Από την εποχή του Fame Story έχουν περάσει αισίως 15 συναπτά έτη. Μεγάλη (χρονική) απόσταση… Αλλά, η μνήμη ευτυχώς παραμένει ενεργή για να μας θυμίζει ότι η Ραλλία Χρηστίδου – μια εκ των αποφοίτων της περιώνυμης Ακαδημίας του Fame Story – μετά την εκλογική της κάθοδο στη Β΄ Περιφέρεια Αθηνών (Σεπτέμβριος 2015) παίρνει μεταγραφή για το ψηφοδέλτιο της Ευρωβουλής.
Αν και δεν μας πέφτει λόγος για τις επιλογές και τις αξιολογήσεις του κυβερνώντος κόμματος, εν τούτοις δεν γίνεται εύκολα κατανοητό το πώς μπορεί μια απόφοιτος του Fame Story (έστω και με πολυετή προϋπηρεσία στις σκηνές του εντέχνου…) να συμβάλλει στο κατά ΣΥΡΙΖΑ προοδευτικό ανάχωμα. Πιθανότατα, η δύναμη που της δίνουν τα «χάρτινα τείχη» των στίχων που τραγουδά…
Μα, «η υποψηφιότητα της Ραλλίας σε ενοχλεί» με ρώτησε χτες ένας καλός φίλος. «Καθόλου», απάντησα. Απλώς, η Ευρωβουλή δεν ταιριάζει (και αυτό αφορά όλα τα κόμματα και τις υποψηφιότητες τους) με εκπροσώπους της εγχώριας show biz.
Η εκπροσώπηση της Ελλάδας στο Ευρωκοινοβούλιο πρέπει να έχει άλλα standards, άλλες ποιοτικές διαδρομές. Πιο συγκεκριμένα, οι υποψηφιότητες πρέπει να έχουν άμεση σχέση με την κόσμο της διπλωματίας (στελέχη με προϋπηρεσία σε όργανα και υπηρεσίες των Βρυξελλών, το ΝΑΤΟ ή ΜΚΟ και εξειδικευμένα θεματικά think tank) αλλά και των επιχειρήσεων και της αγοράς που γνωρίζουν εκ των έσω κρίσιμα ζητήματα εμπορικών σχέσεων, ανταγωνισμού κλπ. Και όλα αυτά γιατί; Για έναn λόγο: μικρές χώρες όπως η Ελλάδα οφείλουν έναντι των μακροπρόθεσμων συμφερόντων των πολιτών της να δημιουργούν ετοιμοπόλεμα στελέχη για να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων υπερασπιζόμενα την εθνική υπόθεση σε ένα ρευστό και ευμετάβλητο ευρωπαϊκό σκηνικό.
Καλές είναι οι υποψηφιότητες των celebrities καθώς φέρνουν ψήφους και έδρες στα κόμματα αλλά η ουσία βρίσκεται και πρέπει να βρίσκεται αλλού…
Με λίγα λόγια, η Ευρωβουλή για την Ελλάδα και το πολιτικό της προσωπικό δεν είναι και δεν μπορεί να γίνει πασαρέλα της show biz ή γέφυρα ομορφιάς… Σε καμία περίπτωση!