Το Ηνωμένο Βασίλειο ήρθε να προστεθεί στη Γαλλία, στην Ιταλία, στη Γερμανία, στις χώρες της Σκανδιναβίας, στην Ελλάδα και σχεδόν στο σύνολο της Ευρώπης που αντιμετωπίζουν ανάλογα προβλήματα. Εύλογα λοιπόν προκύπτει το ερώτημα: Μα πότε πρόλαβαν τελικά οι Ευρωπαίοι να γίνουν μαζικά ακροδεξιοί και ρατσιστές, όταν για δεκάδες χρόνια αποτελούσαν μια ανοιχτή αγκαλιά για τους μετανάστες που έφταναν από την Ασία και την Αφρική; Τι ήταν αυτό που άλλαξε τη συμπεριφορά τους κι εκεί που έβλεπαν φθηνά εργατικά χέρια για τις πιο βαριές και δύσκολες δουλειές βλέπουν τώρα μισητούς εχθρούς;
Είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι φταίνε το χρώμα του δέρματος, η διαφορετική κουλτούρα ή η θρησκεία. Αυτά υπήρχαν πάντα, αλλά δεν εμπόδισαν χώρες όπως η Γερμανία, η Σουηδία και η Νορβηγία να προσφέρουν απλόχερα κοινωνικές παροχές και πρόνοια σε κάθε κατατρεγμένο που έψαχνε ασφάλεια, ψωμί και στέγη. Από τη μία προσέφεραν και από την άλλη «εισέπρατταν» σε ένα δίκαιο και ισορροπημένο κοινωνικό πλαίσιο που έδινε ευκαιρίες στους χθεσινούς μετανάστες να αυξήσουν το εισόδημά τους, να γίνουν εργοδότες, να μπουν στις δομές της εξουσίας, να φτάσουν στην κορυφή.
Αν κρίνουμε από την εντυπωσιακή στροφή των Ευρωπαίων τα τελευταία χρόνια, αυτό που άλλαξε είναι η ένταση της απειλής. Η ανησυχία, ο φόβος ότι κινδυνεύουν η ζωή των παιδιών τους και η δική τους, η υγεία τους, η περιουσία τους, ο ζωτικός τους χώρος, οι αρχές τους και τα πιστεύω τους. Για δεκαετίες ολόκληρες η Δύση μπορούσε να απορροφήσει και να στηρίξει αποτελεσματικά έναν αριθμό μεταναστών με διαφορετική κουλτούρα, νοοτροπία και συνήθειες χωρίς να ενοχλείται και να φοβάται. Οταν αυτή η αναλογία ανατράπηκε, άρχισαν τα προβλήματα. Οι λίγοι δεν μπορούν ούτε να βοηθήσουν, ούτε να αφομοιώσουν τους πολλούς.
Πολύ περισσότερο όταν τα εκατομμύρια των κυνηγημένων που φτάνουν στην Ευρώπη, εξαιτίας θρησκευτικής ή πολιτικής καταπίεσης, από τους πολέμους, την πείνα και την ανέχεια, προσπαθούν να επιβάλουν με τη βία όσα… υπέστησαν στις πατρίδες τους. Η αξία της ανθρώπινης ζωής, η ισότητα των φύλων, ο σεβασμός στην ελευθερία του άλλου, όσα περιλαμβάνει το λεγόμενο «ευρωπαϊκό κεκτημένο» αμφισβητούνται και ισοπεδώνονται με συνοπτικές διαδικασίες.
Ηταν θέμα χρόνου οι πολίτες να αντιδράσουν, όπως γίνεται αυτές τις ημέρες στη Βρετανία, και να στραφούν εναντίον εκείνων των πολιτικών δυνάμεων, κυρίως της Κεντροαριστεράς, που επέτρεψαν και ενθάρρυναν την ανεξέλεγκτη επέκταση του φαινομένου.
Για πάνω από δέκα χρόνια οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες του Βορρά προσπαθούν να μεταθέσουν το πρόβλημα στις χώρες υποδοχής όπως είναι η Ελλάδα, η Ιταλία ή η Ισπανία. Ποτέ δεν πάρθηκαν ριζικά μέτρα ελέγχου της κατάστασης. Να δούμε τι θα γίνει τώρα που το πρόβλημα έφτασε στην πόρτα τους.