Με την ολοκλήρωση της προχθεσινής συζήτησης στη Βουλή για τις υποκλοπές και την απόρριψη της πρότασης δυσπιστίας για την κυβέρνηση, μοιάζει να έκλεισε οριστικά το θέμα που μονοπώλησε το αντιπολιτευτικό «κεντρικό μότο» των τελευταίων έξι μηνών
Πράγματι ο ΣΥΡΙΖΑ από τις 4 Αυγούστου «πάει» την αντιπολίτευσή του σχεδόν μονοθεματικά, προβάλλοντας τη «δημοκρατική εκτροπή», το «θεσμικό ατόπημα», την έλλειψη του «κράτους δικαίου» από πλευράς κυβέρνησης. Προφανής και εν μέρει λογικός ο στόχος να ευαισθητοποιήσει ψηφοφόρους που αναρωτιούνται τι συνέβη τελικά και παρακολουθούνταν, έστω και νομίμως, από την ΕΥΠ σημαίνοντα πρόσωπα, όπως υπουργοί ή στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων. Μέχρις εδώ καλά, κατανοητά όλα, αλλά από εκεί και πέρα αρχίζουν τα ερωτηματικά, πρώτον, για την ουσία της υποθέσεως και, δεύτερον, για το αποτέλεσμα που είχε (ή έχει) όλη αυτή η αντιπολιτευτική εκστρατεία με επίκεντρο τις υποκλοπές.
Στην ουσία λοιπόν γεννώνται αρκετά ερωτήματα στην κοινή γνώμη για τις διασυνδέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, της ΕΥΠ και της περίφημης ΑΔΑΕ, η οποία προβάλλεται ως μία ανεξάρτητη αρχή. Πώς άραγε ήξερε από τον Σεπτέμβριο, άντε τον Οκτώβριο, η αξιωματική αντιπολίτευση ό,τι «νταραβέρι» γινόταν με τους ΚΥΠατζήδες, διαλόγους, ονόματα και κινήσεις μυστικής υπηρεσίας; Από μέσα από την ΕΥΠ ή από τον κ. Ράμμο της ΑΔΑΕ;
Επρεπε να ήξερε και -όταν έμαθε θεσμικά- πώς αισθάνεται ο κ. Ράμμος τώρα που ο κ. Τσίπρας έβγαλε στα «μανταλάκια» όλα όσα του είπε διά απόρρητης επιστολής η ΑΔΑΕ ότι κάνει η ΕΥΠ; Για την ακρίβεια, στα «μανταλάκια» τα ονόματα έχουν δοθεί εδώ και μήνες κατά τον ίδιο τρόπο που δόθηκαν και στην υπόθεση Novartis, μαρτυρίες, μυστικές καταθέσεις κ.λπ. Γιατί τους «άκουγαν» από την ΕΥΠ όλους αυτούς δεν γνωρίζω, όπως όμως δεν γνωρίζουμε γιατί επί ΣΥΡΙΖΑ η ΕΥΠ άκουγε τον Καμμένο, υπουργό Αμυνας, τον Κοτζιά, υπουργό Εξωτερικών, τον Πιτσιόρλα, υπουργό Επενδύσεων, τον κ. Σαγιά, διατελέσαντα έως τον Αύγουστο του 2015 σύμβουλο του Τσίπρα όταν αυτός ήταν πρωθυπουργός.
