Η έννοια της δημοκρατίας των μετόχων – ειδικά σε μια εισηγμένη πολυμετοχική εταιρεία στο Χρηματιστήριο Αθηνών με ισχυρό δημόσιο ενδιάφερον όπως είναι η ΕΥΑΘ- εντάσσεται προφανώς στις … άχρηστες λεπτομέρειες των «αστικών συνηθειών» για τη κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑplus.
Γιατί πως αλλιώς μπορεί να ερμηνευτεί η στάση της κυβέρνησης Τσίπρα όταν ένας μέτοχος με ποσοστό άνω του 5 % – και ειδικά ένας όμιλος όπως εκείνος της Suez από την Γαλλία- προχωρά σε ανοιχτή δημόσια διαμαρτυρία για το μοντέλο διοίκησης της πολυμετοχικής εταιρείας από μια χούφτα κομματικών κομισάριων που δεν δίνουν λογαριασμό σε κανένα παρά μόνο στη Κουμουνδούρου; Και πολύ περισσότερο, ποιος ή ποιοι ευθύνονται για το γεγονός ότι η ΕΥΑΘ έχει ξεπέσει στον έλεγχο των κομματικών μηχανισμών του ΣΥΡΙΖΑ την ίδια στιγμή που οι διοικήσεις του Υπερταμείου (ΕΕΣΥΠ) και του ΤΑΙΠΕΔ κατέχουν πάνω από το 74 % των μετοχών της εισηγμένης εταιρείας;
Θα αποφύγω τις λεπτομέρειες εκτός από μια – που σηματοδοτεί από την αρχή έως το τέλος παλαιομοδίτικες πρακτικές. Γιατί τι άλλο μπορεί να είναι η επιλογή για αθρόες κομματικές προσλήψεις σε μια περίοδο που τα οικονομικά μεγέθη της εταιρείας σημειώνουν καθοδική πορεία, ενώ απουσιάζει ένα ώριμο επενδυτικό και αναπτυξιακό σχέδιο; Σε μια εταιρεία που διέθετε 224 άτομα προσωπικό προστάθηκαν μέσα σε 2 χρόνια άλλα 150 άτομα ανεβάζοντας κατακόρυφα το εργασιακό κόστος και υπονομεύοντας ακόμη και την οικονομική θέση της εταιρείας.
Αλλά, ας επανέλθουν στο βασικό ζήτημα: Ποιος διοικεί και ποιος αποφασίζει εν τέλει για τις τύχες μιας εισηγμένης πολυμετοχικής εταιρείας; Δεν είναι εκείνοι που θα υποστηρίξουν – και δικαίως- ότι όλα αυτά τα ζητήματα είναι λυμένα από αιώνες… Η ομάδα διεύθυνσης/ διοίκησης της εταιρείας που ορίζεται από τους μετόχους και απολαμβάνει της εμπιστοσύνης τους. Στην Ελλάδα – και ειδικά στην Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ – αυτά δεν συμβαίνουν. Το μακρύ χέρι της κυβέρνησης και του κόμματος – παρά την ύπαρξη του υποτιθέμενου ανεξάρτητου Υπερταμείου και του ΤΑΙΠΕΔ- είναι πανταχού παρών… Για εκείνους – κυβέρνηση και κόμμα- η μετοχική δημοκρατία είναι μια άχρηστη αστική πολυτέλεια…
Αλλά, δεν είναι μόνο η μετοχική δημοκρατία στο στόχαστρο της κυβέρνησης και του κόμματος αλλά και οι ίδιοι οι επενδυτές. Το παράδειγμα του καφκικού λαβυρίνθου που αντιμετωπίζει η Cosco στο Λιμάνι του Πειραιά αν και ενδεικτικό είναι απολύτως χαρακτηριστικό της επιλογής της κυβέρνησης και του κόμματος να προσπαθούν να παγώσουν κάθε εξέλιξη που θα έδινε αναπτυξιακό πρόσημο στην ελληνική οικονομία.
Πάντως, όλα αυτά φέρνουν εκ των πραγμάτων πολύ πιο κοντά την ανάγκη να εφαρμοστούν σε όλα τα επίπεδα λειτουργίας της κρατικής μηχανής καθαρές λύσεις χωρίς αστερίσκους και παραπομπές. Και οι καθαρές λύσεις σημαίνουν ότι οι επενδύσεις και οι επενδυτές σε μια χώρα που διψάει για πραγματική ανάπτυξη, για νέες δουλειές και νέες θέσεις εργασίας, για νέα εισοδήματα πρέπει να αντιμετωπίζονται με σεβασμό και διαφάνεια και νομιμότητα. Κάθε άλλο συνιστά παράβαση καθήκοντος από την πλευρά των κρατικών αξιωματούχων και των δημοσίων λειτουργών. Τελεία και παύλα!