Το Σάββατο στην πόλη Ραμστάιν, στην οποία υπάρχει μια από τις πολλές αμερικανικές βάσεις εντός της πατρίδας του Γκαίτε, έλαβε χώρα συνάντηση των χωρών του ΝΑΤΟ, με κύριο θέμα την προώθηση περαιτέρω βοήθειας στην Ουκρανία.
Την Κυριακή, στην πόλη που ο Γκαίτε αγαπούσε πάνω απ’ όλες, μαζί με το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού –εννοώ φυσικά το Παρίσι-, οι ηγέτες της Γαλλίας και της Γερμανίας συναντήθηκαν για να επιβεβαιώσουν τους αιώνιους όρκους φιλίας των χωρών τους.
Αλλά ενώ η δεύτερη συνάντηση πήγε, στα χαρτιά, καλά –οι όρκοι δόθηκαν συνοδεία σαμπάνιας-, η πρώτη και πιο σημαντική απέτυχε να οδηγήσει σε συμφωνία σε ένα βασικό σημείο: την παροχή τανκς τύπου Leopard 2, γερμανικής παραγωγής, στην αγωνιζόμενη και σφυροκοπούμενη Ουκρανία.
Ας ρίξουμε μια ματιά στην κατάσταση της ζούγκλας, όπως εμφανίζεται σήμερα. Η βασική ομάδα λεοπαρδάλεων, στη μέση, συγκροτείται από τα ίδια τα τανκς που φτιάχνουν οι Γερμανοί, διαθέτουν πολλές ευρωπαϊκές χώρες και ζητούν απεγνωσμένα οι Ουκρανοί.
Τα ζητούν γιατί θα τους επέτρεπαν όχι μόνο να αμυνθούν, αλλά να αντεπιτεθούν και ενδεχομένως να ανακαταλάβουν τμήματα της χώρας τους από τα χέρια των Ρώσων, πριν το καταστήσει απαγορευτικό ο καιρός ή τους προλάβουν οι Ρώσοι.
Η γερμανική «άδεια» χρειάζεται όχι μόνο για τα τανκς που διαθέτει η ίδια Γερμανία –περίπου 250- αλλά και για άλλα 2000 που διαθέτουν άλλες χώρες της Ευρώπης, αλλά μπορούν να «προσφέρουν» στην Ουκρανία μόνο αν πει το ναι η Γερμανία. Τα τανκς αυτά είναι πολλά, καλής ποιότητας –που σημαίνει: βαριά και καταστροφικά- και, κυρίως, έτοιμα προς παράδοση. Αν δίνονταν, θα άλλαζαν θεαματικά τα δεδομένα του πολέμου.
Στα δεξιά της μεγάλης ομάδας, υπάρχει μια μικρότερη, στην οποία τα ζώα που την αποτελούν είναι όλα ντυμένα στα χρώματα της ουκρανικής σημαίας: πρόκειται για τις χώρες που πιέζουν τη Γερμανία για άμεση παράδοση τανκς στην Ουκρανία.
Η πιο φωνακλού από τις λεοπαρδάλεις αυτής της ομάδας έχει τα χρώματα του Union Jack δίπλα στα ουκρανικά: η Βρετανία ήταν η πρώτη που έσπασε το ταμπού να μην δίδονται τανκς από μη εμπόλεμες χώρες και δεν θα ήθελε να μείνει μόνη (παρότι, σε άλλα μέτωπα, της έχει γίνει πλέον συνήθεια η μοναξιά).
Δυναμική και η πολωνική λεοπάρδαλη, βοηθά συστηματικά την Ουκρανία, δίνοντας καταφύγιο σε άμαχους, παρέχοντας οικονομική βοήθεια και κερδίζοντας ευρωπαϊκούς πόντους σε σχέση με την παλιά φίλη της, αλλά άφαντη σε αυτή τη μάχη, Ουγγαρία.
Κοντά και οι τρεις βαλτικές λεοπαρδάλεις, που λόγω εγγύτητας αλλά και αντιρωσικών αισθημάτων, έχουν διαλέξει από την πρώτη στιγμή στρατόπεδο. Μια λεοπάρδαλη που όλοι περιμένουν –αχνοφαίνεται μπλε-μπλαν-ρουζ στο δέρμα της- δεν λέει πολλά, αλλά έβαλε τον Πρόεδρο της να ανακοινώσει ότι θα βοηθήσει και αυτή με τανκς δικής της παραγωγής.
Στα αριστερά, μακρύτερα, περίφροντις, αποτελούμενη από τρία μόνο μέλη –σα φωτεινός σηματοδότης φαίνονται- η ομάδα λεοπαρδάλεων την οποία, περιμένουν, ή πιέζουν, όλες οι άλλες, αλλά που αρνείται προς το παρόν να τις κοιτάξει στα μάτια: η γερμανική ομάδα.
Ο αρχηγός του κόκκινου τμήματος, και μάλλον αρχηγός όλης της ομάδας, όχι μόνο λέει ότι θέλει να βοηθήσει την Ουκρανία αλλά το έχει αποδείξει κιόλας: η Γερμανία είναι ο τρίτος, μετά τις μακράν πρώτες Ηνωμένες Πολιτείες και την πάντα ζωηρά στα στρατιωτικά Βρετανία, προμηθευτής οικονομικής βοήθειας και όπλων στην Ουκρανία, έχοντας εγκαταλείψει (κι αυτό κάνει πολλές διάσπαρτες λεοπαρδάλεις ιδιαίτερα νευρικές) τον στρατιωτικό αυτοπεριορισμό της.
Ο ηγέτης αυτός, όμως, ισχυρίζεται, ίσως όχι άδικα, πρώτον, ότι αν δοθούν τανκς ένα φράγμα θα σπάσει και ο μεγάλος πόλεμος θα πάρει τέτοιες διαστάσεις που μπορεί να ξεφύγει, και δεύτερον, ότι οι άλλες λεοπραδάλεις που εκπροσωπεί, δηλαδή ο λαός του, δεν είναι διόλου «ζεστός» για μια τέτοια κίνηση, αλλά κομμένος στη μέση.
Ακόμα πιο μακριά, και σε ασφαλή απόσταση μεταξύ τους, βρίσκονται οι δυο λεοπαρδάλεις, εξουθενωμένες και καταματωμένες, για τις οποίες γίνεται όλη η φασαρία: η Ουκρανία και η Ρωσία. Ζητά βοήθεια με την ισχύ του ηρωισμού της η πρώτη, απειλεί με ανατίναξη ολόκληρης της ζούγκλας, και του πλανήτη, η δεύτερη. Ήδη πάντως, η γερμανική ομάδα φαίνεται να κάνει μια διπλή παραχώρηση: «δεν έχουμε πάρει ακόμη την τελική απόφαση», είπε ο νεόκοπος Υπουργός Άμυνας, «δεν θα φέρουμε αντίσταση στο να δώσει τανκς παραγωγής μας η Πολωνία», πρόσθεσε η πιο μπαρουτοκαπνισμένη Υπουργός Εξωτερικών.
Οι ομάδες προς το παρόν δεν κινούνται και όλοι κρατούν την ανάσα τους: ξέρουν ότι η στιγμή είναι καθοριστική για τον πόλεμο και για την ανθρωπότητα –γιατί πρέπει να το πούμε επιτέλους: οι λεοπαρδάλεις δεν είναι μόνες τους σε αυτή τη ζούγκλα.