Οι φόβοι που είχαν καλλιεργηθεί στην Ευρώπη και στη χώρα μας -το περασμένο φθινόπωρο, για τον επερχόμενο χειμώνα- ευτυχώς μέχρι στιγμής δεν έχουν επιβεβαιωθεί.
Η κλιματική αλλαγή προφανώς, στην παρούσα συγκυρία, έχει βοηθήσει αν και έχουμε μπροστά μας ακόμα τουλάχιστον δυο χειμωνιάτικους μήνες. Έτσι, οι υψηλές θερμοκρασίες που επικρατούν, επαναλαμβάνω μέχρι τώρα, δεν δημιούργησαν έντονες ανάγκες για θέρμανση και αυξημένη κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας με αποτέλεσμα να μην προκύπτει ο κίνδυνος εξάντλησης των αποθεμάτων φυσικού αερίου για τα οποία λίγο – πολύ είχαν φροντίσει όλες οι χώρες της Ευρώπης.
Παράλληλα, η καθυστερημένη απόφαση της ΕΕ για την επιβολή πλαφόν τιμής στο φυσικό αέριο, εκ των πραγμάτων αποδείχτηκε σωστή, αφού οι τιμές του πολύτιμου αυτού καυσίμου έχουν πέσει σχεδόν σε επίπεδα προ πολέμου δίνοντας έτσι ανάσα στους προϋπολογισμούς των χωρών. Το ίδιο κατ’ επέκταση και στην τιμή ηλεκτρικού ρεύματος που κι αυτό κινείται σε αντιμετωπίσιμα επίπεδα. Τούτο δεν σημάνει φυσικά πως ο κίνδυνος ενεργειακής φτώχειας έχει εκλείψει και πως δεν υπάρχει ανά πάσα στιγμή ο κίνδυνος νέου ράλι στις τιμές των ενεργειακών προϊόντων.
Απομακρύνεται όμως ο κίνδυνος μιας γενικευμένης μεγάλης ύφεσης στις ευρωπαϊκές οικονομίες. Οι αναλυτές πλέον εκτιμούν πως οι περισσότερες χώρες θα αποφύγουν την ύφεση και οι περισσότερες θα κινηθούν οριακά συν -πλην γύρω από το 0%.
Αυτά είναι τα καλά νέα και πάντα υπό την αίρεση ενός απρόβλεπτου γεγονότος γιατί μην ξεχνάμε ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται με αμείωτη ένταση και ανά πάσα στιγμή μπορεί να δούμε μη αναμενόμενες δυσμενείς εξελίξεις.
Το πρόβλημα πάντως επί του παρόντος, παραμένει ο υψηλός πληθωρισμός που παρότι έχει καμφθεί σε έναν βαθμό τον περασμένο Δεκέμβριο και ενδεχομένως τον τρέχοντα μήνα, εν τούτοις κινείται σε πολύ υψηλά επίπεδα και δημιουργεί τεράστια προβλήματα στις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Πολλώ δε μάλλον σε χώρες όπως η Ελλάδα όπου οι μισθοί είναι πολύ χαμηλότεροι από τον μέσο ευρωπαϊκό μισθό.
Κι είναι μια πικρή αήθεια και οδυνηρή πραγματικότητα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ως πολίτες και στους επόμενους πολλούς μήνες. Είναι δε κάτι παραπάνω από σίγουρο πως μειώσεις τιμών στο ράφι δεν πρόκειται να δούμε γιατί, ως γνωστόν, ό,τι ανεβαίνει δεν κατεβαίνει (υποχρεωτικά)! Παρότι οι τιμές στην ενέργεια με τις παρεμβάσεις της κυβέρνησης και τις επιδοτήσεις έχουν συγκρατηθεί, εν τούτοις οι παραγωγοί επιχειρηματίες βρίσκουν μυριάδες άλλους λόγους για να αιτιολογήσουν τις συνεχείς αυξήσεις στα προϊόντα τους. Δεν ξέρω αν κάποιοι αισχροκερδούν μέσα στη γενικότερη αναμπουμπούλα ή αν είναι δικαιολογημένες όντως οι ανατιμήσεις, αλλά φρονώ πως η κυβέρνηση πρέπει να αυστηροποιήσει και να εντατικοποιήσει τους ελέγχους κόστους και τιμών. Και τούτο γιατί είναι ένα τεράστιο πρόβλημα που χρεώνεται από τους πολίτες σ’ αυτήν, είτε φταίει είτε όχι. Φυσικά η αντιπολίτευση επιχειρεί να το εκμεταλλευτεί προς όφελός της από την πρώτη στιγμή, διατεινόμενη πως η ακρίβεια έχει όνομα κι αυτό είναι Μητσοτάκης!
Και επειδή τουλάχιστον μέχρι την ημέρα που θα στηθούν οι κάλπες, θα μας συντροφεύει η ακρίβεια, είναι βέβαιο πως από τα μπαλκόνια ένα από τα βασικά επιχειρήματα θα είναι το κόστος ζωής που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι Έλληνες. Μπορεί οι αυξήσεις στις συντάξεις, στον κατώτατο μισθό, τα διάφορα pass να είναι κοινωνικά μέτρα που στηρίζουν τους ευάλωτους κι είναι μέτρα που δεν τα προσπερνούμε χωρίς εκτίμηση, εν τούτοις η συνολική επιβάρυνση στην αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών είναι που μεγαλύτερη και δεν καλύπτεται.
Τα βασικά προτάγματα επομένως πρέπει να είναι η συγκράτηση των τιμών με κάθε πρόσφορο τρόπο και η ενίσχυση των εισοδημάτων χωρίς αποκλεισμούς, γιατί η λεγόμενη μεσαία τάξη, η οποία αυτή τη στιγμή δεν απολαμβάνει και πολλά από τις διάφορες παροχές που, κατά κύριο λόγο, αφορούν στους πιο αδύναμους.