Από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, στις προεκλογικές περιόδους, όταν τα κόμματα εξουσίας ερωτώντο πού θα βρουν τα χρήματα για να στηρίξουν τα προγράμματα τους, σχεδόν πάντα η εύκολη απάντηση ήταν, «από την πάταξη της φοροδιαφυγής». Χωρίς συνήθως περαιτέρω διευκρινήσεις, γιατί στην πραγματικότητα δεν υπήρχε συγκεκριμένο σχέδιο, οι πολίτες αναδείκνυαν την κυβέρνηση που τους έπειθε περισσότερο, αλλά η πάταξη της φοροδιαφυγής έμενε και μένει μια ανεκπλήρωτη υπόσχεση.
Έχουν περάσει σχεδόν 50 χρόνια από τότε και την περασμένη εβδομάδα ο κεντρικός τραπεζίτης της χώρας, με μια απλή ανάλυση των αριθμών, δηλαδή αφαιρώντας από το ποσό που καταναλώσαμε την περασμένη χρονιά, το ποσό που δηλώσαμε ως εισόδημα στην εφορία, απέδειξε πως υπάρχουν 60 δισ. ευρώ αδήλωτα.
Τουτέστιν, αν αυτά τα ποσά μπορούσαν να μη φοροδιαφεύγουν, τότε στα κρατικά ταμεία θα εισέρρεαν χονδρικά άλλα 18 δισ.! Τρομακτικό νούμερο αν αναλογιστεί κανείς πως τα ετήσια κρατικά έσοδα από όλους τους φόρους είναι περίπου 55 δισ. Τρομακτικό πόσο αν αναλογιστεί κανείς πως για ο ΕΝΦΙΑ που πληρώνουμε διαμαρτυρόμενοι όλοι, αναλογικά με την ακίνητη περιουσία μας, συγκεντρώνει γύρω στα 2,5 δισ.
Σκεφτείτε λοιπόν, πόσα άλλα θα μπορούσαν να χρηματοδοτηθούν στη χώρα, από έργα υποδομών, μειώσεις φόρων, δαπάνες για υγεία, παιδεία, εκσυγχρονισμό του κράτους, αμυντικές δαπάνες κ.λπ., αν κατάφερνε κάποια στιγμή το κράτος να συλλάβει όλη τη φορολογική ύλη δηλαδή όλο τον παραγόμενο πλούτο στη χώρα.
Θα μου πείτε πως για να συμβεί η κατά 100% σύλληψη και φορολόγηση του παραγόμενου πλούτου, μόνο με θαύμα θα μπορούσε να γίνει. Ακόμα και οι πιο προηγμένες χώρες στα συστήματα εντοπισμού της φοροαποφυγής, ακόμα και οι χώρες που έχουν τους αυστηρότερους ποινικούς νόμους για τη φοροδιαφυγή όπως οι ΗΠΑ, δεν έχουν καταφέρει το απόλυτο. Όμως φοροδιαφυγή 30% του ΑΕΠ δεν νομίζω πως έχουν πολλές άλλες χώρες στον Δυτικό κόσμο. Επομένως απόφαση, επιμονή και συστηματικότητα με τη χρήση όλων των σύγχρονων εργαλείων χρειάζεται, αν όντως θέλουμε καλύτερο κοινωνικό κράτος με λιγότερους φόρους και πάνω από όλα ισχυρή οικονομία προς όφελος όλων.
Από την άλλη, υπάρχει και μια θεωρία πως αν δεν υπήρχε παραοικονομία η χώρα μας θα είχε βουλιάξει εδώ και χρόνια. Στα πέτρινα χρόνια των μνημονίων λένε, η παραοικονομία έπαιξε καταλυτικό ρόλο για να μη φθάσουμε να ψάχνουμε όλοι στα σκουπίδια για φαγητό και πως το μαύρο χρήμα ήταν αυτό που κινούσε -όπως κινούσε τέλος πάντων- την κατανάλωση η οποία με τη σειρά είχε θετική επίδραση σε μια σειρά από κλάδους της οικονομίας.
Αυτή η βολική θεωρία όμως μοιάζει με τον εξυπνακισμό περί της κότας και του αυγού. Κι αυτό γιατί, αν δεν υπήρχε φοροδιαφυγή ενδεχομένως να μη φθάναμε ποτέ στο χείλος της χρεοκοπίας και στη συνέχεια των προγραμμάτων λιτότητας και των ανάλγητων περικοπών, μισθών συντάξεων αλλά και την επιβολή νέων οδυνηρών και αβάσταχτων φόρων για τους περισσότερους Έλληνες.
Την άλλη Κυριακή εκτός εξαιρετικού απροόπτου, όλα δείχνουν πως θα αποκτήσουμε νέα αυτοδύναμη κυβέρνηση. Μπορεί προεκλογικά να μη μάθαμε αρκετά για το τι σκέφτεται να κάνει στη νέα τετραετία με αυτή την εθνική πληγή. Στην προηγούμενη θητεία της έγιναν σημαντικά βήματα με την εξάπλωση της χρήσης των καρτών και των POS κι αυτό φάνηκε στα δημόσια έσοδα παρά τη μείωση των φορολογικών συντελεστών. Όπως όμως απέδειξε ο κ. Στουρνάρας, υπάρχει ακόμα σημαντικό πεδίο δράσης για τους φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς. Και πλέον οι νέες τεχνολογίες και η ψηφιοποίηση του κράτους, είναι σημαντικά εργαλεία για την περιορισμό της μαύρης οικονομίας που μας πλήττει όλους.
Περιμένουμε λοιπόν άμεσες αποφάσεις και αποδοτικά μέτρα, για να μπορούμε στη συνέχεια όλοι να ελπίζουμε σε καλύτερες μέρες, στην ενίσχυση των εισοδημάτων αλλά και στη στήριξη όλης της κοινωνίας. Υπάρχει μια καθαρή τετραετία μπροστά και δικαιολογίες δεν χωρούν.