Τα πρώτα «κρούσματα» εμφανίστηκαν με το που άρχισε η συζήτηση. Έπεσαν οι προειδοποιητικές βολές, εστάλησαν τα μηνύματα και κάθισαν αναπαυτικά στους καναπέδες τους, περιμένοντας πως θα αντιδράσουν οι αποδέκτες.
Γνώριζαν ότι στην Ευρώπη και σε άλλες χώρες του κόσμου είχε εδώ και χρόνια θεσμοθετηθεί το ανθρώπινο δικαίωμα και έτσι η ισότητα στον (πολιτικό) γάμο είχε, όπως έπρεπε, αποκτήσει νομική υπόσταση. Είχε γίνει το αυτονόητο και είχαν μάλιστα προβλεφθεί όλες οι λεπτομέρειες για τα αυτονόητα. Τότε- αρχικά – οι αντιδράσεις είχαν διατηρηθεί σε κόσμιο επίπεδο. Τουλάχιστον αυτή την αίσθηση είχαν οι περισσότεροι πολίτες- και όσοι θεωρούσαν αυτονόητη πράξη την θεσμοθέτηση του γάμου για τα ομόφυλα ζευγάρια και όσοι απέφευγαν να ψελλίσουν το ενδεχόμενο.
Γνώριζαν λοιπόν ότι εκτός από κάποιους βουλευτές της κυβερνητικής παράταξης που έφερε την πρόταση για ψήφιση στη βουλή υπήρχαν βουλευτές και από άλλες παρατάξεις της αντιπολίτευσης (και δη από τα κόμματα που συνήθως πρωτοστατούν για την προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων) που θα άνοιγαν με τη θετική ψήφο τους το δρόμο της θεσμοθέτησης του δικαιώματος στη χώρα μας. Η απλή και κατανοητή φράση «άλλο η Πολιτεία, άλλο η Εκκλησία» όμως φαίνεται ότι δυστυχώς ότι δεν είναι εύκολα κατανοητή για όλους. Και εδώ βέβαια μπαίνει το θέμα του δικαιώματος στην κάθε διαφορετική άποψη που είναι σεβαστό.
Η ισότητα στο γάμο έγινε στη συνέχεια νόμος τους κράτους, αφού είχαν προηγηθεί, όπως όλοι και όλες θυμόμαστε, ατελείωτες συζητήσεις, «ζυμώσεις» εντός των κομμάτων, αναλύσεις της κάθε λεπτομέρειας για να πειστούν οι δύσπιστοι βουλευτές από τις ηγεσίες τους- σχεδόν το 1/3 της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δεν ψήφισε ως γνωστόν το σχέδιο νόμου. Όμως το βήμα προόδου έγινε. Και τότε (δεν έχουν περάσει πολλές μέρες) άρχισαν να καταγράφονται τα δεύτερα «κρούσματα». Οι αντιδράσεις από μέρος της Εκκλησίας. Ένα παράδειγμα; Ο αρχιμανδρίτης του Ι. Ν. Αγίας Μαρίνας Ηλιούπολης, Σεραφείμ, εξαπέλυσε επίθεση κατά του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, Παύλου Χρηστίδη επειδή ψήφισε το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Στην ανάρτησή του, επιτέθηκε στον Παύλο Χρηστίδη, παρέθεσε μάλιστα και οικογενειακή φωτογραφία του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ με τη σύζυγο και το παιδί του. Δίπλα στο βουλευτή στάθηκε καταρχάς το κόμμα του κάνοντας λόγο για ένα παραλήρημα μίσους και τονίζοντας πολύ απλά και καθαρά ότι: «Η θεσμοθέτηση της ισότητας στον πολιτικό γάμο και η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων χωρίς εξαιρέσεις αποτελεί υποχρέωση κάθε ευνομούμενης Πολιτείας. Τέτοιες μεμονωμένες συμπεριφορές δεν συνάδουν με την πνευματικότητα αλλά και το έργο, που επιτελεί στην ελληνική κοινωνία η Εκκλησία». Την αμέριστη στήριξη – αξίζει να σημειωθεί- στο βουλευτή του ΠΑΣΟΚ δήλωσε χωρίς καθυστέρηση ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης και οι εκπρόσωποι των άλλων κοινοβουλευτικών ομάδων που έδωσαν τη ψήφο τους για να περάσει ο νόμος. Και αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος ζήτησε τη διενέργεια εκκλησιαστικών ανακρίσεων για τη διερεύνηση του περιστατικού που αφορά στον Αρχιμανδρίτη της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και πρόεδρο του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του Ι. Ναού Αγίας Μαρίνης Ηλιουπόλεως, Σεραφείμ Δημητρίου. Τι έδειξε άραγε η έρευνα; Τι αποφάνθηκε η ηγεσία της Εκκλησίας;
