Σήμερα έχουμε εκλογές λοιπόν, αλλά μάλλον θα χρειαστούμε αρκετή προσπάθεια να το… θυμηθούμε και ίσως εντέλει να πάμε να ψηφίσουμε για δύο θεσμούς που λογικά θα έπρεπε να σήμαιναν πολλά για τους πολίτες, αφού τα…μισά καθημερινά προβλήματα της γειτονιάς τα έχει και τα ρυθμίζει (ή δεν τα ρυθμίζει) ο δήμαρχος και όλα τα σημαντικά έργα της πόλης ο περιφερειάρχης

Το πόσο σωστό είναι αυτό και πώς λειτουργεί στην Ελλάδα είναι άλλο θέμα συζήτησης, η γνώμη μου είναι ότι έτσι όπως δομήθηκε τα τελευταία είκοσι χρόνια το σύστημα, δυστυχώς, δεν… μοιάζει για καλό η αποκέντρωση, αν και θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις, όπως συμβαίνει στα περισσότερα καλά οργανωμένα κράτη. Αντιθέτως, στην Ελλάδα σπάνια θα βρεις δήμο με προϋπολογισμό σε τάξη και λογοδοσία, με προσλήψεις που έγιναν για τον ίδιο λόγο που γράφουν τα επίσημα έγγραφα και με απτά αποτελέσματα στη ζωή των κατοίκων της περιοχής. Κάντε μια βόλτα σε όλα τα ακριβά προάστια της Αθήνας, στα βόρεια κυρίως, από το Ψυχικό και πάνω, και δείτε τα διαλυμένα πεζοδρόμια, τον ελλιπή φωτισμό και την καθαριότητα παρά τα πανάκριβα δημοτικά τέλη και φυσικά τι συμβαίνει στην πρώτη μεγάλη βροχή ή κακοκαιρία. Ποιος δεν θυμάται την εικόνα στην Κηφισιά, στην Εκάλη και στον Διόνυσο; Ή τις ξαπλώστρες στις παραλίες σε όλη την Ελλάδα, που… κυνηγιούνται δήθεν οι δήμοι με την Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου, για να μη μείνει τελικά ούτε μέτρο για να κολυμπήσει κανείς ελεύθερα.

Δεν θυμάμαι ποτέ στο παρελθόν τόσο βουβές και αδιάφορες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές και ο λόγος φυσικά είναι προφανής, εκτός από το ότι γενικά η κοινή γνώμη είναι απογοητευμένη από τους δύο αυτούς θεσμούς. Τους τελευταίους μήνες, από την άνοιξη και έως τον Ιούνιο… πήξαμε στις εκλογές και στο προεκλογικό κλίμα, τελειώσαμε μόλις προ τριμήνου και φυσικά δεν θέλουμε να ακούμε για κάλπες, πλην όσων εμπλέκονται ενεργά ως υποψήφιοι. Ο κόσμος σχεδόν αποστρέφεται ένα θέμα που, καλώς ή κακώς, δεν πιστεύει κιόλας ότι επηρεάζει τη ζωή του και απλώς θα κάτσει να… χαζέψει τι έγινε στα σάιτ ή στην τηλεόραση την Κυριακή το βράδυ, να δει ίσως και αν θα βγει ή όχι ο φίλος ή γνωστός του υποψήφιος.

Οι εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, λοιπόν, τον παρόντα χρόνο, δηλαδή μόλις 100 ημέρες μετά τις εθνικές, δεν πρόκειται να παράξουν ουσιαστικά πολιτικό μήνυμα, γι’ αυτό και οι πολίτες λογικά θα πρέπει να αισθάνονται πιο ελεύθεροι να επιλέξουν δίχως κομματικές ταυτότητες, αλλά περισσότερο με το έργο που είδαν ή με το ένστικτό τους για το ποιος είναι καλύτερος. Αλλωστε βοηθάει ιδιαιτέρως και το γεγονός ότι οι πιο ενδιαφέρουσες «κόντρες» δεν είναι κομματικές, αλλά προσωπικές και κυρίως ενδονεοδημοκρατικές, αμφιβάλλω αν θα βρεθεί ένας δήμαρχος και κυρίως περιφερειάρχης που θα τον πιστωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ.

Η ίδια η Ν.Δ. ως κυβερνών κόμμα δίνει περισσότερη προσοχή και σημασία στις εκλογές για τους περιφερειάρχες διότι αυτοί διαχειρίζονται τεράστια κονδύλια και εκατοντάδες μικρά και μεγάλα έργα που επηρεάζουν την εικόνα της καθημερινότητας των πολιτών πολύ περισσότερο από τους δήμους που είναι τελείως άλλο πράγμα. Τι ευθύνη μπορεί να έχει η κυβέρνηση αν έκανε ο Μπακογιάννης πέντε χρόνια να φτιάξει έναν δρόμο στο κέντρο της Αθήνας; Καμία απολύτως, όπως επίσης δεν πιστώνεται ότι ο δήμαρχος τα πήγε καλά στην καθαριότητα της πόλης. Ο Μώραλης, δύο τετραετίες μετά, αναμένεται να κερδίσει άνετα και την τρίτη γιατί προφανώς παρήγαγε έργο που το βλέπουν οι πολίτες και φυσικά δεν ψηφίζουν κόμμα, αφού ο ίδιος δεν εντάσσεται σε κανέναν κομματικό μηχανισμό, παρά τις όποιες πολιτικές καταβολές του.

Ασχέτως της εικόνας αυτής, βέβαια, ο δήμαρχος και ευρύτερα ο περιφερειάρχης που θα βγουν από τις κάλπες ασφαλώς και παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στις ζωές των πολιτών και αυτό το αισθάνεται κανείς -έστω και σπανίως- όταν ζει σε μια γειτονιά που έχει καλό δήμαρχο. Και οι δύο θεσμοί έχουν κονδύλια για όλα, καθοριστικές αρμοδιότητες στο περιβάλλον και συνεπώς μπορεί να επηρεάσουν σημαντικά την ποιότητα της ζωής των ψηφοφόρων. Ισως, λοιπόν, μια ιδέα είναι αν κάποιος δεν είναι ευχαριστημένος με αυτά που βιώνει ως δημότης -και δεν ξέρει και πολλά για τους άλλους υποψηφίους δημάρχους-, απλώς να μαυρίσει αυτόν που βλέπει σήμερα ότι δεν κάνει καλά τη δουλειά του. Σε κάθε περίπτωση… ο καναπές δεν είναι λύση (παρά μόνο για να… βλέπεις μπάλα) και τα μηνύματα τα παίρνουν όλοι από τις κάλπες.