Για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται πόσο σοφή είναι η ρήση πως «όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια ο Θεός γελά…». Έτσι λοιπόν, με βάση τα σχέδια και τους προγραμματισμούς, αν δεν μας «τιμωρούσε» ο Daniel για την αβελτηρία μας, για τα κουκουλώματα της δήθεν θωράκισης μετά τον Ιανό με αντιπλημμυρικά έργα, του δήθεν καλοκουρδισμένου μηχανισμού πολιτικής προστασίας και άλλα πολλά, σήμερα θα περιμέναμε από την κυβέρνηση μέτρα στήριξης του εισοδήματος όλων των πολιτών από την ακρίβεια και διάφορες κλαδικές ελαφρύνσεις από φόρους και εισφορές.
Μετά την οργή του Θεού (θεομηνία) όμως, πρέπει να αποδεχθούμε μια νέα ζοφερή πραγματικότητα και αναγκαστική αλλαγή σχεδίων. Πώς να ελεγχθεί πλέον η ακρίβεια στα τρόφιμα μετά από αυτή την πρωτοφανή καταστροφή που αντικειμενικά θα φέρει ελλείψεις σε αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα; Από που θα βρεθούν τα κονδύλια για τα market pass, την επιδότηση του ηλεκτρικού ρεύματος και τα επιδόματα στους ευάλωτους όταν προέχει η άμεση ανάγκη στήριξης των πλημμυροπαθών, με στέγαση, εισόδημα επιβίωσης, επισκευή και ξαναχτίσιμο χιλιάδων σπιτιών και επιχειρήσεων; Πώς να περιμένουμε φοροελαφρύνσεις όταν χρειάζονται εκατοντάδες εκατομμύρια για να ξαναφτιαχτούν από την αρχή οι δημόσιες υποδομές(δρόμοι, γέφυρες, φράγματα, σιδηροδρομικές γραμμές κ.λπ.) και μάλιστα χωρίς να έχει γίνει ακόμα η τελική εκτίμηση των ζημιών;
Είναι πλέον σαφές πως μαζί με το δράμα των πλημμυροπαθών του Θεσσαλικού κάμπου, μπαίνουμε όλοι μαζί σε μια νέα περιπέτεια. Μια περιπέτεια που προστίθεται και στις άλλες καταστροφές από τις πυρκαγιές που μας βρήκαν αυτό το καταραμένο καλοκαίρι που δεν έχουν μόνο την ανυπολόγιστη περιβαλλοντική ζημιά αλλά και ένα τεράστιο οικονομικό κόστος αποκατάστασης και αποζημίωσης καμένων περιουσιών.
Όπως είναι επίσης σαφές πως η νέα κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη δεν μπήκε με το δεξί στη νέα της θητεία που μόλις πριν από τρεις μήνες έμοιαζε πως θα ήταν με ούριους ανέμους αφού στην προηγούμενη τετραετία μπήκαν καλές βάσεις για ανασύνταξη της χώρας και βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών. Δεν ξέρω αν αυτό το περίφημο rotation στις θέσεις των υπουργών ήταν πετυχημένο ή απλώς σημειολογικό για το ποιος είναι το αφεντικό. Σημασία έχει και κακά τα ψέματα, πως μετά από μιας τέτοιας έκτασης καταστροφών, οι υποκρυπτόμενες αδυναμίες του κρατικού μηχανισμού κάτω από τον μανδύα των επιτυχιών της ψηφιακής μετάβασης του Δημοσίου, θα αποκαλύπτονταν. Ήταν θέμα χρόνου. Οι χρόνιες αγκυλώσεις, οι αλληλοκαλυπτόμενες, κατακερματισμένες αρμοδιότητες κι ευθύνες, καταδεικνύουν τις αδυναμίες του κράτους με κάθε ευκαιρία. Είτε είναι φωτιές, είτε πλημμύρες είτε χιόνια, πάντα -δυστυχώς- θα βλέπουμε την έλλειψη συντονισμού και καθυστερήσεις των διαφόρων ανευθυνοϋπεύθυνων αρμοδίων!
Ποιος φταίει γι’ αυτό; Αντικειμενικά η κυβέρνηση. Η κάθε κυβέρνηση που πείθεται με ευκολία σε κάποια σύσκεψη πως είμαστε πανέτοιμοι για την αντιπυρική περίοδο, που παίρνει τοις μετρητοίς τις διαβεβαιώσεις με τις οποίες επαίρονται κρατικοί και αυτοδιοικητικοί μανδαρίνοι πως τα αντιπλημμυρικά έργα έχουν θωρακίσει την περιοχή τους. Όπως φταίει που τα παθήματα δεν γίνονται ποτέ μαθήματα και πάντα γινόμαστε στο ίδιο δράμα πρωταγωνιστές.
Ναι, τα πρόσωπα που στελεχώνουν κρίσιμους τομείς και υπουργεία έχουν τη σημασία τους γιατί ενδεχομένως θα μπορούσαν να συντονίσουν καλύτερα και να εμφανίσουν καλύτερη εικόνα για τη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού. Αλλά αυτό αφορά περισσότερο στην επικοινωνιακή πολιτική και λιγότερο σ΄ αυτό καθαυτό το γεγονός. Οι καταστροφές πήραν αυτές τις διαστάσεις γιατί οι υποδομές δεν ήταν επαρκείς και δεν άντεξαν και γιατί το καιρικό φαινόμενο ήταν πρωτοφανές, σε βαθμό που κανείς μέχρι τώρα δεν μπορούσε να φανταστεί.
Αν όμως το κράτος λειτουργούσε επαγγελματικά από την πρώτη στιγμή και όχι με καθυστέρηση δύο ημερών και οι πολίτες έβλεπαν τους διασώστες δίπλα τους, τότε η εικόνα θα ήταν διαφορετική. Όχι στις καταστροφές, αλλά η εικόνα ενός οργανωμένου κράτους που δεν αφήνει κανέναν πολίτη στο έλεος του Θεού.
Αφού λοιπόν το κράτος και η κυβέρνηση απέτυχαν στο προλαμβάνειν, τώρα θα κριθούν και μάλιστα πολύ αυστηρά στην ανασυγκρότηση. Τώρα θα κριθεί αν έχουμε ανάγκη από ένα «επιτελικό κράτος» ή ένα οργανωμένο και αποτελεσματικό -επιτέλους- κράτος!