Συνέβη με την πρώτη παγκοσμίως τηλεμαχία στις ΗΠΑ μεταξύ του Τζον Κένεντι και του Ρίτσαρντ Νίξον τον Σεπτέμβρη του 1960. Συμβαίνει τις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα μας, από το 1996- όταν οργανώθηκε η πρώτη κλασσικού τύπου τηλεμαχία μεταξύ του τότε πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη και του αείμνηστου Μιλτιάδη Έβερτ, αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας.

Είτε στο μεγαλύτερο κάδρο, είτε στο μικρότερο, η συζήτηση προς το ντιμπέϊτ και το ίδιο το ντιμπέϊτ αποτελεί για τους μονομάχους ένα κρίσιμο σταθμό της προεκλογικής τους εκστρατείας, παρότι συνήθως -εδώ στη χώρα μας- θυμίζει παράλληλους μονολόγους. Ωστόσο, ακόμη και στα εσωκομματικά πεδία οι τηλεμαχίες αποκτούν πάντα ενδιαφέρον, καθώς οι υποψήφιοι αρχηγοί καλούνται μέσα σε συγκεκριμένο χρόνο να παρουσιάσουν σε «τίτλους» τα συγκριτικά τους πλεονεκτήματα, αποφεύγοντας τις «παγίδες» και τις «λάθος» απαντήσεις.

Ένα έμπειρο πολιτικό στέλεχος εξηγούσε χθες το βράδυ στους συνομιλητές του – με αφορμή τις τηλεμαχίες που προσπαθούν να οργανώσουν στο Κίνημα Αλλαγής- γιατί το βασικό στοίχημα και των έξι υποψηφίων είναι να μην κάνουν το …μοιραίο λάθος. Που σημαίνει ότι δύσκολα θα ρισκάρουν με τις απαντήσεις τους. Δύσκολα θα εκθέσουν την χ ή ψ άποψη που συνεπάγεται ενδεχομένως πολιτικό κόστος. Και τότε, γιατί είναι χρήσιμο για τους τηλεθεατές πολίτες και στην συγκεκριμένη περίπτωση για τους εν δυνάμει ψηφοφόρους της εσωκομματικής αναμέτρησης στο ΚΙΝΑΛ, ένα ντιμπέϊτ μέσα στα προκαθορισμένα «κουτάκια»;

Ναι, φυσικά, να γίνουν και δύο και τρία ντιμπέϊτ, στα οποία οι υποψήφιοι για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ θα προσέλθουν για να συνομιλήσουν για τα κρίσιμα ζητήματα της συγκυρίας που απασχολούν τους πολίτες αυτής της χώρας. Να μιλήσουν ανοιχτά. Να ακουστούν προτάσεις για τη μάχη εναντίον της πανδημίας, για την επιστροφή στην κανονικότητα και την διαχείριση της νέας συνθήκης. Για το πώς θα συμβάλουν στην προσπάθεια για την υπέρβαση της πολυεπίπεδης κρίσης που επέβαλε η πανδημία και η κλιματική αλλαγή. Για το πως οι νέες γενιές θα ζήσουν χρόνια αξιοβίωτα και μαζί με τους μεγαλύτερους θα καταφέρουν να αποκτήσουν «ασφαλή» πρόσβαση στο σύστημα υγείας, στην παιδεία, στο νέο ψηφιακό κόσμο, στο μέλλον τους.

Εάν οι τηλεμαχίες που θα προκύψουν, αναδείξουν ιδέες και σχέδια για το παρόν και το μέλλον των τηλεθεατών, τότε θα έχουν πετύχει το στόχο των διοργανωτών. Αντιθέτως αν εξελιχθούν σε μια «πασαρέλα» υποψηφίων και της καλύτερης ατάκας, τότε το τρίτο κόμμα της βουλής θα εγκλωβιστεί σε ένα αχρείαστο τηλεπαιχνίδι χωρίς νικητή. Το στοίχημα για το Κίνημα Αλλαγής είναι μέσα -και- από τα ντιμπέϊτ να αποδείξει ότι γνωρίζει ποιες είναι οι προϋποθέσεις για τη ισχυροποίηση του κόμματός του, κάτι που υπόσχονται και οι έξι μονομάχοι. Άλλωστε, μετά την εσωκομματική κάλπη- σε κάποιους μήνες ή στο τέλος της τετραετίας, όπως λέει ο πρωθυπουργός-  ακολουθούν οι εθνικές εκλογές… Και εκεί, το ντιμπέϊτ  του νέου αρχηγού με Μητσοτάκη και Τσίπρα θα είναι το καθοριστικό για την πορεία του ΚΙΝΑΛ…