Η τελική ευθεία, σε μια επίπονη προσπάθεια δύο και πλέον ετών από δεκάδες χιλιάδες μαθητές που διεκδικούν μια θέση στα 451 τμήματα Πανεπιστημιακών σχολών της χώρας. Η αγωνία των υποψηφίων στον ύψιστο βαθμό, αν και τα ίδια τα παιδιά, δεν είναι σε θέση να καταλάβουν σήμερα, πως η επιτυχία ή η αποτυχία σ’ αυτές τις εξετάσεις, είναι μια πολύ σχετική έννοια και δεν κρίνουν πάντα το μέλλον των παιδιών.
Χθες , είδε το φως της δημοσιότητας άλλη μια έρευνα-μελέτη, αυτή τη φορά της Ernest & Young η οποία διαπιστώνει αυτό που όλοι γνωρίζουν αλλά δεν κάνουν τίποτα για να το διορθώσουν. Ότι δηλαδή τα μισά από τα πανεπιστημιακά τμήματα που λειτουργούν στη χώρα, παράγουν πτυχιούχους των οποίων οι τίτλοι δεν συνδέονται με την αγορά εργασίας του ιδιωτικού τομέα. Εξ ου και το ρεκόρ ανεργίας πτυχιούχων πανεπιστημιακών σχολών που κατέχει η χώρα μας στην ΕΕ. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς, πως στη χώρα μας λειτουργούν 42 πανεπιστημιακά τμήματα, οι απόφοιτοι των οποίων μπορούν να αποκατασταθούν επαγγελματικά μόνο στο Δημόσιο!
Την ίδια ώρα ο ιδιωτικός τομέας αντιμετωπίζει τεράστιο πρόβλημα εξεύρεσης προσωπικού σε ειδικότητες που είναι προσανατολισμένες στο αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας.
Οι κλάδοι της οικονομίας που αναζητούν περισσότερους υπαλλήλους και δεν βρίσκουν, είναι η πληροφορική (32,5%), ο ξενοδοχειακός και η εστίαση (12,2%), οι επαγγελματικές υπηρεσίες(12%) και ακολουθούν το λιανεμπόριο με 5,4% και οι τηλεπικοινωνίες με 4,9%.
Περιττεύει η αναφορά οι ελλείψεις χεριών στον πρωτογενή τομέα καθώς παράγουμε πολύ περισσότερους «επιστήμονες» απ’ όσους μπορούμε να …καταναλώσουμε!
Ο καταξιωμένος επιχειρηματίας Σπύρος Θεοδωρόπουλος, σε πρόσφατη συνέντευξή του, έκρουσε των κώδωνα κινδύνου για την τεράστια έλλειψη τεχνιτών καθώς πλέον δεν υπάρχει καμιά δημόσια σχολή που να καταρτίζει τεχνίτες μετά και την ανωτατοποίηση των ΤΕΙ που σε κάποιο βαθμό εξειδίκευαν σε τεχνικά επαγγέλματα.
Πέραν αυτών, οι ίδιες οι επιχειρήσεις αναφέρονται κάθε τόσο στις σημαντικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην αναζήτηση εργαζομένων για θέσεις πληροφορικής, Μάρκετινγκ, logistics,παραγωγής, επιχειρησιακών λειτουργιών, χρηματοοικονομικών αλλά και στον κλάδο υγείας.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι κάτι κάνουμε ως κοινωνία λάθος εδώ και πολλά χρόνια. Κατ’ αρχάς δεν γίνεται σωστή δουλειά με τα παιδιά από την οικογένεια και το σχολείο για να πεισθούν και να στραφούν στην εκπαίδευση που θα τους προσφέρει το γνωστικό αντικείμενο που θα τους εξασφαλίζει γρήγορη απορρόφηση από τη αγορά εργασίας.
Κατά δεύτερον η πολιτεία πρέπει να αναπροσαρμόσει τα πανεπιστημιακά ιδρύματα σε επιστήμες που συνδέονται με την αγορά εργασίας αυξάνοντας τις θέσεις φοιτητών σ’ αυτά, με παράλληλη μείωση των θέσεων στα τμήματα εκείνα που προσφέρουν πτυχία χωρίς αντίκρισμα στην πραγματική οικονομία.
Εκεί που φτάσαμε όμως και μέχρι να αφυπνιστούν αυτοί που πρέπει και για να μη χάσουμε το τραίνο της νέας εποχής, πρέπει άμεσα να υπάρξει ένα ευρύ πρόγραμμα εξειδίκευσης και επανειδίκευσης εργαζομένων και ανέργων στους τομείς που έχει ανάγκη η αγορά. Πρόσθετη εκπαίδευση με μεταπτυχιακά προγράμματα χιλιάδων νέων επιστημόνων με προχωρημένες ψηφιακές δεξιότητες έτσι ώστε να κατακτήσει η χώρα μια κραταιή θέση στην εποχή του ψηφιακού μετασχηματισμού της οικονομίας. Δράσεις όμως και από τον ιδιωτικό τομέα και τις επιχειρήσεις που πρέπει να συντρέξουν στην αναβάθμιση των δεξιοτήτων των εργαζομένων τους και εκπαίδευση με δικούς τους πόρους, προκειμένου στη συνέχεια να κερδίσουν από την υπεραξία της αναβαθμισμένης εργασίας που θα τους παρέχουν οι εργαζόμενοι τους.
Και για να είμαστε ειλικρινείς, όλα αυτά τα βλέπουν και τα ξέρουν αυτοί που παίρνουν αποφάσεις και για την εκπαίδευση αλλά και για τη λειτουργία ων επιχειρήσεων τους. Απλά δεν θέλουν να συγκρουστούν, δεν θέλουν να μπλέξουν κι αφήνουν την κατάσταση να οδεύει από το κακό στο χειρότερο.
Μήπως ξεχνάμε τον παραλογισμό της απόφασης του ΣΥΡΙΖΑ που κατάργησε τα ΤΕΙ και τα έκανε όλα ΑΕΙ; Ή που ξεσήκωσαν τον κόσμο επειδή η νυν κυβέρνηση έκανε το αυτονόητο και έβαλε όριο ελάχιστης βαθμολογίας για την εισαγωγή στα ΑΕΙ, με το επιχείρημα πως και τα παιδιά με τις λευκές κόλλες έχουν δικαίωμα σε ένα πτυχίο που αν δεν τους το δώσει το Δημόσιο Πανεπιστήμιο θα αναγκαστούν να το πάρουν από ξένα ;
Αν όμως δεν υπάρξει κάποια στιγμή ένα εθνικό σχέδιο μακριά από λαϊκισμούς και μικροκομματικά ή συνδικαλιστικά συμφέροντα για ποια Ελλάδα θέλουμε, δεν θα αργήσει εκείνη η στιγμή που τις καλές θέσεις εργασίας θα τις κατέχουν μόνο ξένοι και οι Έλληνες άνεργοι θα παίρνουν Bonus στο επίδομα ανεργίας, όταν διαθέτουν πτυχίο ΑΕΙ!