Πώς η ΕΥΠ άκουγε υψηλόβαθμα στελέχη της ΕΛ.ΑΣ. για να ερευνήσει τυχόν διασυνδέσεις τους με παραβατικούς της νύχτας και έτσι «τους συνέλαβε επ’ αυτοφώρω» αυτούς τους αστυνομικούς με ηχητικά και φωτογραφίες; Και πολύ καλά έκανε. Γιατί άλλαξε τον νόμο για τις παρακολουθήσεις ο ΣΥΡΙΖΑ πριν πέσει, από κακούργημα σε πλημμέλημα, και «έφαγε» και τη δεύτερη υπογραφή εισαγγελέα για μία νόμιμη επισύνδεση τηλεφώνου;
Δεν ξέρω, μπορεί να υπάρξει διαδικασία νομική, θεσμική, που να κληθούν η ΕΥΠ και ο υπογράφων εισαγγελέας για να ερωτηθούν γιατί άκουγαν έναν υπουργό και πέντε ανώτατους στρατιωτικούς; Τους άκουγαν γιατί υποπτεύονταν ότι είχαν σχέση με διαφθορά στις προμήθειες και τις συμφωνίες; Και αν τους άκουγαν γι’ αυτό, τι έγινε δηλαδή; Ο Ρουμπάτης γιατί τους άκουγε, που το ξέρουμε; Οι Βέλγοι γιατί άκουγαν το κύκλωμα Παντσέρι, την Καϊλή κ.λπ.; Και, τέλος, αυτά ο κ. Ράμμος πρέπει να τα λέει σε όσους ξέρει πολύ καλά ότι θα τα ανακοινώσουν δημοσίως; Ας το κρίνει ο καθένας.
Ας πάμε όμως στο αποτέλεσμα που παρήγαγε πολιτικά όλη αυτή η υπόθεση. Από τις 4 Αυγούστου μέχρι προχθές που γράφτηκε ο επίλογος της υπόθεσης, το κυβερνών κόμμα δημοσκοπικά είναι πιο πάνω, μετά από μια σύντομη κάμψη της τάξεως του 1,5%-2%, φυσικά δεν βγαίνει αλώβητο γιατί στον «σκληρό δίσκο» κάποιων πολιτών σίγουρα καταγράφεται ότι εδώ έγινε κάποια… στραβή. Αλλά γενικώς αυτό που υφίσταται ως ευρεία πεποίθηση στην κοινή γνώμη είναι ότι παρακολουθήσεις υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν, πολύ περισσότερο πλέον με τα μέσα που διαθέτουν οι νέες τεχνολογίες.
Τίθεται λοιπόν το ερώτημα, μπορεί να «αλλάξει αποτέλεσμα» και δη να κερδηθούν οι εκλογές από ένα -έστω- σκάνδαλο υποκλοπών; Η γνώμη μου είναι όχι, ο κόσμος, μετά από σχεδόν δέκα μαρτυρικά χρόνια μνημονίων, ύφεσης, φτώχειας και ταλαιπωρίας, τώρα είναι πια αλλού. Βοήθησαν ίσως το σοκ της πανδημίας και η δοκιμασία της ενεργειακής κρίσης, που είναι ακόμα σε εξέλιξη. Οι πολίτες θέλουν δουλειές, ανάπτυξη, χαμηλότερους φόρους και εισφορές, βοήθεια από παντού, από ένα κράτος που δείχνει πλέον να μαζεύεται και να συνδράμει τον κόσμο σε σχέση με το γενικό ξεχαρβάλωμά του μία δεκαετία τώρα. Από τα ψηφιακά που κάνουν την καθημερινότητα πιο εύκολη μέχρι τα επιδόματα, τις παροχές και φυσικά τη μεγάλη προσδοκία του Ταμείου Ανάκαμψης.
Δεν «τρώγεται» η «δημοκρατική εκτροπή» από ανθρώπους που κάθε μέρα που ξυπνάνε έχουν στο μυαλό τους πώς θα δουλέψουν, θα δράσουν και θα δημιουργήσουν για να εξασφαλίσουν καλύτερο μέλλον, καλύτερη ζωή σ’ αυτούς και τις οικογένειές τους. Και οι άνθρωποι πλέον που σκέφτονται έτσι είναι περισσότεροι από εκείνους που ξυπνάνε το πρωί και… σιχτιρίζουν τη ζωή τους. Και αυτό ίσως είναι κρίσιμο στοιχείο για το αποτέλεσμα των εκλογών.