ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, μαζί με τις ηγεσίες τους, προσήλθαν στις κάλπες χωρίς στην πραγματικότητα να έχουν στραμμένο το ενδιαφέρον τους στο πώς θα πείσουν όσο το δυνατόν περισσότερους πολίτες για τις αποτελεσματικότερες λύσεις που προτείνουν, όσον αφορά στην αντιμετώπιση των ζητημάτων που τους απασχολούν. Έκαναν την όποια προσπάθειά τους αλλά δεν κατάφεραν να αποκτήσουν – ένα χρόνο μετά από τις εθνικές εκλογές- σχέση εμπιστοσύνης με τα ευρύτερα κοινά τους και να περιγράψουν με ενάργεια το σχέδιό τους για να μετακινήσουν το ποτήρι από την μία στην άλλη άκρη του τραπεζιού. Αν η προσπάθειά τους είχε πετύχει, τότε τα πρώτα μετεκλογικά 24ωρα, εντός του Ιουνίου, δεν θα τα περνούσαν με το τι πήγε στραβά και κόλλησαν σε ποσοστά μικρομεσαίου κόμματος, αλλά με κάποιες «λεπτομέρειες» που θα έπρεπε εφεξής να ασχοληθούν για να ενισχύσουν περαιτέρω τη διακριτή δυναμική τους στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό. Δεν έφταιξε το ότι η συζήτηση δεν περιστράφηκε γύρω από τα θέματα της Ευρώπης γενικότερα, αλλά η αδυναμία τους να παρουσιάσουν και να παρουσιαστούν ξεχωριστά ως εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης. Τα μηνύματα έφυγαν και ήταν σαφή με φόντο τις επόμενες εθνικές εκλογές- ακόμη και (κυρίως) από τους πολίτες που απείχαν από τις κάλπες, απογοητευμένοι από τη στάση και την αντίδραση των κομμάτων μπροστά στις προτεραιότητες της συγκυρίας.
Η κυβερνητική παράταξη έχασε ένα μεγάλο αριθμό ψηφοφόρων – σε σχέση με τις διπλές εθνικές εκλογές του 2023- καθώς το γενικότερο πλάνο «καθοδήγησης» των λύσεων βρέθηκε μακριά από τους στόχους και καθώς αρκετοί από τους υπουργούς της εμφανίστηκαν ανέτοιμοι και ανέπαφοι με τη σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν τα μεσαία στρώματα και τα ευάλωτα νοικοκυριά αυτής της χώρας. Η ακρίβεια ήταν προεκλογικά το νούμερο 1 πρόβλημα που έδειχναν διαρκώς οι πολίτες, ωστόσο μόλις προ δύο εβδομάδων άρχισαν τα αρμόδια υπουργεία να μετακινούνται από κάποιες διάτρητες παραδοχές τους και να εξετάζουν πιο αποτελεσματικές παρεμβάσεις. Προεκλογικά -και δεν ήταν μία και μοναδική φορά- κάποιες από τις προτάσεις της αντιπολίτευσης που τώρα υιοθετούνται, έτρωγαν άκυρο ως ανεπαρκείς και μη ρεαλιστικές. Ήταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός χθες το μεσημέρι, που αποχωρώντας από την πολύωρη πρώτη μετεκλογική συνεδρίαση της «γαλάζιας» κοινοβουλευτικής ομάδας παραδέχθηκε ότι προηγήθηκε μια ουσιαστική συζήτηση, κατά την οποία άκουσε και πράγματα που δεν γνώριζε. Γιατί άραγε; Οι υπουργοί του ή οι βουλευτές του δεν τον είχαν νωρίτερα ενημερώσει; Και γιατί δεν τον είχαν ενημερώσει για τα μείζονα ζητήματα που απασχολούσαν τους πολίτες; Είναι προφανές ότι οι ενδοοικογενειακές λειτουργίες στα κόμματα δεν στηρίζουν πλέον, όπως θα έπρεπε, τον εντοπισμό των επίδικων ζητημάτων και έτσι τα αιτήματα, σωστά ή λάθος, δεν βρίσκουν εύκολα ανοιχτά αυτιά να τα υποδεχτούν και να τα επεξεργαστούν.
