Τελικά, όπως όλα δείχνουν, ο στόχος του τείχους ανοσίας δια των εμβολιασμών είναι μάλλον ανέφικτος. Όσο κι αν προσπαθούν να πείσουν επιστήμονες και κυβερνήσεις, όσα κίνητρα ή αντικίνητρα κι αν θεσπίζονται, αυτά προσκρούουν στον σκληρό πυρήνα των αρνητών και των φοβικών που δεν είναι αμελητέος.
Τι να περιμένουμε εφεξής; Να επιβεβαιωθεί η πρόβλεψη των επιστημόνων, πως με τη νέα μετάλλαξη θα προσβληθούν σχεδόν όλοι οι ανεμβολίαστοι κι έτσι θα αποκτήσουν κι αυτοί αντισώματα. Ελπίζουμε δε να το περάσουν όλοι ελαφριά σαν μια γρίπη και να μην αναγκασθούν κάποιοι από αυτούς να διασωληνωθούν και τότε να παραδεχθούν πως κακώς δεν έκαναν το εμβόλιο.
Όμως μαζί με τους ανεμβολίαστους προσβάλλονται και θα προσβληθούν και πολλοί από τους εμβολιασμένους. Λένε πως οι περισσότεροι θα το περάσουν ελαφριά και δεν θα χρειαστεί να νοσηλευτούν. Όχι όμως όλοι. Κάποιοι λόγω ηλικίας ή υποκείμενων νοσημάτων αλλά και παθήσεων που πιθανόν δεν γνωρίζουν πως έχουν, δεν θα τα καταφέρουν τόσο καλά, αν κολλήσουν παρά τον εμβολιασμό.
Την ίδια στιγμή και ενώ οι εμβολιασμοί προχωρούν όπως προχωρούν κι είναι ζήτημα αν το ποσοστό θα φθάσει στο 60-65% (που δεν είναι αρκετό) στο τέλος Αυγούστου, από τον Σεπτέμβριο θα πρέπει λογικά να αρχίσουν να εμβολιάζονται με τρίτη δόση, αυτοί που ξεκίνησαν πρώτοι τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο καθώς θα έχουν συμπληρωθεί 8 μήνες.
Χρόνος, κατά τον οποίο αρχίζει να μειώνεται η δραστική αποτελεσματικότητα σχεδόν όλων των εμβολίων. Και σταδιακά θα μπαίνουν στην ίδια διαδικασία σχεδόν όλοι όσοι εμβολιάστηκαν, οπότε θα χαθεί στην κυριολεξία η μπάλα για το ποιοι είναι προστατευμένοι και ποιοι όχι.
Όπως θα μειώνονται και τα αντισώματα όσων ασθένησαν και θα πρέπει κι αυτοί να μπουν στη διαδικασία του εμβολιασμού. Ένας ατέρμων φαύλος κύκλος αν δεν εξαφανιστεί μόνος του ο ιός, όπως ιστορικά έχει γίνει με άλλους παρόμοιους.
Η οικονομική δραστηριότητα όμως, όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και σε όλες τις χώρες, με τα μέχρι τώρα δεδομένα, δεν πρόκειται να ξανασταματήσει.
Η λογική που φαίνεται να υπερτερεί στις περισσότερες κυβερνήσεις του λεγόμενου δυτικού κόσμου είναι πως αφού το κράτος έκανε το χρέος του και εξασφάλισε για τον πληθυσμό του τα απαραίτητα εμβόλια και έθεσε τους κανόνες προφύλαξης των πολιτών του, ενίσχυσε το σύστημα υγείας, από δω και στο εξής ας αναλάβουν και οι πολίτες τις δικές τους ευθύνες.
Το ίδιο φαίνεται ότι θα πράξουν και οι επιχειρήσεις από τη στιγμή που δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια στήριξης από το κράτος.
Πρέπει επομένως να διασφαλίσουν την υγεία των εργαζομένων τους που παρότι εμβολιάστηκαν κινδυνεύουν από κάποιους συναδέλφους τους που δεν το έκαναν. Είτε με τηλεργασία, είτε με αναστολή εργασίας όπου δεν είναι δυνατή η τηλεργασία, πρέπει να διασφαλίσουν τους πολλούς και κυρίως την λειτουργία της ίδιας της επιχείρησης τους.
Η πολιτεία τους δίνει τη νομική κάλυψη κι είναι στο χέρι τους πως θα πορευτούν.
Εκεί που φθάσαμε, δυστυχώς θα δούμε πολλές ακόμα πράξεις του δράματος που ζει η ανθρωπότητα και πολλούς νέους διχασμούς και διαμάχες για το ποιος φταίει. Απόλυτα πειθαρχημένες κοινωνίες δεν υπάρχουν στον πλανήτη, καθώς βλέπουμε πως πουθενά δεν εμβολιάστηκαν σε ποσοστό πάνω από 70%. Εκεί γύρω στο 60-65% πιάνουν όλοι ταβάνι και σηκώνουν τα χέρια.
Κι όπως όλα δείχνουν, έτσι θα πορευτούμε και τους επόμενους μήνες, μετρώντας καθημερινά τα χιλιάδες κρούσματα με μια κρυφή ελπίδα να μην αυξάνονται και οι λεγόμενοι σκληροί δείκτες των διασωληνωμένων και των νεκρών.
Η πιο πολύτιμη δε ευχή στη δύσκολη εποχή που ζούμε, είναι αυτή που λέμε όταν το κακό κτυπήσει την πόρτα μας αλλά μετά από λίγο την ξεχνάμε. Την υγειά μας νάχουμε κι όλα τ’ άλλα διορθώνονται!