«Αυτό δεν είναι πίπα» έγραφε ο σουρεαλιστής Ρενέ Μαγκρίτ. Σε μεγάλο βαθμό οι ΣΥΡΙΖΑίοι έκαναν μια προεκλογική εκστρατεία βασισμένη σε αυτή την… υπερρεαλιστική θεώρηση των πραγμάτων.
Μέχρι την τελευταία στιγμή, ακόμη και αφού είχαν κλείσει οι κάλπες, ο Αλέξης Τσίπρας και οι πρόθυμοι συνεργάτες του (μετακλητοί δημόσιοι υπάλληλοι, διορισμένοι σε κρατικές θέσεις και υπουργοί) διέψευδαν τα γεγονότα που όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες βλέπαμε και καταλαβαίναμε. Οι ΣΥΡΙΖΑίοι αμφισβητούσαν την κοινή γνώμη με σκοπιμότητα. Πολεμούσαν μέχρι την τελευταία στιγμή. Έδιναν μάχη υπαρξιακή.
Το έκαναν με συνέπεια όλες τις προηγούμενες ημέρες. Προσπάθησαν να εξαγοράσουν τους συνταξιούχους με χαρτζιλίκια. Αποπειράθηκαν να ξεγελάσουν τους 17χρονους υποσχόμενοι ότι μετά το λύκειο θα μπουν όλοι στα πανεπιστήμια χωρίς καν να δώσουν εξετάσεις. Υποσχέθηκαν ακόμη και δάνεια από το ΕΣΠΑ στους ρομά.Τους οποίους δεν είχαν κανένα πρόβλημα να μεταχειριστούν σαν ντεκόρ στις συγκεντρώσεις τους, αρκεί να έδειχναν τον ενδεδειγμένο ενθουσιασμό, να κράδαιναν σημαίες του ΣΥΡΙΖΑ και να φωνάζουν «τα ρομά είναι εδώ για τον Τσίπρα τον Θεό». Κατά τα λοιπά ο Πολάκης καθύβριζε τον Στέλιο Κυμπουρόπουλο «ως γλάστρα της ΝΔ».Οι ΣΥΡΙΖΑίοι μπορούν να περιφέρουν τους ρομά, να κρύβονται πίσω από τους μετανάστες πουλώντας ανθρωπισμό ενώ επί της ουσίας αδιαφορούν και τους έχουν εγκαταλείψει στη μοίρα τους, δεν έχουν κανένα ηθικό φραγμό με μιλούν για προοδευτική συμμαχία κινητοποιώντας πολιτικούς σαν τον Αριστόβουλο Σπηλιωτόπουλο και τον Στέφανο Τζουμάκα.
Δεν νιώθουν ντροπή να μοιράζουν χαρτζιλίκια στους Έλληνες γιατί πιστεύουν ότι «τα πληβειακά στρώματα της κοινωνίας έχουν εργαλειοποιημένη ψήφο». Σε απλά ελληνικά φτωχοποιείς τους νοικοκύρηδες και τους πετάς αριστερά ψίχουλα και ελεημοσύνες θεωρώντας ότι θα σε ξαναψηφίσουν επειδή αν έρθει ο Μητσοτάκης θα τους πάρει πίσω τη 13η σύνταξη, όπως έκαναν παλαιότερα οι πολιτικοί τους αντίπαλοι που προειδοποιούσαν ότι «οι κομμουνιστές θα σας πάρουν τα σπίτια». Τώρα τα σπίτια τα παίρνουν οι τράπεζες με αριστερούς, προοδευτικούς ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς. Και οι περισσότεροι Έλληνες επταήμερο δουλεύουν επειδή ο ένας μισθός από μία δουλειά δεν φτάνει, αλλά αυτό μάλλον διαφεύγει στους ΣΥΡΙΖΑίους που τα τελευταία τέσσερα χρόνια ζουν με τις πλουσιοπάροχες κρατικές χορηγίες. Ίσως γι’ αυτό να έχει διαφύγει στην ομάδα Τσίπρα ότι στα εργασιακά η κατάσταση θυμίζει ζούγκλα.
Οι ΣΥΡΙΖΑίοι που αιφνιδιάστηκαν από την ανακοίνωση Τσίπρα ότι θα προβεί σε πρόωρες εκλογές μάλλον δεν πρόλαβαν να αντιληφθούν πλήρως τι συνέβη την Κυριακή. Όχι μόνο τους αποδοκίμασαν οι Έλληνες στις ευρωεκλογές, αλλά τους μαύρισαν κι όλοι σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο. Το ΠΑΣΟΚ, ή Κίνημα Αλλαγής με το 1/3 της εκλογικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ εκλέγει πολύ περισσότερους στην τοπική αυτοδιοίκηση.
Από εδώ και πέρα οι ΣΥΡΙΖΑίοι δεν είχαν τίποτ’ άλλο να δώσουν. Διότι τις επόμενες εβδομάδες οι Έλληνες θα αρχίσουν να ξαναπληρώνουν σε φόρους εισοδήματος, ΕΝΦΙΑ και μια σειρά από τα χαράτσια που φρόντισε να διατηρήσει ή να επαυξήσει ο Αλέξης ο… μνημονιοσκίστης. Κι έτσι τα ψίχουλα και τα χαρτζιλίκια, όπως κι αν τα βαφτίσουν στο εξής τα μέλη της ομάδας Τσίπρα, θα εξανεμιστούν σαν τα ποσοστά του Πάνου του Καμμένου, της ΔΗΜΑΡ και του Ποταμιού. Προετοιμάζονταν εδώ και καιρό για πρόωρες κάλπες τον Ιούνιο. Μην θεωρήσετε έκπληξη να κάνουν καθημερινές επιθέσεις στους δανειστές και τους Ευρωπαίους, αυτούς που θεωρούσαν τον Αλέξη Τσίπρα σαν… darling της τρόικας.
Κι αν τις επόμενες εβδομάδες μέχρι τις εθνικές εκλογές ο Μητσοτάκης ανεβάσει κι άλλο στροφές, η διαφορά των 9,5 μονάδων (σας θυμίζει τις αισθησιακές 9,5 εβδομάδες;) μπορεί να αυξηθεί ακόμη περισσότερο. Σε συνδυασμό με τα ποσοστά του Βαρουφάκη που θα πριονίσει τον ΣΥΡΙΖΑ από τα αριστερά (σχηματικά μιλάμε), ο Τσίπρας και οι δικαιωματιστές του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν και πολλά να περιμένουν. Διότι οι πολλοί τους γύρισαν την πλάτη. Και ο Αλέξης με τους κολλητούς και τους πρόθυμους φίλους του έπαιξαν τα ρέστα τους κι έχασαν. Και επειδή δεν έχουν κάτι άλλο να δώσουν εγκαταλείπουν την εξουσία. Με κλάματα, λυγμούς κι αναφιλητά. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι δεν φεύγουν. Δραπετεύουν. Κι αυτό «δεν είναι πίπα».