Και δεν είναι μόνο η ακρίβεια και η μείωση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών το μόνο πρόβλημα. Είναι και η περιβόητη καθημερινότητα που απαιτεί πολιτικούς και πολιτικές, που κινούνται στην κατεύθυνση υλοποίησης των αυτονόητων σε κάθε κρίσιμο τομέα. Και είναι πολλά τα παραδείγματα, που αποκαλύπτουν, ότι παρεμβάσεις που έπρεπε να γίνουν χθες, προωθούνται -πάλι καλά- μετά από το σημείο μηδέν. Είναι ο νέος Υπουργός Εσωτερικών, Θοδωρής Λιβάνιος (ορίστηκε μετά από τις ευρωεκλογές, κατά τον πρόσφατο ανασχηματισμό) που με απόφασή του κατανέμει από τον λογαριασμό του Υπουργείου που τηρείται στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων με τον τίτλο «Κεντρικοί Αυτοτελείς Πόροι των Δήμων», συνολικό ποσό ενός εκατομμυρίου τριακοσίων τριάντα χιλιάδων ευρώ σε 46 Δήμους της χώρας για την κάλυψη δράσεων αντιμετώπισης των δασικών πυρκαγιών.
Οι Δήμοι έχουν δηλαδή να διαθέσουν πλέον τις εν λόγω πιστώσεις κατά προτεραιότητα για την αποκομιδή όλων των υπολειμμάτων καθαρισμού της βλάστησης των οικοπέδων και των αγροτεμαχίων (είτε εντός είτε εκτός σχεδίου) που βρίσκονται εντός των διοικητικών τους ορίων, συμπεριλαμβανομένων και τυχόν δαπανών εναπόθεσης των υπολειμμάτων στους προβλεπόμενους χώρους. Με απλά λόγια, η απόφαση λέει ότι πρέπει να βρεθεί (αν και καλοκαίρι πλέον) άμεση λύση για τα ξερόχορτα που βρίσκονται παρατημένα στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή. Κάλλιο αργά, παρά ποτέ. Αλλά γιατί η προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου δεν είχε λάβει εγκαίρως τα μέτρα της, ώστε οι Δήμοι στη συνέχεια να έκαναν ότι μπορούσαν για να αποτρέψουν την εκδήλωση πυρκαγιών; Και γιατί η κυβέρνηση «θυμήθηκε» να ενημερώσει και να μοιράσει ευθύνες της στους πολίτες στα μέσα της άνοιξης σχετικά με μια σειρά δράσεων στις οποίες θα έπρεπε να προχωρήσουν;
Η «καθημερινότητα» βασάνιζε και βασανίζει, προεκλογικά και μετεκλογικά, περισσότερο και ειδικά, όσους και όσες έχουν πληγεί από διάφορα συμβάντα και βλέπουν με καθυστέρηση την αναγκαία αντίδραση από τις δημόσιες υπηρεσίες. Με ερώτηση που κατατέθηκε στη βουλή προεκλογικά ζητήθηκε για παράδειγμα από τις αρμόδιες υπηρεσίες να δοθεί απάντηση για τις εκκρεμότητες στην καταβολή αποζημιώσεων στους πληγέντες από τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι και τις γύρω περιοχές. Και παρότι ο αρμόδιος υφυπουργός Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, Χρήστος Τριαντόπουλος απάντησε και υποστήριξε στις 20 Ιουνίου ότι έχουν γίνει όλες οι απαιτούμενες ενέργειες για τη μεταφορά όλων των έργων αποκατάστασης από φυσικές καταστροφές, προκειμένου να καταβληθούν οι αποζημιώσεις στους δικαιούχους, στις οποίες περιλαμβάνεται το επίδομα ενοικίου/συγκατοίκησης και οι δόσεις στεγαστικής συνδρομής, οι «εκκρεμότητες» παραμένουν εκκρεμότητες. Οι υπηρεσίες μεταξύ τους, εδώ και κάποιους μήνες, δεν έχουν βρει τον τρόπο και το δρόμο να διεκπεραιώσουν χωρίς οδυνηρές καθυστερήσεις τις σχετικές «εκκρεμότητες». Και κάποιοι πολίτες – επειδή δεν έχει γι’ αυτούς εννιά ο μήνας- συνεχίζουν να ταλαιπωρούνται και να αγωνιούν για την επίλυση της εκκρεμότητας.