Τι επιδιώκει ο πρωθυπουργός και θέλει να μας ξαναπάει σε εκλογές; Είναι λογική η απόφασή του Αλέξη Τσίπρα να ξαναμπλέκουμε σε προεκλογικές εκστρατείες τώρα που η χώρα πάει να επιστρέψει σε αυτό που ο Βενιζέλος πρωτο-αποκάλεσε (λανθασμένα κατά την άποψή μου) σαν «κανονικότητα»;

Τι θέλει επιτέλους ο κ. Τσίπρας; Να τελειώνει με τους πολιτικούς του αντιπάλους μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και έξω από το κόμμα του ή να πέσει με τα μούτρα στα δουλειά μπας και αρχίσουν να λύνονται τα προβλήματά μας;

Τα ερωτήματα αυτά, που λίγο πολύ συζητούνται από πολλούς νομίζω ότι σε μεγάλο βαθμό είναι ρητορικά.

Κι αυτό επειδή ο Τσίπρας έχει αποφασίσει τις εκλογές εδώ και καιρό. Επί σχεδόν ένα μήνα μεθοδεύει πώς θα τις προκηρύξει. Στην αρχή είχαν μιλήσει για άμεσες εκλογές 13 Οκτωβρίου. Μετά έριξαν το χαρτί της ψήφου εμπιστοσύνης, όμως η σπουδή της ομάδας Λαφαζάνη που προανήγγειλε ότι θα καταψηφίσει βοήθησε πολύ τον πρωθυπουργό να κατηγορήσει τους συντρόφους του στην Αριστερή Πλατφόρμα ότι έχουν αποφασίσει να ρίξουν την κυβέρνηση. Οπότε –θα πει ο κ. Τσίπρας- τι νόημα έχει να αναζητήσουμε ψήφο εμπιστοσύνης; Πάμε σε εκλογές για να επιλέξει ο λαός. Οι κάλπες θα στηθούν άμεσα, η προεκλογική περίοδος είναι η μικρότερη δυνατή, οι πολίτες γνωρίζουν τα θέματα. Ποιος άλλος έχει δώσει τόσο πολλές φορές σε τόσο λίγο χρόνο το δικαίωμα στους πολίτες να αποφασίσουν; Σε κάποιους ίσως μοιάζει παράδοξο, πολλοί όμως πιστεύουν τα επιχειρήματα αυτα.

Το βασικό νομίζω είναι πως ο κ. Τσίπρας θα επιχειρηματολογήσει ότι οι πολίτες πρέπει να επιλέξουν ποιος θέλουν να υλοποιήσει την συμφωνία με τους Ευρωπαίους.

Ο κ. Τσίπρας θα θέσει το δίλημμα: Θέλετε εμένα που είδατε ότι διαπραγματεύομαι σκληρά ή κάποιον άλλο που δεχόταν ό,τι του επέβαλαν οι ξένοι; Και θα συνεχίσει: Θέλετε εμένα που έχω δεσμευτεί και έχω αποδείξει ότι μπορώ να βελτιώνω τους όρους των δανειστών ή τα κόμματα της αντιπολίτευσης, δηλαδή τη ΝΔ, το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ που μου ζητούσαν να υπογράψω την συμφωνία με τους όρους που απαιτούσαν οι δανειστές;

Ο κ. Τσίπρας δεν θα πει όμως ότι η σκληρή διαπραγμάτευση κόστισε στην χώρα 50 δισ. και δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας. Ούτε και θα παραδεχθεί ότι 5 μήνες διαπραγματευόταν και μέσα σε δυο βδομάδες δέχθηκε γραμμένο το τρίτο Μνημόνιο όπως του το έστειλαν οι Ευρωπαίοι για να μην διαλυθεί τελείως η οικονομία. Προς Θεού, οι πολίτες δεν πρέπει να καταλάβουν ότι το τρίτο Μνημόνιο έκλεισε άρον-άρον και χωρίς διαπραγματεύσεις…

Πώς θα αντιμετωπίσει τον Λαφαζάνη και τους δραχμολάγνους της Αριστερής Πλατφόρμας;

Ο πρωθυπουργός στην περίπτωση αυτή θα κάνει στροφή στην κοινή λογική. Νομίζω ότι θα πει πως δεν είναι δυνατόν να βγαίνουν στην σύνταξη στην ηλικία των 40, 45 ετών και θα τονίσει ότι με την δραχμή οι συντάξεις δεν είναι διασφαλισμένες. Με ποια ρευστότητα θα εγγυηθούν την μετάβαση στο εθνικό νόμισμα; Από πού νομίζουν ότι θα πάρουν δάνεια ο Λαφαζάνης και οι φίλοι του; Από τους Ρώσους ή από τους Κινέζους. Αυτά προβλέπω ότι θα πει ο κ. Λαφαζάνης.

Το κερασάκι στην τούρτα θα είναι η κατηγορία του πρωθυπουργικού επιτελείου ότι οι Λαφαζανικοί ανατρέπουν την κυβέρνηση της Αριστεράς. «Σκοτώσαν οι δικοί μας το γελαστό παιδί» που είπε και ο Στέλιος Παππάς.

Παρ’ όλα αυτά στον κόσμο που στήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ ο διχασμός είναι πρωτοφανής. Αλλοι θεωρούν ότι ο Τσίπρας τους πρόδωσε υπογράφοντας μνημόνιο και άλλοι ότι έκανε το μοναδικό πράγμα που μπορούσε ώστε να μην καταρρεύσει η χώρα.

Ενα βασικό ερώτημα είναι τι θα κάνουν οι «νοικοκυραίοι». Θα εμπιστευθούν τον Τσίπρα ή θα επιστρέψουν στις παλαιές τους συνήθειες; Σε αυτή τη φάση, ο Αλέξης Τσίπρας και οι συνεργάτες του θεωρούν ότι έχουν χρυσή ευκαιρία για να ανανεώσουν την τετραετία και να αναβαπτιστούν στη συνείδηση του κόσμου. Η εσωκομματική αντιπολίτευση του Λαφαζάνη δεν έχει προλάβει να μεταλλαχθεί στο κόμμα Iskra και τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης ούτε έχουν καταλάβει ακόμη γιατί έχασαν τις εκλογές του Ιανουαρίου, ούτε άλλαξαν τις ηγετικές τους ομάδες παρά μόνο είχαν κολλήσει να παροτρύνουν τον πρωθυπουργό να υπογράψει το Μνημόνιο με κάθε κόστος, κάτι που έπραξε στο τέλος της ημέρας ο κ. Τσίπρας…