Και τι λέει η ηγεσία της Εκκλησίας για το …ιερό μπλόκο στην Κέρκυρα; Λίγες ώρες πριν άρχισε να ξεδιπλώνεται μια άλλη γκρίζα πτυχή της ιστορίας. Η Ιερατική Σύνοδος της Εκκλησίας Κέρκυρας, σε ανακοίνωση που εξέδωσε μετά από πρόταση του Μητροπολίτη Κέρκυρας Νεκτάριου, κατηγόρησε τους δύο βουλευτές της αντιπολίτευσης, τον Αλέκο Αυλωνίτη του ΣΥΡΙΖΑ και τον Δημήτρη Μπιάγκη του ΠΑΣΟΚ, πως «έσφαλαν πνευματικώς βαρύτατα» με την ψήφο τους στο νομοσχέδιο για το γάμο των ομοφύλων ζευγαριών και «δεν δύνανται να θεωρούν τους εαυτούς τους ως ενεργά μέλη της Εκκλησίας». Μάλιστα, με την ανακοίνωση προαναγγέλλουν ότι στους δύο βουλευτές δεν θα αποδίδονται πλέον τιμές που απορρέουν από τη σχέση Πολιτείας και Εκκλησίας στις επίσημες εκδηλώσεις, στις ενοριακές λατρευτικές συνάξεις και λιτανείες. Τους καλούν δε «να αναλάβουν τις ευθύνες τους». Να κάνουν δηλαδή ακριβώς τι; Να καθίσουν στα πίσω στασίδια και να ξεχάσουν τα πρωτόκολλα ή να μην πατήσουν καν το πόδι τους στην Εκκλησία της περιοχής τους. Να δείξουν ταυτότητα για να μπουν; Ποιος απαγορεύει το δικαίωμα που έχει ο κάθε πολίτης, θρησκευόμενος ή μη; Ποιος και γιατί χωρίζει τους βουλευτές σε «καλούς» και κακούς»; Είναι «κακοί» οι δύο βουλευτές της αντιπολίτευσης και «καλός» ο βουλευτής της κυβερνητικής παράταξης, Στέφανος Γκίκας όπως αναφέρεται στην παραπάνω ανακοίνωση «γιατί επέδειξε φρόνημα ορθοδόξου χριστιανού και διεφύλαξε ακέραιη τη συνείδησή του»;
Πριν από τη συγκεκριμένη θλιβερή ανακοίνωση από ένα νησί με ιστορία, πολιτισμό, τουρισμό μάθαμε ότι η Κυριακή της Ορθοδοξίας θα γιορταστεί φέτος, όχι στη Μητρόπολη Αθηνών αλλά στην Ιερά Μονή Πετράκη- σε απλά λόγια: η ηγεσία της Εκκλησίας αποφεύγει να καλέσει βάσει του πρωτοκόλλου την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον πρωθυπουργό, τους πολιτικούς αρχηγούς, τους βουλευτές και άλλους επισήμους στη Μητρόπολη. Η πρώτη απάντηση δόθηκε από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, που διαμήνυσε αρμοδίως ότι το γεύμα πάντως στο Προεδρικό ισχύει και φυσικά είναι προσκεκλημένη όπως πάντα η ηγεσία της Εκκλησίας.
Είναι προφανές ότι μετά το σωστό βήμα της πολιτικής που συνέβη με τη θεσμοθέτηση του γάμου για τα ομόφυλα ζευγάρια (αλλά και μετά κάποιους αχρείαστους πανηγυρισμούς από την πλευρά της Πολιτείας το βράδυ της ψηφοφορίας) οι πατέρες στην Κέρκυρα και σε άλλες περιοχές της χώρας δεν θέλουν να καταλάβουν ότι το κλίμα καταλλαγής είναι πρωτίστως ευθύνη τους και ότι η Εκκλησία πρέπει να κρατά ανοιχτές τις πόρτες της σε όλους, πιστούς και άπιστους, αντί να τις κλείνει με τη συμπεριφορά της. Αυτά δεν διαλαλούν οι εκπρόσωποι της κρατούσας θρησκείας στη χώρα μας; Δεν πρέπει η ηγεσία της Εκκλησίας να πάρει άμεσα ξεκάθαρη θέση για όλα αυτά που συμβαίνουν και να καταδικάσει τις απαράδεκτες ανακοινώσεις και κινήσεις του χώρου της. Η παροιμία πάντως ή παππάς- παππάς ή ζευγάς-ζευγάς μπορεί να μην αναφέρεται στο … ευαγγέλιο αλλά διατηρεί αυτούσιο το μήνυμα και τη δυναμική της. Και σε αυτό το σημείο, μπαίνει το ερώτημα που ουκ ολίγες φορές συζητήθηκε στο εσωτερικό κομμάτων, για το διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας. Θέλει η Εκκλησία το διαχωρισμό; Να, μια ενδιαφέρουσα συζήτηση…