Λένε πολλοί: «μα πότε πρόλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ και μας κατέστρεψε; Αντιπολίτευση ήταν πάντα. Τι κακό μπορεί να έκανε μια κυβέρνηση μέσα σε τόσο λίγο χρόνο»;
Την απάντηση έχει δώσει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, πριν ένα χρόνο ακριβώς. Απάντηση που κάποτε θα πρέπει να την ακούσει ξανά και ο ίδιος και ο ελληνικός λαός -σε ένα επόμενο Ειδικό Δικαστήριο πιθανότατα.
13 Ιουλίου 2015: ο πρωθυπουργός μιλά «για πρώτη φορά» για “Συμφωνία” με τους δανειστές. Τι είπε πως κατάφερε μετά από 17 ώρες διαπραγματεύσεων; “Καταφέραμε σε αυτή τη σκληρή μάχη να κερδίσουμε την αναδόμηση, την αναδιάρθρωση του χρέους».
Αυτά, στα λόγια. Λόγια-λόγια-λόγια προς τον Ελληνικό Λαό, ότι τους έπεισε, ότι τους κατατρόπωσε, ότι τους έκανε να δουν το φως το αληθινό.
Εγγράφως όμως, άλλα έλεγε η “Συμφωνία” που συνυπέγραψε ο κύριος Τσίπρας με τους Ηγέτες της Ευρώπης:
«Υπάρχουν σοβαρές ανησυχίες σχετικά με τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Αυτό οφείλεται στη χαλάρωση των πολιτικών που ακολουθήθηκαν κατά τη διάρκεια των τελευταίων δώδεκα μηνών, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την πρόσφατη επιδείνωση του εσωτερικού μακροοικονομικού και χρηματοοικονομικού περιβάλλοντος».
Τσίπρας καταγγέλει Τσίπρα δηλαδή. Ομολογεί ότι κατέστρεψε την Οικονομία, για να αποδειχθεί «μη βιώσιμο» το ελληνικό χρέος.
Αυτά είπε ο ίδιος. Δεν τα λένε κάποιοι επικριτές. Ο ίδιος ο κύριος Τσίπρας που βγήκε από την αίθουσα και πανηγύριζε για τη νίκη του.Αν διαφωνούσε, αν τους είχε πείσει για αυτά που λέει σε εμάς, θα καθόταν και καμιά ώρα παραπάνω ακόμα κλεισμένος μέσα για να απαλλειφθεί η φράση αυτή…
Να όμως πώς κατάφερε και … τους “έπεισε”: Καταστρέφεις το Πρόγραμμα, δεν βγαίνει το Πρόγραμμα. Ή καταστρέφεις την χώρα, και αντί να βγεις από τα Μνημόνια, ζητάς καινούργιο. De facto, χωρίς να χρειάζεται καμία διαπραγμάτευση. Αρκεί που είχαν συμφωνήσει από το 2012 πως θα βοηθήσουν «αν χρειαστεί». Και φροντίζεις εσύ «να χρειαστεί» η βοήθειά τους. «Σώστε μας, σώστε μας, κάναμε αναρρίχηση χωρίς σχοινιά ασφαλείας, φέρτε ελικόπτερο στον Όλυμπο να μας πάτε σπίτια μας» δηλαδή…
Για αυτό προφανώς και μας έχουν τρελάνει στα άγρια μέτρα η κυβέρνηση. Για να παραμιλάμε, να μην ξέρουμε τι μας γίνεται (αφού ούτε αυτοί ξέρουν τι κάνουν πια) και να ξεχνάμε τι ακριβώς παραδέχτηκε εγγράφως στις 13 Ιουλίου 2015 ο Πρωθυπουργός.
Αλήθεια όμως, γιατί η Ανακοίνωση Τσίπρα-Ηγετών μιλά για «χαλάρωση» 12 μηνών; Αφού τον Ιούλιο του 2015 είχαν παρέλθει 6 μήνες διακυβέρνησης;
Πιθανώς ο κύριος Τσίπρας, για να μην μείνει μόνος στο Ειδικό Δικαστήριο, θέλησε να μπει μια τέτοια αναφορά για να φορτώσει και ένα ακόμα εξάμηνο στην προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά. Αλλά και οι δανειστές δεν είχαν πρόβλημα να καταγγείλουν το τελευταίο εξάμηνο της κυβέρνησης Σαμαρά.
