Η έξοδος από τους περιορισμούς που επέβαλλε η πανδημία, ασχέτως αν τις τελευταίες εβδομάδες παρατηρείται πανευρωπαϊκά ένα νέο κύμα και με σημαντική αύξηση των κρουσμάτων, έρχεται να αναδείξει μια σειρά από προβλήματα που ενδεχομένως κανείς δεν φανταζόταν.
Το πρώτο και κύριο, σχετίζεται με την έντονη ανάγκη των ανθρώπων να βγουν και να ταξιδέψουν και ως έναν βαθμό να αναπληρώσουν αυτά που στερήθηκαν στα δύο τελευταία χρόνια. Τα δεύτερο είναι οι αλλαγές που επήλθαν στην προσωπική ζωή των εργαζομένων με την τηλεργασία ή τη διαθεσιμότητα, γεγονός που «βόλεψε» πολλούς γιατί είχαν περισσότερο χρόνο για τον εαυτό τους και την οικογένειά τους και τώρα αρνούνται να ξεβολευτούν και να δίνουν το παρόν με φυσική παρουσία στον χώρο εργασίας ή να ξαναμάθουν να ζουν χωρίς επιδόματα.
Όσον αφορά την ανάγκη να ταξιδέψουν οι άνθρωποι, κάτι που μας συμφέρει πολύ ως χώρα, καθότι είμαστε ψηλά στις προτιμήσεις ως τουριστικός προορισμός, ήρθε να αναδείξει ήδη από τις αρχές του μήνα, τις αδυναμίες σε όλη την Ευρώπη στις μεταφορικές υπηρεσίες.
Αεροδρόμια και αεροπορικές εταιρείες που είχαν θέσει σε διαθεσιμότητα το μεγαλύτερο μέρος του προσωπικού τους ελλείψει αντικειμένου, τώρα που τους χρειάζονται πίσω, δεν τους βρίσκουν. Κι αυτό γιατί κάποιοι από αυτούς είδαν διαφορετική τη ζωή και επαναπροσδιόρισαν τον επαγγελματικό τους προσανατολισμό, βρίσκοντας άλλες δουλειές με καλύτερες συνθήκες και απολαβές ή αρκούνται στα επιδόματα ανεργίας αλλάζοντας τη φιλοσοφία ζωής τους. Έτσι, οι εταιρίες handling για παράδειγμα, δεν βρίσκουν εργάτες για να φορτώνουν και να ξεφορτώνουν τις αποσκευές των ταξιδιωτών με αποτέλεσμα να έχει δημιουργηθεί έμφραγμα στα αεροδρόμια της Ευρώπης με μεγάλες καθυστερήσεις αλλά και με πολλές ακυρώσεις πτήσεων.
Κι αυτή η κατάσταση μπορεί τελικά να εξελιχθεί σε πρόβλημα για την τουριστική κίνηση σε όλη την Ευρώπη καθώς ανατρέπονται οι προγραμματισμοί των ενδιαφερομένων να επισκεφθούν κάποια άλλη χώρα.
Το ίδιο συμβαίνει και με τα τουριστικά επαγγέλματα. Όταν τα δύο προηγούμενα χρόνια η απασχόληση στην τουριστική βιομηχανία μειώθηκε δραματικά, οι άνθρωποι που δεν έβρισκαν δουλειά, αναγκάσθηκαν να βρουν άλλο αντικείμενο εργασίας και τώρα δεν θέλουν να επανέλθουν στο καθεστώς της ολιγόμηνης απασχόλησης και στους εξαντλητικούς ρυθμούς και τα βάναυσα ωράρια και μάλιστα με μισθούς που δεν είναι καν συγκρίσιμοι ούτε καν με τους ντελιβεράδες!
Ακούμε πως οι ελλείψεις προσωπικού στην ελληνική τουριστική βιομηχανία είναι 50.000 άτομα. Δεν ξέρω αν όντως είναι τόσοι ή λιγότεροι, σημασία έχει πως υπάρχει έλλειψη προσωπικού κι αυτή την έλλειψη, πρέπει να την καλύψουν οι ήδη εργαζόμενοι με διπλές βάρδιες και εις βάρος φυσικά της ποιότητας των υπηρεσιών που πρέπει να προσφέρουν οι τουριστικές μονάδες.
Όμως παρά την αυξημένη ζήτηση εργαζομένων, ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης στις αποδοχές δεν ισχύει. Τουλάχιστον φανερά με βάση αυτά που δηλώνονται στην ΕΡΓΑΝΗ και στα ασφαλιστικά ταμεία.
Η ίδια ανάγκη για προσωπικό παρατηρείται και στις επιχειρήσεις εστίασης παρά την ανεργία που εγγράφεται επισήμως. Το αντεπιχείρημα από κάποιον που παίρνει το επίδομα ανεργίας είναι γιατί να πάω να ξεθεωθώ ως σερβιτόρος για 700 ευρώ; Προτιμώ το επίδομα των 500 γιατί τουλάχιστον επανεκπαιδεύομαι στα προγράμματα κατάρτισης ή κάθομαι μέχρι να σταματήσει το επίδομα και μετά βλέπουμε!
Περιττό να αναφερθεί η έλλειψη ανειδίκευτων εργατών στον πρωτογενή τομέα σε όλη την ελληνική ύπαιθρο.
Στο εξωτερικό ήδη παρατηρείται μια νέα τάση ευέλικτης εργασίας ώστε ο εργαζόμενος να μπορεί να καλύπτει χρονικά και τις άλλες του προσωπικές ανάγκες αλλά και μια αναπροσαρμογή των αμοιβών και λόγω της ακρίβειας ώστε ο εργαζόμενος να έχει ένα επιπλέον κίνητρο. Όπου δεν γίνεται αυτό εκεί και τα μεγαλύτερα προβλήματα, όπως στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις πρωτοφανείς κινητοποιήσεις των εργαζομένων εδώ και δεκαετίες στις συγκοινωνίες.
Ένας άλλος τομέας της οικονομίας όπου παρατηρείται μεγάλη έλλειψη είναι η Πληροφορική. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με άλλης τάξεως πρόβλημα. Η ζήτηση τα τελευταία χρόνια είναι πολύ μεγαλύτερη από την προσφορά εξειδικευμένων πληροφορικάριων. Οι σχολές δεν βγάζουν στην αγορά τέτοιο αριθμό που να καλύπτει τη διαρκώς αυξανόμενη ζήτηση κι έτσι οι εταιρείες «κλέβουν» η μια από την άλλη εργαζόμενους με δέλεαρ καλύτερους μισθούς και καλύτερη επαγγελματική ανέλιξη!
Με άλλα λόγια, η πανδημία -πέραν των άλλων- αλλάζει και επαναπροσδιορίζει την απασχόληση όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη και οι ειδικοί στα θέματα της απασχόλησης πρέπει να βρουν τρόπους αναπροσαρμογής των μέχρι τώρα δεδομένων στις εργασιακές σχέσεις και υποχρεώσεις, γιατί διαφορετικά η πολυπόθητη ανάπτυξη θα δοκιμαστεί και από την έλλειψη εργατικών χεριών και προσωπικού από τις επιχειρήσεις.