Οταν, δύο χρόνια τώρα, οι πολίτες βασανίζονται από τον υψηλό πληθωρισμό, την αισχροκέρδεια στα σούπερ μάρκετ και τις «ακατανόητες ανατιμήσεις» στο ρεύμα, δεν είναι καθόλου καλή ιδέα να συζητάμε για αυξήσεις στα τιμολόγια κατανάλωσης νερού
Ακόμη κι αν το πρόβλημα της λειψυδρίας προσφέρει μια καλή αφορμή, ακόμη και αν η οδηγία της Ευρωπαϊκής Eνωσης «…απαιτεί την πλήρη ανάκτηση κόστους υπηρεσιών ύδατος», ακόμη «κι αν παραμείνει φθηνό για τις λογικές καταναλώσεις», μια σώφρων κυβέρνηση θα απέφευγε ακόμη και να ανοίξει μια τέτοια συζήτηση. Η δικαιολογημένη υπερευαισθησία της κοινωνίας σε θέματα ακρίβειας έπρεπε να προβλεφθεί ώστε να μην εξελιχθεί σε ένα ακόμη πολιτικό πρόβλημα για την κυβέρνηση, τη στιγμή που προσπαθεί να κλείσει τόσα άλλα.
Η έλλειψη νερού είναι ένα σοβαρό πρόβλημα που συνδέεται με την κλιματική αλλαγή και απαιτεί άμεσα και αποτελεσματικά μέτρα για την αντιμετώπισή του. Από την προηγούμενη περίοδο λειψυδρίας, πριν από 35 χρόνια, πέρασαν καμιά δεκαριά κυβερνήσεις από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα. Ποια μέτρα πήραν και τι έργα έκαναν για την ενίσχυση της υδροδότησης της Αττικής ή των άλλων μεγάλων πόλεων και των νησιών; Σε όλους τους πολιτικούς αρέσει να μιλούν για την κλιματική αλλαγή για λόγους εντυπώσεων, αλλά επί της ουσίας τίποτα. Τόσο δύσκολο ήταν να προβλέψουν ότι θα έφτανε ή ώρα μείωσης των υδάτινων αποθεμάτων; Οργανώθηκαν εναλλακτικές λύσεις, επισκευάστηκαν οι σπασμένοι αγωγοί από τους οποίους χάνονται εκατομμύρια κυβικά κάθε χρόνο; Δεν μπορεί όμως τα μέτρα να ξεκινάνε από τον πολίτη, αφού ούτως ή άλλως η εξοικονόμηση που επιτυγχάνεται διά των αυξήσεων στα τιμολόγια της ΕΥΔΑΠ ή των δήμων είναι σχεδόν μηδενική. Πιο αποτελεσματική θα ήταν η ευαισθητοποίηση των νοικοκυριών, πλούσιων και φτωχών, για την ανάγκη περιορισμού της κατανάλωσης νερού, ως είδος εν ανεπαρκεία, παρά η… αναγκαστική επιβολή της μέσω των αυξήσεων στα τιμολόγια. Η αντίληψη ορισμένων ότι όλα πρέπει ξεκινούν από την οικονομική «τιμωρία» του πολίτη, ως αποκλειστικά υπεύθυνου για κάθε πρόβλημα που εμφανίζεται στον ορίζοντα, είναι πραγματικά ανεξήγητη. Τον περασμένο Ιούνιο, με αφορμή τους κινδύνους από τις πυρκαγιές, καταγράφηκε ένα ακόμη χαρακτηριστικό παράδειγμα της ίδιας νοοτροπίας. Μαζί με την εύλογη οδηγία προς τους ιδιοκτήτες να καθαρίσουν υποχρεωτικά τα οικόπεδά τους από τα ξερόχορτα εμφανίστηκε αιφνιδίως και η ανάγκη σύνταξης ειδικής έκθεσης προστασίας πυροπροστασίας του ακινήτου. Μια μελέτη που έπρεπε να συνταχθεί από μηχανικό ή γεωπόνο και κόστιζε από 400 έως 800 ευρώ και η οποία έπρεπε να υλοποιηθεί με ανέγερση τοιχίων ή αντικατάσταση κουφωμάτων και προσόψεων που το κόστος τους υπολογίζεται σε χιλιάδες ευρώ. Οι προεκλογικές δημοσκοπήσεις κατέγραψαν τη δυσφορία της κοινής γνώμης και προ του κινδύνου της κάλπης η υλοποίηση των έργων πυροπροστασίας αναβλήθηκε για το 2025, αλλά οι μελέτες κατατέθηκαν κανονικά στη σχετική διαδικτυακή πλατφόρμα.
Είναι ανάγκη η κυβέρνηση να ξεκαθαρίσει τι ακριβώς θέλει. Να επιλύει τα προβλήματα της κοινωνίας ή να χρησιμοποιεί τα προβλήματα του πολίτη για να εισπράττει από αυτόν; Το νερό είναι είδος πρώτης ανάγκης, πιο «πρώτης» δεν γίνεται και δεν μπορεί το πρόβλημα επάρκειας να αντιμετωπίζεται με την αύξηση της τιμής του. Ούτε να μπαίνει στη λογική ότι οι αυξήσεις στα τιμολόγια που ετοιμάζονται «δεν θα υπερβαίνουν τον πληθωρισμό». Η τιμή του νερού θα πρέπει να μείνει σταθερή και να μην αυξηθεί ώστε να… συγκρατηθεί κάπως ο δείκτης τιμών καταναλωτή που κάθε μήνα πάει όλο και πιο ψηλά εξαιτίας των μεγάλων αυξήσεων στις τιμές προϊόντων και υπηρεσιών. Η κυβέρνηση έχει αναδείξει ως προτεραιότητα τα προβλήματα της καθημερινότητας του πολίτη, την υγεία, την παιδεία, την ακρίβεια, την ασφάλεια, την εργασία. Δεν υπάρχει κανείς λόγος να δημιουργεί κι άλλα εξαιτίας της παράλογης εμμονής ορισμένων που αρνούνται να καταλάβουν πόσο δύσκολη έχει γίνει η ζωή του πολίτη.