοι επέτρεψαν να διαμορφωθεί η σημερινή κατάσταση στο οπλοστάσιο των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων; Όσοι τα τελευταία 15 χρόνια καθυστέρησαν να εισηγηθούν ή να υλοποιήσουν αποφάσεις για εκσυχρονισμό πολεμικών πλοίων και ναυπήγηση νέων ώστε να ανανεωθούν οι φρεγάτες της δεκαετίας του 1980; Πρέπει να απολογηθούν οι πρώην υπουργοί που διέθεσαν το υστέρημα του ελληνικού λαού σε άχρηστα όπλα; Εχουν να δώσουν εξηγήσεις όσοι -απόστρατοι σήμερα- ανώτατοι αξιωματικοί δεν πίεσαν τις πολιτικές ηγεσίες να υλοποιήσουν τα βασικά για την θωράκιση του κράτους; Ή μήπως θεωρούν κάποιοι ότι οι ανώτατοι αξιωματικοί είναι μόνο για να εκπροσωπούν το κράτος σε τελετές, να μετακινούνται με τα υπηρεσιακά αυτοκίνητα και να περιμένουν την αποστρατεία τους αρνούμενοι να προειδοποιήσουν για τους ορατούς κινδύνους;
Ακόμη και σήμερα, σε αυτή την συγκυρία, υπάρχουν ορισμένοι που κάνουν κριτική στην απόφαση άμεσης απόκτησης γαλλικών μαχητικών αεροσκαφών, με επιχειρήματα αστεία, σαν να μην αντιλαμβάνονται την επείγουσα εθνική ανάγκη ενίσχυσης της Πολεμικής Αεροπορίας με ένα δικινητήριο πολεμικό αεροσκάφος που θα κάνει τη διαφορά. Σε αυτή την χρονική καμπή, ακόμη και το εξοπλιστικό των 10 δισ. μοιάζει μικρό. Ο σχεδιασμός των επιτελείων προβλέπει την εκταμίευση €25 δισ. για την επόμενη 15ετία -προσέξτε- μόνο για τα βασικά.
Και επειδή πολλοί νομίζουν ότι οι ανακοινώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη ισοδυναμούν με άμεση υλοποίηση των εξοπλιστικών προγραμμάτων, ίσως αξίζει να τονιστεί ότι για τον εκσυγχρονισμό της πρώτης φρεγάτας ΜΕΚΟ του Πολεμικού Ναυτικού σε ελληνικά ναυπηγεία θα χρειαστούν 4-5 χρόνια. Η αναβάθμιση των F-16 δεν αναμένεται να έχει τελειώσει πριν το 2027. ‘Αρα τα επόμενα έτη είναι κρίσιμα, δεδομένης της επιθετικότητας των Τούρκων.
Η αγορά όπλων δεν είναι πολυτέλεια, ούτε καν για μια χώρα όπως η Ελβετία που δεν αντιμετωπίζει απειλές από τους γείτονές της. Ομως ένα κράτος όπως το ελληνικό, με δεδομένα τα λάθη του παρελθόντος και την ανάγκη για χρηστή διαχείριση του δημοσίου χρήματος, είναι απολύτως αναγκαίο να δημιουργήσει τους μηχανισμούς εκείνους που θα ελέγχουν πώς διατίθενται τα κρατικά κονδύλια. Για να προχωρήσουν τα αναγκαία εξοπλιστικά προγράμματα χωρίς καθυστερήσεις και χωρίς τις φήμες ότι όλοι τα παίρνουν. Υπάρχουν μέθοδοι που έχουν εφαρμοστεί με επιτυχία στο παρελθόν, όπως μια ρήτρα που να προβλέπει ότι οι κατασκευαστές δίνουν εγγυήσεις πως η πώληση όπλων στην Ελλάδα δεν γίνεται σε τιμές υψηλότερες απ’ ότι σε οποιαδήποτε τρίτη χώρα. Έλεγχος χρειάζεται, ευθύνη, φιλότιμο, κριτική και το θάρρος για την λήψη αποφάσεων.