Στην εποχή των Μνημονίων, ο Παπανδρέου έμεινε στην πρωθυπουργία 766 ημέρες, το διάλειμμα με τον Παπαδήμο κράτησε 188 ημέρες και ο Σαμαράς άντεξε 950 ημέρες.Πρωταθλητής ο Τσίπρας που σήμερα κατάφερε να τα… χιλιάσει. Είναι πρωθυπουργός της Ελλάδας 1.000 ημέρες (και νύχτες) και συνεχίζει.
Ίσως να αναρωτιέστε: «Πώς μπόρεσε να τα καταφέρει με τόσα ψέματα που έχει πει (και συνεχίζει να λέει);», όμως αυτό δεν αλλάζει την πραγματικότητα.
Μπορεί να υποσχέθηκε επανάσταση αλλά να έφερε την στασιμότητα, αλλά αυτό μοιάζει με λεπτομέρεια. Μπορεί να υπόσχεται περικοπές φόρων και να αποδεικνύεται ο μεγαλύτερος φορομπήχτης; Μπορεί. Είναι δυνατόν να βαυκαλίζεται ότι αναδιανέμει τα εισοδήματα ενώ απλώς μοιράζει επιδόματα σε αυτούς που φτωχοποίησε; Εννοείται. Υπερφορολογεί τα συνήθη υποζύγια ενώ μιλούσε για πάταξη της φοροδιαφυγής. Ε, και;
Τι να πρωτοθυμηθείς από τις υποσχέσεις του σημερινού πρωθυπουργού; Το σκίσιμο των μνημονίων; Την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ; Την επαναφορά των μισθών στα προ μνημονίων επίπεδα; Ένας σκασμός από ψέματα!
Τώρα λέει ότι από τον Αύγουστο του 2018 θα τελειώσουν τα μνημόνια αλλά κρύβει το γεγονός πως έχει συμφωνήσει η διεθνής επιτροπεία να συνεχιστεί για δεκαετίες. Και αυτό το επέτρεψε ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Διότι το αναθεματισμένο μνημόνιο σημαίνει ένα πράγμα: Φτηνά δανεικά έναντι υποχρεώσεων για… μεταρρυθμίσεις. Και τώρα που οι Ευρωπαίοι μπούχτισαν να μας δίνουν φτηνά δανεικά, μας σπρώχνουν στις αγορές όπου θα δανειζόμαστε πολύ ακριβότερα, αλλά θα είμαστε περήφανοι ότι δεν έχουμε μνημόνια.
Ο άνθρωπος που κατάφερε να απογειώσει την πολιτική του καριέρα λέγοντας ψέματα, είναι λογικό να συνεχίσει στην οδό των ψεμάτων. Αυταπάτες είχε, δεν ήξερε πώς λειτουργεί η κυβέρνηση, αγνοούσε πώς διαμορφώνονται οι διεθνείς συμμαχίες και οι συσχετισμοί, υπερεκτίμησε τις ισορροπίες δυνάμεων. Κι όλα αυτά τα έχει παραδεχθεί ο ίδιος, αλλά για κάποιους δεν έχουν καμία σημασία…
Και τότε, θα με ρωτήσετε, γιατί τον αγάπησαν οι Αμερικανοί; Γιατί τον στηρίζουν οι Ευρωπαίοι;
Αυτό που συμβαίνει με την Ουάσιγκτον είναι ακριβώς αυτό που συνέβη με τις Βρυξέλλες. Οι Ευρωπαίοι δεν τον ήθελαν, θεωρούσαν τις απόψεις του ανεφάρμοστες, ανησυχούσαν μήπως οι τρέλες του βρουν απήχηση και σε άλλες χώρες. Αλλά τελικά κατάφεραν να τον φέρουν στα νερά τους. Και σήμερα, οι Ευρωπαίοι αποφασίζουν τις πολιτικές που θα ακολουθήσουν στην Ελλάδα, άντε να συζητούν για την τακτική που θα ακολουθήσουν για να μας τα πλασάρουν, ο Τσίπρας παίρνει τα αγγλικά κείμενα, η μεταφραστική υπηρεσία του υπουργείου Εξωτερικών τα μεταφράζει και οι πρόθυμοι «επαναστάτες» της πορδής με τα λεφτά του λαού τα ψηφίζουν μονοκούκι. Χωρίς αντίδραση και χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. (Και προφανώς οι Ευρωπαίοι αδιαφορούν για το γεγονός ότι οι κρατικές δομές δεν εκσυγχρονίζονται ούτε και βελτιώνονται, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα, για όσους από τους ιθαγενείς καταλαβαίνουν).
Έτσι συμβαίνει και με τους Αμερικανούς. Θέλουν τον Τσίπρα γιατί τους κάνει τα χατήρια χωρίς πολλά-πολλά και δίχως να φέρνει αντιρρήσεις. Όσο είδατε εσείς επένδυση από τις ΗΠΑ μέχρι σήμερα, άλλο τόσο φοβάμαι ότι θα δείτε και στο μέλλον. Για να μην σας πω ότι πιο πιθανό είναι να μας ανακοινώσουν ελληνικές επενδύσεις στην Αμερική που θα μας τις παρουσιάσουν κιόλας σαν απόδειξη ότι η ελληνική οικονομία… αναθερμαίνεται.
Κατά τη γνώμη μου, ο Αλέξης Τσίπρας είναι καμμένος πολιτικά. Και αυτό θα έπρεπε να το γνωρίζει. Οι πολλοί έχουν πλέον καταλάβει ότι οι υποσχέσεις του είναι κούφια λόγια. Και στις εκλογές δεν ψηφίζουν οι Ευρωπαίοι, ούτε οι Αμερικανοί, ούτε μόνο οι ελίτ.