Θα ήμουν ο τελευταίος που θα έλεγε πως μετά τον Ιούνιο του 2014 γινόταν σοβαρή δουλειά στη χώρα. Οι Ευρωεκλογές και οι Εκλογές που κέρδισε το αντιμνημονιακό μπλοκ με σύνθημα «σκίζουμε το Μνημόνιο με ένα άρθρο και ένα νόμο» είχαν δέσει τα χέρια και σε όποιον ακόμα ήθελε να μιλήσει και να ενεργήσει σοβαρά για να τελειώνει με μια ορθοπεταλιά το Β’ Μνημόνιο.
Προφανώς όμως μια χώρα δεν κυβερνιέται «εν κενώ». Εγώ θα ήθελα μια κυβέρνηση που δεν φοβάται να πάει σπίτι της, αν είναι να σώσει το λαό και τη χώρα. Δεν μπορεί όμως καμία κυβέρνηση να μείνει ανεπηρέαστη και να κυβερνά από το γραφείο της, έχοντας χάσει την στήριξη του κόσμου.
Πόσο μάλλον όταν οι οπαδοί της δραχμής είχαν κάνει «εικόνισμα» τον κύριο Τσίπρα και τις πολιτικές φανφάρες με τις οποίες συνδυάστηκε, για να λένε με περίσσια ευκολία πως «με δραχμή μπορούμε καλύτερα». «Μπορούν καλύτερα» αυτοί που ομολογούν ότι κατέστρεψαν την χώρα; Και έχουν μεγαλύτερες ευθύνες εκείνοι που για μια διετία την σταθεροποίησαν και ανέκοψαν τον κατήφορο, αλλά που δεν μπορούσαν να συνεχίσουν «να τρώνε ξύλο» από παπαρολόγους της δραχμής;
Δεν είναι όλοι «παπαρολόγοι» φυσικά.. Έχω γράψει ξανά και εγώ ο ίδιος πως δεν έχω κανένα πρόβλημα με την δραχμή, γιατί το πρόβλημα δεν είναι -ξεκομένα και απλοϊκά- τι νόμισμα έχεις, ούτε πόσο πλούσιος ή φτωχός είσαι. Αλλά αυτά δεν έχουν σημασία, αν δεν έχεις Ηγεσία (leadership) ή αν δεν θέλεις να έχεις Ηγεσία αλλά … Καρανίκες. Χαμένος θα βγεις έτσι και αλλιώς, είτε πέφτεις από τα ψηλά στα χαμηλά, είτε κυλιέσαι ήδη μέσα στον βούρκο, χωρίς ηγεσία και σχέδιο που θα σου πει «κάνε αυτό και θα κάνω εκείνο για να φτάσουμε εκεί» και να βγεις από τη λούμπα…
Και για αυτό δεν με νοιάζει αν θα μπει κάποιος πολιτικός ποτέ στη φυλακή. Δεν γουστάρω εξιλαστήρια θύματα για εκτόνωση της κοινής γνώμης. Να μπουν σκληροί κανόνες που θα τηρούνται από εδώ και μπρος για όλους, συνειδητά και ηθικά, ναι και βεβαίως έχω την απαίτηση να επιβληθούν και να ισχύουν. Αλλά και οι κανόνες δεν έχουν αξία, αν καθαγιάζουμε κάθε φορά τις αμαρτίες και τα λάθη του λαού μας, για να μην έχει τύψεις για το ότι ψηφίζει ό,τι να΄ναι, χωρίς συνείδηση, κριτήρια και αξίες που θα τον οδηγούσαν πιο ψηλά από εκεί που έχει πέσει. Γιατί όσο συνεχίζεται αυτό, πάντα οι πολιτικοί μας θα είναι κατώτεροι όσο είναι σήμερα -και τα πολλά τελευταία χρόνια.