Τα μέτρα για την πανδημία είναι παρελθόν, η πολιτική της ΕΕ επιβάλει επιστροφή στη δημοσιονομική πειθαρχία, οι τιμές αγαθών και υπηρεσιών αυξάνονται, οι οικονομίες προσαρμόζονται με δυσκολίες στο περιβάλλον των επιτοκίων του 5% και οι πολιτικές ηγεσίες προσπαθούν να απαντήσουν στην πολιτική και κοινωνική πίεση που δέχονται με μπαράζ έκτακτων φόρων. Στόχοι της έκτακτης φορολόγησης είναι οι οικονομικοί κλάδοι που συγκυριακά ωφελούνται, ώστε η φορολόγηση να λειτουργήσει ως αντίβαρο στη γενικότερη κοινωνική κατακραυγή.
Όσο πιο δύσκολη και πιεστική είναι η κατάσταση στην οικονομία μιας χώρας, τόσο περισσότερο οι Κυβερνήσεις προχωρούν σε έκτακτους φόρους, ώστε να ικανοποιήσουν το λαϊκό αίσθημα μήπως και να δημιουργήσουν την κατάλληλη βάση πάνω στην οποία θα γίνει προσπάθεια να δικαιολογηθούν τα οικονομικά μέτρα που αναπόφευκτα θα ακολουθήσουν και θα αφορούν τους πολίτες.
Η αρχή έγινε με τον ενεργειακό κλάδο και τώρα η σκυτάλη είναι στις τράπεζες και όχι μόνον. Η Ιταλία με το τεράστιο χρέος, που η εξυπηρέτησή του εξελίσσεται σε δημοσιονομικό εφιάλτη, πρωτοστατεί δια της Τζόρτζια Μελόνι. Περισσότερο γνωστός είναι ο φόρος στις ιταλικές τράπεζες που ξεκίνησε στις αρχές Αυγούστου με μαξιμαλιστικές διαθέσεις, για να ακολουθήσει μια ρεαλιστική αναδίπλωση με την επιβολή ανώτατου ύψους στο 0,1% των assets. Δεν είναι όμως η μοναδική κίνηση της Μελόνι. Αποφάσισε επίσης πως οι αλγόριθμοι δεν επιτρέπεται να πωλούν αεροπορικά εισιτήρια που ξεπερνούν το 200% του μέσου όρου των εσωτερικών πτήσεων, εξαγριώνοντας τη Ryanair που προσέφυγε στην Κομισιόν για παραβίαση του ανταγωνισμού κ.λπ. Επιπλέον, πίεσε τον αμερικανικό κολοσσό των private equities, το KKR, να αποδεχθεί συμφωνία παραχώρησης του 20% του σταθερού δικτύου της Τelecom Italia στο ιταλικό δημόσιο, ενώ τώρα ετοιμάζει νόμο που θα επιτρέπει σε επιχειρήσεις με δάνεια που κοκκίνισαν μεταξύ 2015 και 2021 να ξαναγοράσουν τα δάνεια τους από τα funds.
H Oυγγαρία δεν σταμάτησε στις τράπεζες, αλλά επεξέτεινε τις έκτακτες φορολογήσεις και σε ασφαλιστικές όπως και φαρμακευτικές εταιρίες. Η Τσεχία επέβαλε φόρο στις τράπεζες, ενώ στην Πορτογαλία η έκτακτη φορολόγηση δεν επιβλήθηκε στις τράπεζες, αλλά στις εταιρίες διανομής τροφίμων. Η Κροατία αποφάσισε γενικώς και αδιακρίτως να φορολογηθούν όλες οι εταιρίες με κέρδη πάνω από ένα επίπεδο, ενώ η Λιθουανία επέλεξε τις τράπεζες.