Η φετινή έκθεση του ΙΕΛΚΑ, που διερευνά πώς επηρεάζει η ακρίβεια τις καταναλωτικές συνήθειες των Ελλήνων, μπορεί να δείχνει εντυπωσιακά ευρήματα, όπως αυτό, που οι μισοί Έλληνες δεν σκέφτονται διακοπές λόγω των ακριβών ακτοπλοϊκών και του κόστους διαμονής στους τουριστικούς προορισμούς, εν τούτοις αν ανατρέξει κανείς στην ανάλογη περυσινή έρευνα, θα δει πως δεν υπάρχουν ουσιώδεις αποκλίσεις.
Σαφώς και δεν υπάρχει βελτίωση, όμως δεν υπάρχει και εκτεταμένη επιδείνωση στους δείκτες καταναλωτικής συμπεριφοράς. Άλλωστε τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια για παράδειγμα, δεν έχουν αυξηθεί σε σχέση με πέρυσι χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν είναι ακριβά για ένα μέσο νοικοκυριό.
Σε ό,τι αφορά τις τιμές των καταλυμάτων εκεί ναι υπάρχουν αυξήσεις και οι οποίες αποδίδονται στην αύξηση του μισθολογικού κόστους των απασχολουμένων στον τουρισμό κυρίως λόγω της έλλειψης προσωπικού και όχι μέσα από τις συλλογικές συμβάσεις. Και φυσικά η υψηλή ζήτηση από τους τουρίστες του εξωτερικού καθώς και η χρονιά που διανύουμε πάει πολύ καλά κι είναι βάσιμες οι προσδοκίες για νέο ρεκόρ, τόσο στις αφίξεις, όσο και στα έσοδα.
Η αλήθεια πάντως, πέραν από τις έρευνες, είναι πως η γενικότερη κατάσταση με την ακρίβεια, την αγοραστική δύναμη των Ελλήνων και τους καθηλωμένους σε χαμηλά επίπεδα μισθούς, δεν είναι και για κομπασμούς.
Ο πληθωρισμός και κυρίως στα τρόφιμα, αποδεικνύεται επίμονος κι αυτό μοιραία περιορίζει την αγοραστική δύναμη, δεδομένου μάλιστα ότι η πλειονότητα των μισθολογικών συμβάσεων δεν περιλαμβάνει αυξήσεις μισθών και οι όποιες ενισχύσεις στο εισόδημα προέρχονται είτε από υπερωρίες, είτε από μπόνους είτε από αλλαγές θέσεων από μια επιχείρηση σε άλλη. Επιπρόσθετα, το ποσοστό της ανεργίας φαίνεται πως έχει φθάσει στον σκληρό πυρήνα και δύσκολα θα κατεβεί χαμηλότερα παρά το ευνοϊκό επιχειρηματικό περιβάλλον και παρά τις προσπάθειες για επανακατάρτιση και εξειδίκευση των ανέργων.
Και μπορεί η γενική εικόνα της οικονομίας στα μάτια των διεθνών αξιολογητών και αναλυτών να φαίνεται χωρίς ιδιαίτερους προβληματισμούς (εκτός από απρόσμενες επιπτώσεις από ακραία καιρικά φαινόμενα όπως τα περυσινά που όλοι απευχόμαστε) αφού η ανάπτυξη θα είναι τριπλάσια από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης, εν τούτοις το κατά κεφαλήν ΑΕΠ (20.920 ευρώ) παραμένει ακόμα κάτω από αυτό του 2009!
Και φυσικά σε πραγματικές τιμές οι μισθοί στην Ελλάδα είναι στην προτελευταία θέση της ΕΕ και πίσω από εμάς μόνο η Βουλγαρία κι αυτό δεν περιποιεί τιμή σε κανέναν, όσο κι αν ο ισχυρισμός για τα δεινά που άφησε πίσω της η χρεοκοπία, είναι βάσιμος.
Δεν μπορεί να είμαστε για πάντα καταδικασμένοι να ζούμε με μισθούς Βουλγαρίας και κυρίως οι νέοι που βγαίνουν τώρα στην αγορά εργασίας και να καλούνται να αντιμετωπίσουν κόστος ζωής Λουξεμβούργου. Έχουν περάσει 14 χρόνια από την αποφράδα χρονιά της χρεοκοπίας, είμαστε ήδη 5 χρόνια εκτός μνημονίων, φτωχοποιήθηκε η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων κι είμαστε ακόμα στα επίπεδα Βουλγαρίας όταν άλλες χώρες όπως οι πρώην κομμουνιστικές μας έχουν ξεπεράσει κατά πολύ την τελευταία δεκαετία. Και φυσικά δεν είναι λύση να φεύγουν οι νέοι ως μετανάστες στην Εσθονία, τη Λετονία, την Τσεχία, τη Σλοβακία και τη Λιθουανία!
Λύση είναι να χτυπηθεί με κάθε δυνατό τρόπο η ακρίβεια και να ενισχυθούν δραστικά οι μισθοί και το εισόδημα των Ελλήνων μέσα στα επόμενα τρία χρόνια. Διαφορετικά η συνέχεια μάλλον θα είναι πολύ δραματική, τόσο για την πολιτική σταθερότητα, όσο και για όλους εμάς.