Ο προεκλογικός αγώνας συνεχίζεται στις τηλεοράσεις με βασικό διακύβευμα ποιους θα φορολογήσουμε και πόσο. Λες και το βασικό πρόβλημα της χώρας είναι πώς θα επιβάλλουμε νέους φόρους και όχι πώς θα μεγεθυνθεί η οικονομία, ώστε να αυξηθούν αναλόγως και τα φορολογικά έσοδα. Μια δημόσια συζήτηση δηλαδή για το πώς η αντιπολίτευση θα τα πάρει από αυτούς που θεωρεί ότι τα έχουν, για να τα μοιράσει στους υπόλοιπους.
Και ξαφνικά Συριζαίοι, Πασόκοι και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις, εκπλήσσονται γιατί από ένα ρεπορτάζ της Καθημερινής συνειδητοποίησαν ότι πάνω από 100.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα δηλώνουν μόνον 27.000 Έλληνες. Άρα λεφτά υπάρχουν, θα τα βρούμε, θα τα φορολογήσουμε και θα τα αποδώσουμε σε αναξιοπαθούντες π.χ. ελεύθερους επαγγελματίες κ.ά.
Ωστόσο το 2010 -όταν η κρίση είχε ξεσπάσει, αλλά οι επιπτώσεις δεν γίνει ακόμη αισθητές σε όλο το εύρος τους- οι Έλληνες που δήλωσαν πάνω από 100.000 ευρώ εισόδημα ήταν 38.549, ενώ το 2014 ο αριθμός τους είχε υποχωρήσει στους 25.000. Στη συνέχεια, στα χρόνια της πρώτης φοράς Αριστεράς, ο αριθμός των Ελλήνων που κέρδιζαν πάνω από 100.000 ευρώ τον χρόνο μειώθηκε κάτω από τις 20.000 και το 2019 σε σύνολο 8,95 εκατ. φορολογουμένων, περίπου 12.000 είχαν ατομικό εισόδημα πάνω των 100.000, με τη συντριπτική πλειοψηφία να κυμαίνεται μεταξύ 100.000 και 200.000 ευρώ.
Οπότε οι 27.000 φορολογούμενοι που δήλωσαν το 2022 πάνω από 100.000 ευρώ μάλλον συνιστούν μια βελτιωμένη επίδοση λόγω της οικονομικής ανάπτυξης. Οι περισσότεροι δε από αυτούς προφανώς και είναι μισθωτοί, έχουν έσοδα από ακίνητα, μερίσματα ή άλλες πηγές που δεν κρύβονται.
Όσον αφορά τους πραγματικά πλούσιους Έλληνες, αυτούς μην τους αναζητάτε στους φορολογικούς καταλόγους που ταξινομούν τα εισοδήματα. Η συντριπτική πλειοψηφία τους εγκατέλειψε φορολογικά τη χώρα στα χρόνια του μνημονίου. Διακριτικά ένας ένας και όλοι μαζί, οι πραγματικά πλούσιοι Έλληνες συγκροτούν πλέον πολυάριθμες κοινότητες στα Ελβετικά καντόνια, στη μαρίνα του Μονακό, στο Λονδίνο, στην Κύπρο ή όπου αλλού προσέχουν τους ισχυρούς. Εξαιρέσεις είναι πλέον οι επώνυμοι Έλληνες μεγαλο – επιχειρηματίες που φορολογούνται στη χώρα. Άλλωστε φαίνεται και από τις διάφορες επιχειρήσεις: η ΒΙΟΧΑΛΚΟ μετοίκησε στις Βρυξέλλες, η ΤΙΤΑΝ στην Κύπρο, η Coca Cola – 3E στην Ελβετία, η ΦΑΓΕ στο Λουξεμβούργο κ.λπ.
Σαν να μην έχει γίνει αντιληπτό τι συνέβη τα τελευταία χρόνια στη χώρα και τι περάσαμε, η αντιπολίτευση εξακολουθεί να συζητά προεκλογικά για νέους φόρους αντί ο πολιτικός διάλογος να επικεντρώνεται στην ανάπτυξη και στο πώς οι φόροι θα είναι δίκαιοι και ανταποδοτικοί.