Την επομένη ακριβώς της άρσης του εμπάργκο στη μικρή γειτονική χώρα στα βόρεια σύνορα μας, μετά την υπογραφή της ενδιάμεσης συμφωνίας το φθινόπωρο του 1995, βρέθηκα με τον καλό συνάδελφο και φίλο, αείμνηστο πλέον Δημήτρη Γουσίδη (τότε, επικεφαλής του γραφείου του ΔΟΛ στη Θεσσαλονίκη και την Βόρεια Ελλάδα) στα Σκόπια. Σε μια πρώτη επίσκεψη μας στο τοπικό Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο μάθαμε ότι ένας ισχυρός ελληνικός επιχειρηματικός όμιλος είχε ήδη εγγραφεί στα μητρώα εξαγοράζοντας μια από τις εμβληματικές πρώην κρατικές επιχειρήσεις. Το όνομα του ομίλου δεν έχει τόσο σημασία όσο το γεγονός ότι ο ελληνικός επιχειρηματικός κόσμος είχε την διάθεση και την ετοιμότητα να δηλώσει παρών.
Ας επαναλάβω την ημερομηνία. Φθινόπωρο 1995. Ο Αλέξης Τσίπρας – ο σημερινός πρωθυπουργός- είναι 21 ετών. Φευγάτος από την μεγάλη του Περισσού σχολή σουλατσάρει ως φοιτητής του ΕΜΠ στον χώρο επιρροής του μικρού -και εκτός κοινοβουλίου εκείνη την εποχή- Συνασπισμού. Αν δεν κάνω λάθος ήταν ένας εκ των δημιουργών της περιβόητης (λόγω τίτλου) φοιτητικής παράταξης Εγκέλαδος στους Πολιτικούς Μηχανικούς του Πολυτεχνείου. Με άλλα λόγια, ο νεαρός φοιτητής και ακτιβιστής της λεγόμενης ριζοσπαστικής αριστεράς κάθε άλλο παρά θα ενδιαφερόταν με τις εγγραφές στο μητρώο των επιχειρήσεων στα Σκόπια.
Έψαξα στο αρχείο του ΔΟΛ και βρήκα ένα θέμα που είχα γράψει στην εφημερίδα Το Βήμα. Από εκείνο το θέμα ένα μικρό απόσπασμα: «Ο κ. Μυτιληναίος για να εξασφαλίσει το συμβόλαιο των Γιουγκοσλάβων έκανε μια στάση στα γειτονικά μας Σκόπια. Τον Νοέμβριο του 1995, λίγες ημέρες κιόλας μετά τη λήξη του εμπάργκο, ο ελληνικός όμιλος είναι ο πρώτος που κλείνει συμφωνία με τους Σκοπιανούς αναλαμβάνοντας την αποκλειστική εκμετάλλευση του μεγαλύτερου ορυχείου της χώρας, του ορυχείου Σάσα, που παράγει θειούχα μεταλλεύματα ψευδαργύρου και μολύβδου. Ακολουθεί μια συμφωνία για τη μεταλλουργία του Τίτο – Βέλες και συμφωνίες για άλλα μικρότερα ορυχεία των Σκοπίων. Ο δρόμος είχε πλέον ανοίξει και ο κ. Μυτιληναίος ήξερε τον δρόμο που είχε επιλέξει να βαδίσει, αφού οι στόχοι του ήταν ξεκάθαροι.
Ο όμιλος σε μια ανακοίνωσή του εκείνη ακριβώς την περίοδο των συμφωνιών με τα Σκόπια υπογράμμιζε τα εξής: “Οι συγγενείς με τα ορυχεία Σάσα εταιρείες και τα ορυχεία της Σερβίας είναι βέβαια στα πλαίσια αυτά ο μακροπρόθεσμος στόχος μας. Αν αυτό επιτευχθεί η Μυτιληναίος ΑΕ θα καταστεί βασικός προμηθευτής της ευρωπαϊκής αγοράς στον ψευδάργυρο και στον μόλυβδο”».
Ο νεαρός φοιτητής του 1995 πολλά χρόνια μετά τα έφερε έτσι η τύχη και έγινε πρωθυπουργός… Και (δυστυχώς) μεταξύ άλλων ασχολήθηκε με τον βόρειο γείτονα της χώρα μας. Τα γεγονότα της Συμφωνίας των Πρεσπών είναι πάνω κάτω γνωστά. Και μαζί της, όλα εκείνα που την συνοδεύουν ακόμη και την προπαγάνδα που μεταφράζεται ως «απόβαση στα Σκόπια». Το διαβάσαμε και αυτό σε ομοιόμορφα πρωτοσέλιδα. Με άλλα λόγια, ο «σωτήρας» Τσίπρας καταφέρνει να ανοίγει πόρτες στους επιχειρηματίες λες και χάσαμε την μνήμη μας μαζί με τα δεδομένα για τις επιχειρηματικές επιδόσεις των Ελλήνων στα Σκόπια ήδη από το 1995: Τράπεζες, ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, λιανεμπόριο κ.α Και αυτά δεν μπορούν να τα διαγράψουν τα fake news παραγωγής Μαξίμου.